Áèáíáóßá

[Alchemist_Muppu]

-------------------------------------------------------------------------------------
Ïé ðáñáêÜôù äçìïóéåýóåéò ôïõ Alchemist_Muppu, Ý÷ïõí åðåîåñãáóôåß áðï ôïí ßäéï êáé ôá êåßìåíá ðïõ åß÷å äçìïóéåýóåé áíôéêáôáóôÜèçêáí áðï ôï åéêïíßäéï....
Ôá êåßìåíá áöïñïõóáí ôçí áèáíáóßá...
-------------------------------------------------------------------------------------
Å÷åé åðåîåñãáóèåß áðï ôïí Ilias óôéò Êõñ Áðñ 26, 2009 2:58 pm
-------------------------------------------------------------------------------------

[Alchemist_Muppu]

[Rainmaker]

Εγώ μόνο μία ερώτηση έχω....

Γιατί κάποιος να θέλει να γίνει αθάνατος;;;

και μάλιστα με στερήσεις όπως η αποχή απο το Σεξ...και άλλες γιατι φαντάζομαι δεν είναι μόνο αυτή...

Απο επιστημονικής πλευράς ...

Οταν επιτευχθεί η αθανασία τότε είμαστε καταδικασμένοι όλοι σε θάνατο..
Η γη σαν πλανήτης μπορεί να φιλοξενεί μέχρι έναν ανώτατο αριθμό ανθρωπων και ζώων ..
μόνο τότε μπορεί να προσφέρει αγαθά για να ζουν όλοι όπως καρπους σιτηρά νερο και πρώτες ύλες...

αν επιτευχθεί η αθανασία ή μεγαλώσει κατα πάρα πολύ ο μέσος όρος ηλικίας ο συνεχόμενα αυξανόμενος πληθυσμός της γής θα αφανίσει ζώα δένδρα και νερό και στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα...

Αν πάλι περιοριστουν οι ξεννήσεις για να μην συμβεί κάτι τέτοιο.. τοτε είμαστε καταδικασμένοι στη στασιμότητα αφου δεν θα υπάρχει εξέλιξη....

Αυτα απο επιστημονικής πλευράς...


Απο μια σκοπιά εσωτερισμού.. και αυτογνωσίας..
η δική μου εμπειρία λέει ότι δεν υπάρχουν υλικές προυποθέσεις στο να πετυχεις κάτι όπως η εσωτερική φώτιση...
Δεν σημαίνει ότι όταν κάποιος έχει χρήματα ή ότι εκτιμάει και τα υλικά αγαθά δεν μπορεί να προχωρήσει στο μονοπάτι της αυτογνωσίας... Καθώς επίσης, πάντα προσωπική μου άποψη, ότι περιορισμοί όπως αυτό με το σεξ μάλλον χειροτερεύουν τα πράγματα αντί να τα καλυτερεύουν...

όσο για αυτά περι μακρύτερης και τελειότερης ζωής.. με αφήνουν αδιάφορο .. Στο χέρι μου είναι να κάνω την Ζωή μου καλύτερη ή χειρότερη.. το τέλειότερη δεν το καταλαβαίνω σαν ένοια σε σχεση με τη ζωή .. τι είναι η τέλεια ζωή;;;
και φυσικά αυτό είναι κάτι τελείως υποκειμενικό...

[galazia_sfaira]

Για να είναι επιτυχής στο παρόν, είναι απαραίτητο ότι θα πρέπει να διάγουν τη ζωή άγαμος (πλήρης εγκράτεια ή μακρά αποχή από σεξουαλική επαφή)

Αγαπητέ Alchemist_Muppu ήλθα στην ζωή για να ζήσω με αρμονία εσωτερική κι εξωτερική.Να εναρμονίζω τα σωματα μου και να αποδεχθώ την φυση μου!
Αλλη μια πάλη και μια εγκράτεια και μια προσπαθεια και μια ενοχή....για να γίνω αθανατος πεθαμένος;Αυτο ένοιωσα.

[AMALIA]

Ηλια και σφαιρουλα τα ιδια σκεφτομουν που γραψατε ....
με καλυψατε .......

[Alchemist_Muppu]

[Vasoula]

μάλιστα...

[Rainmaker]

Με το να παραθετεις όμως τετεια κείμενα δεν γινεται διάλογος Αlchemist_Muppu


μήπως αντι να τα μεταφέρεις έτσι να συζητουσες;;

[Αμαλία]

Εγώ θα βαριόμουν να ζω αιώνια

[margaritarenia]

Εγώ θα βαριόμουν να ζω αιώνια

σωστα

[Επισκέπτης]

Η φωτογραφία είναι πρόσφατη? Βλέπω 2009 .....

[Rainmaker]

Ποια φωτογραφία καλε;;;

[Μαιρη]

Aλλο και παλι τουτοοο! αυτο το να συρεις τη ψυχη πισω σωνει και καλα,οταν η ιδια εχει αποφασισει να φυγει ,το αιμα που δεν εχει παγωσει και τα γαλβανισμενα νευρα με ανατριχιασαν...

Λιακο με καλυψες απολυτα και οπως ειπε ηΚαλλιοπη ενας αθανατος -νεκρος με μια ψυχη φυλακισμενη απο την ανθρωπινη ματαιοδοξια....

[Θοδωράκος]

Αθάνατος άνθρωπος! Ωραία έκφραση, αλλά με αυτόν τον τρόπο προκύπτουν έναν κάρο προβλήματα.

Κατ’ αρχήν, όταν κάποτε αναρωτήθηκα μα γιατί να πεθαίνουν οι άνθρωποι, κάπου είχα ακούσει την εξής σοφή άποψη: πάλι καλά που πεθαίνουν οι άνθρωποι, γιατί όπως θα πεθάνει ένας ενάρετος άνθρωπος αφήνοντας το ανθρωπιστικό του έργο, έτσι θα πεθάνει και ένας εκμεταλλευτής, που βασανίζει τους συνανθρώπους του (με άλλα λόγια, μπορεί να πέθανε ο Γκάντι, αλλά πέθανε και ο Χίτλερ – και εάν στεναχωριόμαστε που έφυγε ο ένας και σταμάτησε να κάνει καλό στην ανθρωπότητα, ας σκεφτούμε και την πιθανότητα να ήταν αθάνατος ο δεύτερος).

Καθώς όμως αυτό δεν μας αφορά, καθ’ ότι, όπως λες, αυτές οι τεχνικές προϋποθέτουν να είναι ο άνθρωπος ενάρετος και φωτεινός (εδώ θα θέσω ένα στίγμα αμφιβολίας, αλλά δεν θα επεκταθώ), θα συνεχίσω με άλλους προβληματισμούς.

Η ζωή (τουλάχιστον στο υλικό πεδίο, όπου είναι και κατά κάποιον τρόπο το βασίλειο της πόλωσης) προϋποθέτει τον θάνατο. Είναι οι δύο πόλοι: η γέννηση και ο θάνατος, και η ροή της ενέργειας από το έναν στον άλλον είναι η ζωή. Όπως είναι αδύνατον να πεθάνει κάτι άμα δεν έχει γεννηθεί, έτσι και είναι αδύνατον να γεννηθεί κάτι άμα δεν πεθάνει.

Η ζωή είναι η κίνηση ανάμεσα σε αυτά τα δύο: στην γέννηση και στον θάνατο – και μετά ίσως πάλι στην αναγέννηση και ούτω καθ’ εξής. Το να στερήσεις από αυτό το σύστημα γέννησης-θανάτου τον έναν πόλο, στην περίπτωσή μας τον θάνατο, σταματάς την κίνηση, σταματάς την ροή, σταματάς την ζωή. Γίνεται, όπως ειπώθηκε και πιο πριν, στάσιμο.

Και τι εννοώ με τον όρο «στάσιμο»; Μα, μήπως δεν είναι ο θάνατος – στιγμή εκείνη που θα «σταματήσουμε να υπάρχουμε» (τώρα, εάν άλλος πιστεύει ότι θα σταματήσουμε να υπάρχομε παντελώς ή μόνο σε αυτόν τον κόσμο/διάσταση κλπ, δεν κάνει καμία διαφορά απολύτως) η κινητήριος δύναμη του να ζούμε; Η μοιραία συνειδητοποίηση ότι κάποια στιγμή όλα φτάνουν σε ένα τέλος, ότι η ύλη φθείρεται, διαλύεται, καταστρέφεται; Και μήπως από εκεί δεν παίρνουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε και να δημιουργηθούμε; Να αντισταθούμε στον θάνατο με την δυνατότητά μας να δημιουργούμε;

Θα μπορεί κανείς να πει ότι, θέτοντας ως όρο την αθανασία, θα μπορούσε κανείς να βρει άλλους λόγους να ζει – αν και πολύ αμφιβάλλω κατά πόσο θα μπορέσει κανείς να παρακάμψει κάτι που είναι τόσο εφάμιλλο της υλικής του υπόστασης. Έρχεται όμως πάλι ένα τεράστιο ερώτημα: και τι ζωή θα πρέπει κανείς να κάνει για να γίνει αθάνατος;

Χωρίς σεξ; Χωρίς να μπορεί να φάει ό,τι θέλει; Χωρίς να μπορεί να πέσει στο σκοτάδι; Να πρέπει να κάνει ένα κάρο ασκήσεις κάθε μέρα; Διαλογισμούς, ψαλμωδίες και όλα αυτά; Ε μα συγγνώμη κι όλας, αλλά ο ελεύθερος χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος – όσο θα έχει αυτός σε εκατό χρόνια θα τον έχω εγώ σε δέκα μέρες. Και νομίζω στερεί στον άνθρωπο την σημαντικότερή του αποστολή στην γη: το ταξίδι.

Κλείνοντας να πω ότι τέτοιες ακρότητες αντικρούονται πάρα πολύ στην θεώρησή μου. Όπως λέει και ο λαός «το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο Θεός». Θέλει κάποιος να πάρει τα βουνά και να εφαρμόσει έναν τέτοιο τρόπο ζωής; Δικαίωμά του. Ο πολύ «πνευματικός» άνθρωπος όμως είναι για μένα το ίδιο με τον πολύ «υλιστή»: ανισόρροπος. Κάπου στην μέση είναι το ιδανικό.

[Vasoula]

Θέλει κάποιος να πάρει τα βουνά και να εφαρμόσει έναν τέτοιο τρόπο ζωής; Δικαίωμά του. Ο πολύ «πνευματικός» άνθρωπος όμως είναι για μένα το ίδιο με τον πολύ «υλιστή»: ανισόρροπος. Κάπου στην μέση είναι το ιδανικό.

Nαι Θοδωρή...συμφωνώ...

Γιατί να αποφύγω τον θάνατο, όταν δεν έχω μάθει να ζω?

Και γιατί να ζω, όταν δεν έχω μάθει να πεθαίνω?

Υπάρχει η ένταση στην ζωή και αυτή η ένταση παίρνει διάφορες μορφές μέσα στο σύμπαν...

δημιουργεί και αναπαύεται, δημιουργεί και αναπαύεται...

Γιατί πρέπει να βάλεις τέλος σ' αυτήν την αιωνιότητα? Τι θα κερδίσεις αν δεν αναπαυθείς? Τι θα κερδίσεις αν μόνο δημιουργείς?

Νομίζω μόνο αγωνία...

Αγωνία μήπως χάσεις αυτήν την μία κατάσταση, μια και δεν επιτρέπεις στον Εαυτό σου να εξελίσσεται μέσα στο ταξίδι του...

Φοβάται ο αθάνατος την ζωή...
Φοβάται ο θνητός τον θάνατο...

Εγώ πουθενά δεν βλέπω αγάπη...μόνο αγωνία και μια αιώνια πεποίθηση...

Αλλο θέλει να πει ο "ποιητής"...απλά οι οπαδοί του επικεντρώθηκαν σ' αυτό που τους ενδιαφέρει...Στο σώμα!
Γίνεται παντού αυτό...Σ' όλα τα συστήματα...Ακόμα και στο ρέικι, μην το ξεχνάμε...

Η αθανασία δεν είναι με τεχνικές να φέρω στο σώμα μου την αιωνιότητα, ενόσω βρίσκομαι στο φυσικό πεδίο...

Η αθανασία είναι να νιώσω την αιωνιότητα σε όλες της τις μορφές και να τις αγαπήσω, βαθιά...τόσο βαθιά ώστε να τις ζω σε κάθε οκτάβα που μου επιτρέπει ο δημιουργός να "ακούσω"...

Δεν μου αρέσει η μονότονη μουσική, που θα ακούω από το φυσικό πεδίο μόνο, μέσα στην αγωνία να μην το χάσω...
Απογοήτευση μου κάνει...

Αλλά είμαι σίγουρη ότι ο φίλος μας, δεν κατάφερε να μας "αποκαλύψει" το μεγαλείο της αλχημείας...Γιατί το γνωρίζει μέσω τρίτου... ;)