Vaso έγραψε:
δεν με νοιάζει πως είσαι εσύ, αλλά πως είμαι εγώ μαζί σου!
ετσι λειτουργουσα παντα στις σχεσεις μου....
το προβλημα ομως ειναι σε τι 'φαση' εσωτερικη βρισκομουν/βρισκομαι εγω ωστε να μπορεσω να ειμαι σε σχεση....αν δεν ειμαι οκ με τον εαυτο μου(και αυτο δε το γνωριζουμε οτι μας φταει....τωρα με το ρεικι το αναγνωριζουμε) δεν θα μπορεσω να ειμαι ευτυχισμενος και μεσα σε μια σχεση...αρα ολα απο εμας ξεκινουν
Ακουστε τι συνεβη σημερα...
Με παιρνει τηλ. το πρωι η μητερα μου και μου λεει..''ερχομαι Αθηνα το απογευμα...μπορεις αυριο το πρωι να με πας σ ενα μνημοσυνο?''....
εγω λοιπον τα πηρα στο κρανιο...(της απαντησα οχι εκ πρωτης)..
ακουστε τωρα ομως..
κλεινει το τηλ και σκεφτομαι.....''μα καλα τοσο σπουδαιο ειναι να την παω?"...
να μην τα πολυλογω καταλαβα ενα μπλοκαρισμα/προτυπο που εχω...
απο μικρος ο πατερας μου δεν με αφηνε να παω πολλες φορες να παιξω αφου πρωτα δεν τελειωναμε δουλειες(χομπυ του θα ελεγα) και με ηθελε βοηθεια μαζι του....αλλες φορες οταν μου ελεγε να παω να παρω ψωμι/τσιγαρα τσατιζομουν...
γιατι
αισθανομουν οτι ημουν υποχρεωμενος να το κανω και με τον τροπο που το ελεγε σε μενα...κι εγω επειδη ειναι γονεις μου απο υποχρεωση το εκανα και το εβλεπα ως αγγαρεια..
και μου εχει μεινει ως τωρα...
αρχιζω και καταλαβαινω οτι αυτο μου εχει δημιουργησει 'κολλημα' με την εξης εννοια...καθε σχεση ερωτικη που κανω αυτοματως αισθανομαι υποχρεωμενος να κανω πραγματα!!..ΛΑΘΟς ΜΕΓΑΛΟ ομως..υποχρεωνομαι στον εαυτο μου χωρις να μου εχει επιβαλλει η κοπελα μου κατι....αλλα υποσυνειδητα λειτουργει το αισθημα του εγκλωβισμου της παιδικης ηλικιας στο οτι 'ανηκω' καπου(στην σχεση τωρα..στην οικογενεια παλια) και αρα ειμαι υποχρεωμενος για πραγματα να τα κανω και οχι απο απλη αγαπη....
Ετσι δλδ στερουμαι την ελευθερια μου, αυτη της ελευθερης βουλησης(ετσι νομιζα δλδ μεχρι τωρα αλλα δεν ειναι ετσι)..δεν ανηκω σε κανενα παρα μονο στον εαυτο μου..αρα πως εσυ κυριε (ο πατερας μου δλδ...δεν τον κατηγορω απλα παρατηρω πλεον πως συνεβη) μου λες τι να κανω με το ετσι θελω?..και μου εχει πει πολλες φορες ο πατερασ μου ''εχω κανει τοσα για σενα και δεν μπορεις να πας να μου παρεις τσιγαρα ?..η να μεινεις μαζι μου να κανουμε το χομπυ μου?.."
Γι αυτο οταν κανω πραγματα τα κανω με την καρδια μου οταν αισθανομαι οτι δεν μου επιβαλλονται...αλλιως φευγω
Πλεον ομως καταλαβα τι γινεται και ειμαι στην αρχη του τελους αυτου του μπλοκαρισματος/εγκλωβισμου/προτυπου...(ισως γι αυτο να εχω προβλημα οταν παω να περασω απο ενα στενο περασμα η ακομα και οταν θα φορεσω ενα θεοστενο ρουχο

)
Παιδια,απο σημερα αλλαζει η ζωη μου σε σημαντικο θεματα
σας ευχαριστω 
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "