ΘΕΑΤΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ

[JOANNA]

πωπω

το ρολακι του θυματος
σωνει ...Με Εμπιστοσυνη και Αγαπη

[eirini]

Εγώ προσπάθησα να μη δω τους άλλους μέσα από τους ρόλους, αλλά να δω εμένα..... και μαντέψτε..... τα έχω όλα!!!!! δηλαδή απο που να με πιάσεις και από που να μ αφήσεις.... δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να κλάψω.... αυτοπαρατήρηση λοιπόν....

Θοδωρή σε νιώθω...

[Θοδωράκος]

Η Δύναμή μου είναι η Αγάπη

[Μπεττουλα]

Το βάθος που φτάνει κανείς, μερικές φορές, είναι μέχρι εκεί που δεν του χαλάει το image...

Γιατί και στην αυτογνωσία μπαίνουν οι άνθρωποι χωρίς συνείδηση του τι έγιναν...για άλλους λόγους μπαίνουν και σίγουρα όχι για να αντικρίσουν τους δαίμονες τους...Ίσως για να βρουν τρόπους να "συμφιλιωθούν" μαζί τους...Λίγοι μπαίνουν για να πολεμήσουν μαζί τους...

Η απόφαση να γνωρίσεις τον Εαυτό σου, έχει εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις, από ότι μέχρι έχεις συνηθίσει...Και ίσως να είναι ο μεγαλύτερος λόγος που οι άνθρωποι τα παρατούν...Γιατί ο αληθινός μας Εαυτός δεν "σηκώνει" καμία άλλη πηγή "τροφής", εκτός από την αυτούσια εντός μας...
Και αυτό, όπως καταλαβαίνεις, θέλει αυτό που λέμε "κότσια" (για να μην γράψω κάποια άλλη λέξη και λογοκριθούμε )

Παρ' όλα αυτά, για εμένα πάντα, είναι το πιο όμορφο ταξίδι που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στην Ζωή του...
Το ταξίδι της πληρότητας, αφήνει Αυτόν τον Αληθινό μέσα μας, που θέλει με όλη του την Ψυχή να ταξιδέψει, ελεύθερο να πλεύσει, πέρα από τα ασφαλή λιμανάκια και τους "δηθενισμούς", όταν το καράβι είναι δεμένο...

θεατρακι θυματος γνωστο του ανακριτη ομως ειναι νεα πληροφορια!!!απο μανα κατευθειαν!! μου εσκασαν εικονες απο στιγμες που προσπαθουσα να χειραγωγησω λεκτικα τα συναισθηματα καποιου και να του κανω ερωτησεις που θα τον κολλησουν στον τοιχο!! και καλα για να τον κανω να δει τα συναισθηματα που αποφευγει!! που πας μαρη???? ποιος αποφευγει τι??? βαει βαει!!

[Μάνος]

Μπεττούλα

[Μάνος]

...Μη θαρρείς, όλοι λίγο πολύ στο ίδιο καζάνι βράζουμε!

[ALEXOULA]

Βασούλα
Παιδάκια

Πόσο αλήθεια και πως έχουμε περάσει από αυτούς τους ρόλους
και με ευκολία από τον έναν ρόλο στον άλλον ανάλογα με τις συνθήκες ,
και θύμα ή τρομοκράτης , όπου μας παιρνει
και κλόουν ή απόμακρος όπου μας βολεύει και ανακριτής συχνά πυκνά

Σκέφτομαι , ότι κάποιοι πολύ καλοί ηθοποιοί θα γινομαστε ,
αν φέρναμε και στη σκηνή τις συμπεριφορές αυτές μπροστά μας και μας αντιγράφαμε 8)

[Vasoula]

ακόμα και σ' αυτούς τους ρόλους υπάρχει σύγκριση γμτ.

ποιός είναι ο καλύτερος ανακριτής, ποιός ο καλύτερος κλόουν, ποιός ο καλύτερος τρομοκράτης...

[Stefanos]

[Vasoula]

λες να σφυρίξουμε ε Στεφανάκο?

[Θοδωράκος]

[lazaros]

[ΙΩΑΝΝΑ]

ααα στο ρόλο ειδικά του θύματος θα έπρεπε να πάρω όσκαρ τρόμαρα μου
οι πάντες και τα πάντα με είχαν αδικίσει και καλά ,η ζωή η ίδια ,οι σύντροφοι μου ,οι γύρω μου όσπου κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι μόνο θύμα του εγωισμού μου είμουνα τόσα χρόνια ,δεν καταλάβαινα το τι παραχωρούσα και εγώ ,για να μην πώ και πόσο αλαζονικά απέφευγα να αναλάβω την ευθήνη μου σε όλα όσα μου συνέβεναν ,μια χαρά είχα βολέυτει στο ότι οι άλλη φταίνε
άτιμο πράγμα οι πλάνες.

[Ελενα Κ.]

Η προσωπική αλχημεία δεν αφορά το αν μπορούμε να πετάμε στον αέρα, αν έχουμε υπερβεί την φυσική βαρύτητα, αν κάνουμε πράγματα που δεν θεωρούνται δυνατά από τους άλλους, σαν άλλος Χουντίνι…
Αφορά την καθολικότητα της Ζωής μας, μέσα σε έναν Εαυτό που δεν αποζητά τα «θαύματα» για να αποδείξει, αλλά τα βιώνει κάθε λεπτό μέσα στην μετουσίωση της Δύναμης σε Αγάπη…

παλιοτερα δεν θεωρουσα αυτες τις συμπεριφορες θεατρα, αλλα πραγματικοτητα, οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι... κατετασσα τους αλλους, οπως με κατεταξαν κι εμενα, σε κατηγοριες ανθρωπων, διαχωριζοντας συνεχως τον Εαυτο μου...
μου ερχονται μνημες απο μια ζωη ολοκληρη σχεδον... στην οικογενεια μου με εχρισαν τρομοκρατη, και φυσικα δεν τους απογοητευσα... τον επαιξα με μεγαλη επιτυχια το ρολο.... παρε ενοχες για εκατο ζωες ακομα.... και τα θυματα τα καημενα... τωρα μπορω να διακρινω πια την πολικοτητα των ρολων, την επικινδυνοτητα τους...
και μην αντεχοντας σαν παιδι το ρολο που μου εδωσαν αρρωστησα μπας και μου δωσουν το ρολο του θυματος, αλλα δεν "επιασε"... τον περιφρονουσα αυτο το ρολο.... δεν ειχα καταλαβει....
ωωω ποσο ευκολο ειναι να μετατραπεις απο τρομοκρατη σε θυμα..... και βλεποντας το γονιο να γινεται ανακριτης, τοτε προσπαθησα να γινω καλυτερος ανακριτης, μπας κι επιβιωσω...και καταληξα να παριστανω και τον απομακρο με λιγη δοση κλοουν..... μια ζωη εναλλαγη ρολων... οσκαρ ηθοποιιας... και τοση αλαζονεια που με τιμωρουσα πρωτη για να μην μπορει ουτε ο θεος να με τιμωρησει....μη χαλασει και το image.... και δωστου αυτομαστιγωμα με τοση επαρση που πιο γελοιος πεθαινεις πια....
αλλα αυτο δεν ειναι Ζωη.... ειναι ζυγος.... και μετριεται με κομμενες ανασες..... και πλεον Θελω να Ζησω

Όταν δεν έχεις ανάγκη τους ρόλους εσύ, τοτε και οι άλλοι δεν μπορούν να παίξουν μαζί σου...
Όταν σταματάς να τρέφεις, τότε και οι άλλοι σταματούν να τρέφονται από εσένα...
ίσως να στραφούν σε άλλες πηγές τροφής και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να αντέξει κανείς πρώτα...Γιατί φαίνεται σαν απομόνωση, όταν έχει συνηθίσει αυτό το "αλληλοφάγωμα"...

Η απόφαση να γνωρίσεις τον Εαυτό σου, έχει εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις, από ότι μέχρι έχεις συνηθίσει...Και ίσως να είναι ο μεγαλύτερος λόγος που οι άνθρωποι τα παρατούν...Γιατί ο αληθινός μας Εαυτός δεν "σηκώνει" καμία άλλη πηγή "τροφής", εκτός από την αυτούσια εντός μας...
Και αυτό, όπως καταλαβαίνεις, θέλει αυτό που λέμε "κότσια" (για να μην γράψω κάποια άλλη λέξη και λογοκριθούμε )

Παρ' όλα αυτά, για εμένα πάντα, είναι το πιο όμορφο ταξίδι που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στην Ζωή του...
Το ταξίδι της πληρότητας, αφήνει Αυτόν τον Αληθινό μέσα μας, που θέλει με όλη του την Ψυχή να ταξιδέψει, ελεύθερο να πλεύσει, πέρα από τα ασφαλή λιμανάκια και τους "δηθενισμούς", όταν το καράβι είναι δεμένο...

Ευγνωμοσυνη νιωθω γιαυτη την Συγχρονικοτητα...
Μονο για Σημερα με Αγαπω

Η Δύναμή μου είναι η Αγάπη

Εγώ εύχομαι να τους αφήσουμε όλους να πάρουν όποιον ρόλο θέλουν...
όσο εμείς απομακρυνόμαστε από τις λανθασμένες μας ασυνείδητες ανάγκες, ο καθένας από εμάς, θα αποδυναμώνει τα θέατρα ελέγχου...Αν το κάνουν πολλοί αυτό, τότε οι λίγοι που θα παίζουν τούτα τα θέατρα, δεν θα βρίσκουν εύκολα κοινό...
Και τότε...
Ίσως τότε καταφέρει το Φως να αγγίξει και την δική τους Ζωή...
Αν δεν έχει κανείς πια τρόπο να τρώει από τα συνηθισμένα, ίσως στραφεί προς εσωτερικές πηγές τροφής...

Αγαπημενη μου Εμπνευση Ευχαριστω

[Μάνος]

αλλα αυτο δεν ειναι Ζωη.... ειναι ζυγος.... και μετριεται με κομμενες ανασες..... και πλεον Θελω να Ζησω

Ναι Ελενάκι μου... Έτσι!!!
Κι εγώ μαζί σου, γιατί κι εγώ τα ίδια χάλια έχω...