Τασούλη, διάβασε αυτό. Στο αφιερώνω
" Ένας σοφός δάσκαλος διέσχιζε ένα δάσος με τον έμπιστο μαθητή του, όταν διέκρινε μακριά ένα τόπο που φαινόταν φτωχός και αποφάσισε να κάνει σ' αυτόν μια σύντομη στάση. Ενώ περπατούσαν, εξηγούσε στον νεαρό μαθητή του τη σπουδαιότητα των επισκέψεων για να γνωρίζει τα άτομα και να μην χάνει την ευκαιρία να μαθαίνει τι αποκομίζει απ' αυτές τις εμπειρίες. Φτάνοντας στο μέρος εκείνο, διεπίστωσε τη φτώχεια του τόπου, τη φτώχεια των κατοίκων, είδε ένα ξύλινο σπίτι όπου βρισκόταν ένα αντρόγυνο με τρία παιδια με τα ρούχα τους βρώμικα και σχισμένα και τα πόδια τους γυμνά.
Τότε πλησίασε τον άνδρα, που φαινόταν να είναι ο πατέρας της οικογένειας και τον ρώτησε: "εδώ, δεν υπάρχει δυνατότητα για δουλειά ούτε για εμπόριο. Πώς τα καταφέρνετε να επιβιώνετε με την οικογένειά σας? " Ο άνδρας του απάντησε ήσυχα: "Φίλε μου, έχουμε μια μικρή αγελάδα που μας δίνει αρκετά λίτρα γάλα κάθε μέρα, πουλάμε ένα μέρος απ' αυτό, ή το ανταλλάσουμε με άλλα τρόφιμα στην γειτονική πόλη, και μ' ένα αλλο μέρος φτιάχνουμε τυρί, ξυνόγαλο κ.λ.π. ....για τις ανάγκες μας, κι έτσι τα φέρνουμε βόλτα" Ο σοφός ευχαρίστησε γι' αυτή την απάντηση, περιεργάστηκε τον τόπο και έφυγε. Στο μέσο της διαδρομής, γύρισε προς τον έμπιστο μαθητή του και τον διέταξε : "πήγαινε να βρεις τη μικρή αγελάδα, οδήγησέ την προς τον γκρεμό και σπρώξτην στην χαραδρα!" Ο νεαρός, άναυδος , κοίταξε τον δάσκαλό του και του επισήμανε ότι η μικρή αγελάδα ήταν το μόνο μέσο επιβίωσης αυτής της οικογένειας. Καθώς όμως ο δάσκαλος δεν του απάντούσε, έφυγε προκειμένου να εκτελέσει τη διαταγή. Έσπρωξε την αγελαδίτσα στον γκρεμό και την είδε να σκοτώνεται. Η σκηνή αυτή έμεινε χαραγμένη στη μνήμη του νεαρού για αρκετά χρόνια. Μια μέρα, συντετριμμένος απ' το λάθος του, με τις τύψεις της συνείδησής του να τον βασανίζουν, πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει όλα όσα είχε μαθει και γύρισε στον τόπο της πράξης του για να την διηγηθεί στην οικογένεια, να της ζητήσει συγγνώμη και να της προτείνει τη βοήθειά του.
Όσο όμως πλησίαζε προς τον τόπο, τον έβλεπε πανέμορφο, με δέντρα, με λουλούδια, το σπίτι μ' ένα αυτοκίνητο στο γκαράζ και παιδιά που έπαιζαν στον κήπο. Ο νεαρός ένιωσε λύπη και απελπισία, με τη σκέψη ότι η φτωχή οικογένεια αναγκάστηκε να πουλήσει το οικοπεδο για να επιζήσει. Επιτάχυνε το βήμα του και φτάνοντας εγινε δεκτός από ένα πολύ συμπαθητικό κύριο. Ο νεαρός ζήτησε πληροφορίες για την οικογένεια που ζόυσε εκεί. Έκπληκτος, μπήκε στο σπίτι και διαπίστωσε ότι ήταν το ίδιο σπίτι που είχε δει τέσσερα χρόνια πριν με το Δάσκαλό του.
Χάρηκε την ομορφιά του τόπου και ρώτησε τον κύριο (τον ιδιοκτήτη της μικρής αγελάδας) πώς τα κατάφερε να βελτιώσει το μέρος αυτό και ν' αλλάξει τη ζωή τους. Ο κύριος, ενθουσιασμένος, του απάντησε:
" Είχαμε μια μικρή αγελάδα που έπεσε στον γκρεμό και σκοτώθηκε.
Αναγκαστήκαμε να κάνουμε άλλη δουλειά και ν' αναπτύξουμε χαρίσματα που αγνοούσαμε. Έτσι γνωρίσαμε την επιτυχία, όπως μπορείτε να το διαπιστώσετε τώρα."
Όλοι μας έχουμε μια μικρή αγελάδα, που μας δίνει απλά ό,τι χρειαζόμαστε για να επιζήσουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα. Αυτό μας κάνει να εξαρτόμαστε και ο κόσμος περιορίζεται σε ότι η μικρή αγελάδα του παρέχει.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ, ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ ΑΓΕΛΑΔΑ... ΚΑΙ ΒΡΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΡΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ!!!!!!!!
;)

Τασούλη, έχεις πολλά χαρίσματα που μπορείς να αναπτύξεις. Ποτέ δεν είναι αργά. Μην το ξεχνάς.