Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

[Vasoula]

και κατά τη γνώμη μου χρειάζεται και παρτενέρ για να εξερευνήσεις εκεί και δεν πας απλώς με εσωτερική αναγνώριση

.

Δεν διαφωνώ σ' αυτό...!Όμως η εσωτερική αναγνώριση σε κάνει να κατανοείς περισσότερα, σε κάνει να συμμετέχεις περισσότερο, σε κάνει να επιθυμείς λιγότερο εγωισμό και περισσότερη συνύπαρξη!!! Και το «μαγικά» που είπα πάει στην επίγνωση να θέλεις να οδεύεις μαζί με τον άλλον και όχι «μερικώς» μαζί! Αυτό τα λύνει μαγικά. Αν σ’ αυτό το «μαζί» υπάρχουν εσωτερικές ασάφειες, τότε ναι συμφωνώ μαζί σου!

Το ξέρω ότι φαίνεται στους "άλλους" περίεργο και επίσης ξέρω την δυσπιστία που προκαλείται από τέτοιες επιγνώσεις...

Δεν αγάπησα τον Εαυτό μου εν μία νυκτί!!! Τον αγάπησα όμως!!! Και γι' αυτό δεν φοβάμαι πια να βιώσω ακόμα και το "λάθος" με την ίδια χαρά... ΄Εχω αναγνωρίσει τις διαφορετικές προτεραιότητες που αγγίζουν τους ανθρώπους στην διαδρομή τους.
Μπορεί να σου ακούγεται εξωπραγματικό, αλλά ξέρω τι θα πει "καθαρότητα" πάρα πολύ καλά και αντιλαμβάνομαι τις διαφορετικές προσεγγίσεις των «άλλων» σε όλες τις συναισθηματικές τους εμπειρίες μαζί μου.

Οι μνήμες καθαρίζονται, με εργασία ιδιαίτερη, που σε φέρνει μπροστά σε «καρμικά» θέματα, καθώς και σε καταχωνιασμένα βιώματα. Αυτό για μένα λειτούργησε «θεραπευτικά» ενόσω ήμουν στο «υπόγειο». Χωρίς αυτό, θα συμφωνούσα μαζί σου με την πρώτη!!!

΄Εχει σημασία σε ποιο στάδιο βρίσκεται η επίγνωση, για να μπορείς να στέκεσαι σταθερά σε μια «συναισθηματική» ανταλλαγή και να μην τοποθετείς πάνω της δικές σου ανασφάλειες και φόβους. ΄Όπως επίσης είναι σημαντικό να αναγνωρίζεις τι μπορείς να «πάρεις» σαν εμπειρία από μία σχέση με τους «άλλους», που έχουν άλλη άποψη για το «μαζί»!

Αυτά λέει η δική μου βιωματική εμπειρία, που δεν αμφισβητεί την δική σου, αφού η διαδρομή του καθενός μας έχει και ιδιαίτερα «σοκάκια».
΄Όμως η ένωση με τον Ανώτερο Εαυτό μας συμβαίνει για όλους μας με την ίδια ένταση, δόνηση, επίγνωση και σημασία για μένα έχει αυτό και όχι η διαδρομή μας.
Αν δεν μπορέσουν να ταυτιστούν οι δονήσεις ανθρώπων μεταξύ τους, αυτό δεν αναιρεί και την εργασία τους. Γιατί όλοι μας έχουμε τον δικό μας στόχο, που μας οδηγεί σε αποκωδικοποίηση των συνθηκών του υλικού επιπέδου!!!

Μερικές ψυχές χρειάζονται να βιώσουν κοινές εμπειρίες και ίσως οι χαρακτήρες μας αυτό δεν το αναγνωρίζουν. Η ιερή συγχρονικότητα, που τόσο με έχεις ακούσει να μιλάω γι’ αυτήν, δεν μας βρίσκει όλους στην ίδια ετοιμότητα.

΄Οπως κατάλαβες συμφωνώ με την διαφωνία μας!

[galazia_sfaira]

΄Οπως κατάλαβες συμφωνώ με την διαφωνία μας!

Από μόνο του είναι μαθημα.

Ευχαριστώ σας!

[Vasoula]

Κάποιες φορές "ο άλλος" έχει δίκιο για το πως έχουν τα πράγματα και για το αν δίνουμε όντως αυτά που λέμε,

Πόσο σίγουρος μπορεί να είναι κανείς για το "δίκιο" του, όταν αναγνωρίζει σαν "δίκαιο" αυτό που ανταποκρίνεται στην δική του αλήθεια?

Αν βάλουμε το "δίκαιο" στην μέση ενός δρόμου και το κοιτάξουμε από διαφορετικές γωνίες, τότε θα δεις ότι δεν υπάρχει παρά η δική μας αντίληψη από την γωνία που βρισκόμαστε.

Για να είμαστε σίγουροι ότι δεν υποστηρίζουμε στεγνά μόνο την δικη μας άποψη περί "δικαίου", θα πρέπει να πάμε και από την γωνία του άλλου και να δούμε την δική του οπτική αντίληψη...

Αυτό εγώ εννοώ "μαζί"...Και έτσι λύνονται "μαγικά" οι όποιες αντιθέσεις... :lol: :lol: :lol:

Δεν φτάνει μόνο να νιώθεις τον άλλον για να μοιράζεσαι, χρειάζεται να αλλάξεις για λίγο και την οπτική σου, ώστε να μην αδικήσεις και να μην αδικηθείς...

Αν αξίζει τον κόπο να το κάνεις! Αλλιώς κάθεσαι στην γωνία σου και "βλέπεις" ότι θέλεις και σε εξυπηρετεί για την δική σου διαδρομή!!
Αυτό λέει η δική μου εμπειρία περί "δικαίου"

[Emmaki]

Συμφωνώ πολύ Βάσω μαζί σου..και αυτό ήταν που με βοήθησε να δω τα δίκαια και του άλλου για να μπορέσει να έρθει η ισορροπία!

Είναι το λάθος που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι δυστυχώς...σοφή η συμβουλή!

[Vasoula]

Eμμανουέλα αυτό το "μάθημα" μου στοίχισε...αρκετές εμπειρίες (όχι πολύ ευχάριστες). Τι να κάνει κι ο "Μανιτού" μαζί μου, παρά υπομονή??? :lol: :lol:

Η έννοια της δικαιοσύνης έχει τοοοοοοοοσο ελαστικά όρια για τον καθένα μας! Και όταν αντιλήφθηκα την "αλήθεια", τότε κατάλαβα τι θα πει "εγωισμός"!!!

Δίκιο είχα και εγώ, δίκιο είχε κι ο άλλος, αλλά όταν αποφασίσαμε από κοινού να αλλάξουμε "γωνία", τότε είδαμε την "άλλη" προοπτική!

[nikos]

Αν βάλουμε το "δίκαιο" στην μέση ενός δρόμου και το κοιτάξουμε από διαφορετικές γωνίες, τότε θα δεις ότι δεν υπάρχει παρά η δική μας αντίληψη από την γωνία που βρισκόμαστε.

Για να είμαστε σίγουροι ότι δεν υποστηρίζουμε στεγνά μόνο την δικη μας άποψη περί "δικαίου", θα πρέπει να πάμε και από την γωνία του άλλου και να δούμε την δική του οπτική αντίληψη...

Αυτό πιστεύω κι εγώ.’ρα αυτό:

Το τι νιώθει ο άλλος για μένα ή από μένα, είναι καθαρά δική του αντίληψη που δεν με οδηγεί πια σε συμπεράσματα, αφού για μένα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο καθένας μας «παίρνει» αυτό που θέλει και όχι αυτό που του δίνεται

το εννοούσες πιστεύοντας πως κοιτάς και από τη μεριά του άλλου, με τα μάτια του άλλου,ε?

Δεν φτάνει μόνο να νιώθεις τον άλλον για να μοιράζεσαι, χρειάζεται να αλλάξεις για λίγο και την οπτική σου, ώστε να μην αδικήσεις και να μην αδικηθείς...

Συμφωνώ απόλυτα.

Όμως η εσωτερική αναγνώριση σε κάνει να κατανοείς περισσότερα, σε κάνει να συμμετέχεις περισσότερο, σε κάνει να επιθυμείς λιγότερο εγωισμό και περισσότερη συνύπαρξη!!!

Αυτό είναι γενικότερο και ισχύει -πιστεύω-για όλους τους τομείς της ζωής.

Και το «μαγικά» που είπα πάει στην επίγνωση να θέλεις να οδεύεις μαζί με τον άλλον και όχι «μερικώς» μαζί! Αυτό τα λύνει μαγικά. Αν σ’ αυτό το «μαζί» υπάρχουν εσωτερικές ασάφειες, τότε ναι συμφωνώ μαζί σου!

Τι σημαίνει το "μερικώς" για εσένα?
Δεν πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι χωρίς εσωτερικές ασάφειες αν εννοείς τα τυφλά σημεία του "είναι" του. Δεν υπάρχει εξέλιξη χωρίς αυτές.

Οι μνήμες καθαρίζονται, με εργασία ιδιαίτερη, που σε φέρνει μπροστά σε «καρμικά» θέματα, καθώς και σε καταχωνιασμένα βιώματα. Αυτό για μένα λειτούργησε «θεραπευτικά» ενόσω ήμουν στο «υπόγειο». Χωρίς αυτό, θα συμφωνούσα μαζί σου με την πρώτη!!!

Εδώ σε έχασα κάπως. Για ποιες μνήμες εσύ μιλάς? Κάποιες μνήμες καθαρίζονται από εμάς, κάποιες δεν καθαρίζονται χωρίς τους άλλους ούτε ανεβαίνουν σε δόνηση πάνω από κάποιο όριο όταν πρόκειται για σεξουαλικότητας και ενστίκτου.

[Vasoula]

το εννοούσες πιστεύοντας πως κοιτάς και από τη μεριά του άλλου, με τα μάτια του άλλου,ε?

To εννοούσα, πιστεύοντας ότι δεν θέλουν πολλοί άνθρωποι να αλλάξουν γωνία…΄Ετσι αφήνω κι εγώ τους «άλλους» να με κοιτάνε από όποια γωνία θέλουν. Και η αντίληψή τους αυτή με βάζει στην αληθεια «του παίρνουν αυτό που χρειάζονται και όχι αυτό που τους δίνεται», χωρις να το θεωρώ άσχημο αυτό πια. Το να αλλάξεις γωνία, χρειάζεται προσπάθεια όπως είπες κι εσύ και δεν ξεχωρίζω τις σχέσεις, γιατί θεωρώ ότι αυτή η πραγματικότητα «παίζει» σε όλες! Kαι ναι εγώ αλλάζω γωνία! Αλλά τι σημασία έχει να αλλάξω μόνο εγώ?

Τι σημαίνει το "μερικώς" για εσένα?

«Μερικώς» για μένα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση «συνύπαρξη»
Μερικώς μαζί, είναι οι επικοινωνιακές σχέσεις που συναντάς συνέχεια στην ζωή σου, όμως δεν μπορούν να εμβαθύνουν σε συναισθήματα, παρά μένουν στην επιφάνεια του «περνάω καλά».

Δεν πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι χωρίς εσωτερικές ασάφειες αν εννοείς τα τυφλά σημεία του "είναι" τους

Αυτό είναι η δική σου οπτική. Για μένα δεν υπάρχουν εσωτερικές ασάφειες, όταν πρόκειται για συναισθήματα. Υπάρχει μόνον η καθαρότητα αυτών και την χρειάζομαι κι από τον άλλον.
Να εννοεί αυτά που λέει, ζητά και εκδηλώνει και να ενδιαφέρεται συγχρόνως αυτή η εκδήλωση να γίνεται κατανοητή και από τον άλλον. Η σχέση μας με τους «άλλους» παίρνει άλλη διάσταση στο «υπόγειο». Εκεί βλέπεις καθαρότερα την θολή εικόνα που κρύβουν στην επιφάνεια, οι χαρακτήρες τους.

Κάποιες μνήμες καθαρίζονται από εμάς, κάποιες δεν καθαρίζονται χωρίς τους άλλους

Εδώ θα διαφωνήσω μερικώς, όσον αφορά στις μνήμες που χρειάζονται καθαρισμό με τους άλλους.

Μια μεγάλη μου καρμική μνήμη την "δούλεψα" μόνη μου. Η στιγμή συνάντησης με τον «άλλον» δεν είχε την επίγνωση και την γνώση της ελευθέρωσης, η εργασία έγινε αργότερα, ερήμην του! Διαπίστωσα λοιπόν ότι με τους «άλλους» δεν λύνεις καρμικά θέματα, όταν δεν έχεις επίγνωση αυτών.
Δεν αφήνω τον εαυτό μου έρμαιο μιας καρμικής σχέσης. Δεν είναι αυτή η ουσία της δουλειάς που πρέπει να γίνει. Το να ολοκληρωθούν οι εμπειρίες μου, απαιτεί συνεχή εργασία από μένα, για μένα. Και διαπιστώνω συνεχώς σ’ αυτήν την ζωή ότι πολλοί άνθρωποι έρχονται για να μου προσφέρουν το κομματάκι που μου λείπει για να προχωρήσω στην σύνθεση της "εικόνας".
Η ομαδική εργασία είναι αυτή που απαιτεί συμμετοχή και εκεί συμφωνώ μαζί σου, για το ότι χρειάζονται και οι άλλοι.
Αλλιώς οι διαδρομές μας είναι μοναχικες, ακόμα και στην ολοκλήρωση των καρμικών μας «υποχρεώσεων», που δεν είναι αναγκαστικές, αλλά ευπρόσδεκτες.

Είναι κατά την γνώμη μου λάθος να εμμένεις σε σχέσεις που γνωρίζεις και αναγνωρίζεις καρμικό δέσιμο, όταν αυτές δεν είναι υγιείς. Γιατί πέφτεις πάλι στην συχνότητα του εγκλωβισμού που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις ελεύθερα.

Γνωρίζω ζευγάρι που μένει σε σχέση, γιατί τους έχουν πει (και άλλες έχουν αναγνωρίσει και οι ίδιοι) ότι σε πολλαπλές ζωές ήταν μαζί μέσα από δύσκολες σχέσεις συμβίωσης, συγγενικότητας, φιλίας.
Και ενώ ο καθένας είναι «αλλού» και σαν συνειδητότητα και σαν χαρακτήρας, μένουν και παλεύουν το κάρμα τους. Αποτέλεσμα αυτού? Επιστροφή ξανά και ξανά στις ίδιες πηγές πόνου και αγωνίας. Ο καθένας τους εξελίσσεται μεσα από άλλες διαδρομές και δεν μπορούν ούτε καν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους από αυτές, πράγμα που θα τους οδηγούσε σε συναισθηματική ελευθερία.
Είναι όμορφο να αναγνωρίζεις σε ανθρώπους, σύνδεση από το "παρελθόν" και λυτρωτικό συγχρόνως. Αρκεί αυτή η αναγνώριση να είναι πηγή χαράς στην ζωή σου τώρα και να μην επηρρεάζει το "παρελθόν", το παρόν σου.


Ο ανθρώπινος προγραμματισμός μεταστρέφεται, αυτό λέει η δική μου εμπειρία. Το σιντάκι που «παίζει» αλλάζει και μαζί με αυτό αλλάζουν και οι δονήσεις, οι γνώσεις, οι περιορισμοί. Ξαφνικά γίνεσαι Εαυτός και ξεχνάς πως ήταν ο άλλος…Και δεν έχει να κάνει με την ωριμότητα του μυαλού, αλλά με την "συμπαντική συνείδηση", από όπου παίρνεις και τις πληροφορίες.

ούτε ανεβαίνουν σε δόνηση πάνω από κάποιο όριο όταν πρόκειται για σεξουαλικότητας και ενστίκτου.

Αυτό δεν το κατάλαβα…

[nikos]

Αλλά τι σημασία έχει να αλλάξω μόνο εγώ?

Έλα ντε! Κατάλαβα πάντως πως το κάνεις από τη μεριά σου. Αυτό δεν είχα "πιάσει" πως λες σε προηγούμενό σου ποστ.

«Μερικώς» για μένα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση «συνύπαρξη»
Μερικώς μαζί, είναι οι επικοινωνιακές σχέσεις που συναντάς συνέχεια στην ζωή σου, όμως δεν μπορούν να εμβαθύνουν σε συναισθήματα, παρά μένουν στην επιφάνεια του «περνάω καλά».

Κατάλαβα τι λες

Αυτό είναι η δική σου οπτική. Για μένα δεν υπάρχουν εσωτερικές ασάφειες, όταν πρόκειται για συναισθήματα. Υπάρχει μόνον η καθαρότητα αυτών και την χρειάζομαι κι από τον άλλον.
Να εννοεί αυτά που λέει, ζητά και εκδηλώνει και να ενδιαφέρεται συγχρόνως αυτή η εκδήλωση να γίνεται κατανοητή και από τον άλλον. Η σχέση μας με τους «άλλους» παίρνει άλλη διάσταση στο «υπόγειο». Εκεί βλέπεις καθαρότερα την θολή εικόνα που κρύβουν στην επιφάνεια, οι χαρακτήρες τους.

Γιατί το "είναι" το δικό σου είναι μόνο συναισθήματα?
Ασάφεια σε αυτό που νιώθεις μπορεί να μην υπάρχει, μπορεί να υπάρχει όμως στην εκδήλωσή του υποσυνείδητα μέσα από το χαρακτήρα. Η στάση του σώματός μας άλλωστε λέει πάρα πολλά και η ενέργεια που εκπέμπεται επίσης.

Είναι κατά την γνώμη μου λάθος να εμμένεις σε σχέσεις που γνωρίζεις και αναγνωρίζεις καρμικό δέσιμο, όταν αυτές δεν είναι υγιείς. Γιατί πέφτεις πάλι στην συχνότητα του εγκλωβισμού που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις ελεύθερα

Α ναι, θα συμφωνήσω

Ο ανθρώπινος προγραμματισμός μεταστρέφεται,

Συμφωνώ

Ξαφνικά γίνεσαι Εαυτός και ξεχνάς πως ήταν ο άλλος…Και δεν έχει να κάνει με την ωριμότητα του μυαλού, αλλά με την "συμπαντική συνείδηση", από όπου παίρνεις και τις πληροφορίες.

Οι πληροφορίες έρχονται, πως εκδηλώνονται όμως μέσα από το χαρακτήρα? Πιστεύω -όπως προείπα- πως χρειάζεται "εργασία"

Παράθεση:
ούτε ανεβαίνουν σε δόνηση πάνω από κάποιο όριο όταν πρόκειται για σεξουαλικότητας και ενστίκτου.


Αυτό δεν το κατάλαβα…

Μίλησα στην ουσία για μνήμες που υπάρχουν μέσα μας και από βασίλεια πριν το ανθρώπινο. Που σε βοηθούν να φτάσεις πιο πολύ στο παρελθόν, στη γνώση και την επίγνωσή του, στη μνήμη του κυττάρου και να το ενώσεις περισσότερο με το πνεύμα ώστε να αναπτυχθούν οι ιδιότητες της ένωσης αυτής.

Μόνος/η φτάνεις σε ένα επίπεδο αντίληψης μέσα από μνήμες. Κάποιες μνήμες που ξυπνούν στο σώμα δεν πιστεύω πως καθαρίζουν αν τη σεξουαλικότητα την αναπτύσσει κάποιος μόνος. Μέχρι κάποιο βαθμό ναι.Η υγιής εκδήλωση της σεξουαλικότητας με παρτενέρ είναι εκείνη που γειώνει στο έπακρο την πνευματικότητα στη συμπεριφορά μέσα από το χαρακτήρα (αναπτύσσεται η εκδήλωση της εμπιστοσύνης στις διαπροσωπικές σχέσεις), βοηθά το σώμα να εκδηλώσει μνήμες (μέσα από κίνηση, αναπνοή κλπ) και να τις καθαρίσει ριζικά (που πιστεύω πως αν δεν συμμετέχει η σεξουαλικότητα το υποσυνείδητο κάνει πάρτυ μέσα από υπόγειες συμπεριφορές που δεν γίνονται αντιληπτές στην ολότητά τους) και κατ εμένα ξυπνάει ιδιότητες ανθρώπινες σε σχέση με την ύλη που δεν είναι του παρόντος μάλλον να μιλήσουμε εδώ.
Θυμίζω πως τα παραπάνω είναι οι προσωπικές μου απόψεις

[Vasoula]

Γιατί το "είναι" το δικό σου είναι μόνο συναισθήματα?

Όχι βέβαια, αλλά όταν πρόκειται για σχέση παίζουν κυρίαρχο ρόλο, τουλάχιστον για εμένα!

Ασάφεια σε αυτό που νιώθεις μπορεί να μην υπάρχει, μπορεί να υπάρχει όμως στην εκδήλωσή του υποσυνείδητα μέσα από το χαρακτήρα.

Εντάξει, ας μην συνεχίσουμε με την ασάφεια, γιατί θεωρώ ότι δεν θα βγάλουμε άκρη. Μέσα και έξω για μένα υπάρχει καθαρότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον άλλον, αν δεν την αντιλαμβάνεται και την κατηγοριοποιεί σε ασυνείδήτες «ανάγκες»
Γι' αυτό και θεωρώ την προσπάθεια κατανόησης από όλες τις μεριές σημαντική.

Οι πληροφορίες έρχονται, πως εκδηλώνονται όμως μέσα από το χαρακτήρα? Πιστεύω -όπως προείπα- πως χρειάζεται "εργασία"

Μα τι άλλο είναι η ζωή μας εδώ, εκτός από αδιάκοπη εργασία?
Οι πληροφορίες έρχονται, όταν ο χαρακτήρας είναι έτοιμος να τις ενσωματώσει στην ζωή του. Η εκδήλωσή τους είναι μετά πηγαία!

αν τη σεξουαλικότητα την αναπτύσσει κάποιος μόνος.

Αυτό τώρα πως γίνεται? Πως γίνεται να αναπτύξεις την σεξουαλικότητα μόνος?
Πως γίνεται επίσης να αναπτύξεις την σεξουαλικότητα χωρίς αγάπη?

Αν εννοείς την μεταστροφή της σεξουαλικής ενέργειας σε ζωτική δύναμη, το καταλαβαίνω αυτό που λες «να αναπτύξεις την σεξουαλικότητα μόνός». Είναι ένα στάδιο όμως μετά! ΄Ενα στάδιο πριν, χρειάζεσαι παρτενέρ. Ο οποίος βέβαια πρέπει να είναι στο ίδιο επίπεδο δόνησης για να κατανοήσει το θεϊκό που συμβαίνει κατά την ένωση. Αλλιώς, γίνεται πειραματόζωο της σεξουαλικής μας ανάπτυξης, χωρίς ουσιαστική ολοκλήρωση της.

Σαφώς και καταλαβαίνω ότι εκφράζεις τις δικές σου απόψεις.
΄Αλλωστε και εγώ και ο καθένας μας εδώ αυτό δεν κάνει?

[nikos]

Εντάξει, ας μην συνεχίσουμε με την ασάφεια, γιατί θεωρώ ότι δεν θα βγάλουμε άκρη

Καλώωωως

Μέσα και έξω για μένα υπάρχει καθαρότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον άλλον, αν δεν την αντιλαμβάνεται και την κατηγοριοποιεί σε ασυνείδήτες «ανάγκες»

Υποσυνείδητο είπα, όχι ασυνείδητο:

εκδήλωσή του υποσυνείδητα μέσα από το χαρακτήρα. Η στάση του σώματός μας άλλωστε λέει πάρα πολλά και η ενέργεια που εκπέμπεται επίσης.

Μα τι άλλο είναι η ζωή μας εδώ, εκτός από αδιάκοπη εργασία?
Οι πληροφορίες έρχονται, όταν ο χαρακτήρας είναι έτοιμος να τις ενσωματώσει στην ζωή του. Η εκδήλωσή τους είναι μετά πηγαία!

Αφήνουμε τις ασάφειες είπαμε, οπότε δεν ξαναλέω τα ίδια.

Αυτό τώρα πως γίνεται? Πως γίνεται να αναπτύξεις την σεξουαλικότητα μόνος?

:shock: :shock:

Πως γίνεται επίσης να αναπτύξεις την σεξουαλικότητα χωρίς αγάπη?

Δεν είπα κάτι τέτοιο.

Αν εννοείς την μεταστροφή της σεξουαλικής ενέργειας σε ζωτική δύναμη, το καταλαβαίνω αυτό που λες «να αναπτύξεις την σεξουαλικότητα μόνός». Είναι ένα στάδιο όμως μετά! ΄Ενα στάδιο πριν, χρειάζεσαι παρτενέρ.Ο οποίος βέβαια πρέπει να είναι στο ίδιο επίπεδο δόνησης για να κατανοήσει το θεϊκό που συμβαίνει κατά την ένωση

Δεν λέω ακριβώς αυτό, αλλά πάνω σε αυτό που λες : τη μεταστρέφεις σε ζωτική δύναμη, μετά την κρατάς για τον εαυτό σου? Εγώ και την προσφέρω προσωπικά μέσα από τον έρωτα και πιστεύω πως λειτουργεί ως ίαση και ανύψωση, όταν και οι δύο το κάνουν.(Δεν μιλώ για εκσπερμάτωση εδώ, είναι κατανοητό ελπίζω)
Αυταααα

[galazia_sfaira]

Εσας τους δυο για να σας καταλαβω πρεπει να σας διαβασω τρεις φορες σε διαφορετικές ώρες..........και μετα όλα ξεκαθαριζουν.
Αν με καθε τι βαζατε κι ενα δηλαδή "γειωμένο" θα καταλαβαινα και περισσοτερα και το θέλω που να με παρει :roll: .

[Vasoula]

΄Όταν λέω, Νίκο, να μην συνεχίσουμε με το θέμα της ασάφειας, δεν είναι γιατί δεν θέλω να εξηγήσω, ή γιατί βλέπω ότι δεν έχει νόημα…Κάθε άλλο!!
΄Όμως γνωρίζω ότι και οι δυό μας έχουμε προσωπικές σταθερές απόψεις για το θέμα και ίσως δεν είναι εύκολο με λόγια να εξηγήσω, γιατί από εσένα μπορεί να ακούγονται θεωρητικά, όπως και για πολλούς που έχουν νοητική διαδρομή.

