Μάνος έγραψε:...Και ξέρετε κάτι που μου έσκασε σήμερα;
Μέσα μου θεωρώ πως μόνο όταν είμαι στεναχωρημένος ή κάτι με απασχολεί είμαι σημαντικός(!)
Αν είναι ποτέ δυνατόν!!!!!!!!!!!!!
Επίσης φοβάμαι πως αν πιστέψω στον εαυτό μου, οι άλλοι θα που πως είμαι ψωνάρα και πως καβάλησα το καλάμι...
Βρε ουστ!!!!!!!!!!!
Είμαι σημαντικός, αξίζω τα καλύτερα, θα γελάω με την ψυχή μου, θα αφεθώ στον εαυτό μου, θα πιστέψω σε αυτόν, μπορώ να τα κάνω όλα αυτά γιατί είμαι ΦΩΣ!
Μανούλη μου όσοι είναι οι άνθρωποι, τόσες είναι και οι εντυπώσεις τους για εσένα. Ο ένας θα σε θαυμάζει, ο άλλος θα σε λυπάται, ο παράλλος θα σε θεωρεί ψωνάρα, τρελό, φαντασιόπληκτο, σχιζοφρενή, καλό, έξυπνο, όμορφο, άσχημο κλπ... δεν έχει τελειωμό όλο αυτό, όσο το τρέφεις μέσα σου. Η φυσική μας ζωή στηρίζεται στην αδυναμία μας να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας και προσπαθούμε να βρούμε την ταυτότητά μας μέσω των εντυπώσεων των άλλων...
Η αγωνία μας να προβάλλουμε προς τα έξω μια αποδεκτή εικόνα δεν τελειώνει ποτέ...Είναι ένα μόνιμο άγχος που διακατέχει τον άνθρωπο, που βιώνει την ζωή του με συναισθηματική ανωριμότητα. Η αποδοχή από τους άλλους είναι ένα σακούλι που δεν γεμίζει ποτέ, γιατί ότι βάζεις εκεί, τα αφαιρείς διπλά από την Ψυχή σου.