Θα εξηγήσω λοιπόν όσο μπορώ καλύτερα (για να μην διαμαρτύρεται και η Καλλιόπη) την ενσωμάτωση των πληροφοριών στον χαρακτήρα και την πηγαία εκδήλωσή της.
Και είναι και μια επεξήγηση, γιατί δεν πιστεύω στις υποσυνείδητες εκδηλώσεις, που αναφέρεις. ΄Οσο για την διαφοροποίηση που επισημαίνεις, και βέβαια πρέπει να σιωπήσω μπροστά στον ειδικό, όμως για μένα οι ασυνείδητες εκδηλώσεις βρίσκονται στο υποσυνείδητο. Μπορεί να είναι «επιστημονικά» λάθος αυτό και εσύ να το εντοπίζεις και σωστά κάνεις. ΄Όμως κατά την εργασία μου στο υπόγειο εντόπισα εκεί μέσα πολλές ασυνείδητες σκέψεις και συναισθήματα που πραγματικά πόνεσα!!!!
Η ενσωμάτωση των πληροφοριών που ελάμβανα (και λαμβάνω) έγινε με ειδική «εκπαίδευση» και έβρισκε εφαρμογή βιωματικά στην ζωή μου. ΄Όταν η «πληροφορία» είχε να κάνει, π.χ. με τον φόβο και ότι «ασυνείδητο» είχε συνδεθεί μαζί του μέσα μου, ερχόταν συγκλονιστικά η βιωματική εμπειρία για να φανερώσει αυτό το ασυνείδητο και να το κάνει επίγνωση.
Ένα παράδειγμα (για την Καλλιόπη που χρειάζεται "γείωση" )
΄Όταν «διδασκόμουν» για τον φόβο και το «κακό» πέρα από τα προσωπικά μηνύματα που έπαιρνα, ήρθε και σαν βίωμα η αντιμετώπισή του.
Καθόμουν στο κρεβάτι μου διαβάζοντας ένα βιβλίο. Δεν με είχε πάρει ο ύπνος, αυτό στο λέω σίγουρα. Το δωμάτιο φωτίστηκε και ένα φως δυνατό με τύφλωσε, ήταν μια αγγελική μορφή. Δεν φοβήθηκα γιατί είχα συνηθίσει σε τέτοιες παρουσίες. Αυτή η μορφή με πλησίασε και εγώ αισθανόμουν ισχυρή δόνηση στο σώμα μου. ΄Εσκυψε να με φιλήσει (ή έτσι μου φάνηκε) και η δόνηση είχε φτάσει στο «κόκκινο». Αισθάνθηκα πραγματική δαγκωματιά και πανικοβλήθηκα. Τρόμος, αλλά σε σημείο να μην ορίζω τις κινήσεις μου. ΄Εκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να ηρεμήσω. Είχα ταχυπαλμία και δυνατό πόνο στο μάγουλο. Πίστεψα ότι ήμουν φαντασιόπληκτη και μόνο ο φόβος μου έδινε υπόσταση σ’αυτό το γεγονός. Και έτσι με τα χίλια ζόρια κοιμήθηκα για δύο ώρες. ΄Όταν ξύπνησα προσπάθησα να «κοροϊδέψω» τον εαυτό μου, ότι αυτό που συνέβη ήταν της φαντασίας μου, ήταν ασυνείδητοι φόβοι που δημιουργούν «σκεπτομορφές» αισχίστου είδους. Το μάγουλό μου όμως πονούσε και όταν κοίταξα στον καθρέφτη είχα μια τεράστια μελανιά που έμοιαζε με δαγκωματιά. Μετά στην ζωή μου εκείνη την εποχή ήρθαν γεγονότα που είχαν να κάνουν με αυτό το συμβάν, και με «επεξήγηση» των πληροφοριών ενσωμάτωσα τον φόβο σαν μέρος της ζωής μου, ώστε να μην χρειάζεται πια να τον εκδηλώσω για να τον μάθω!

Κάπως έτσι «δούλεψα» με το «υπόγειο» μου και ακόμα «δουλεύω». Αν δεν μπορούσα να έχω επίγνωση για τις «υποσυνείδητες» εκδηλώσεις, όχι στο 100%, αλλά σε ένα «γενναίο» ποσοστό, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα πλησίαζα τους ανθρώπους στον ρόλο του «εκπαιδευτή», όπως και το έκανα για χρόνια!!! Γιατί αυτός ο ρόλος περιέχει κινδύνους, αν η εργασία με τον εαυτό σου γίνεται στην επιφάνεια και όχι στο υπόγειο!!! Και εσύ τους γνωρίζεις καλύτερα…

Καταλαβαίνω ότι για τους «άλλους» αυτά ακούγονται φαντασίες, θεωρίες, πεποιθήσεις και ότι άλλο. Καταλαβαίνω όταν επιμένεις για τις υποσυνείδητες εκδηλώσεις που επηρεάζουν τις προθέσεις μας και τα συναισθήματά μας. Και επίσης καταλαβαίνω ότι ακούγεται εξωπραγματικό και ίσως «εγωιστικό» να ορίζεται με σιγουριά η έννοια «καθαρότητα». Για μένα όμως όταν η συνείδηση γίνεται συνειδητότητα, εμπεριέχει την αγνότητα και την καθαρότητα, ώστε να μην υπάρχουν αρνητικές σκεπτομορφές που «κλείνουν» την πόρτα του υπόγειου και σ’ αφήνουν μόνιμα στον προθάλαμό του, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Κάτι τέτοιο έπαθε η αδερφή μου!!!

Η σεξουαλική συνεύρεση δύο ατόμων (και σαφώς κατάλαβα ότι δεν αναφέρεσαι στην εκσπερμάτωση) χρειάζεται ίδιο επίπεδο συνειδητότητας για την κατανόηση αυτού του «σαφώς» που αναφέρω. Αν αυτό δεν προκύπτει, εγώ προσωπικά δεν την μοιράζομαι.
Γιατί τότε δεν θα ήταν «σαφώς», αλλά μόνο εκσπερμάτωση…Κατανοητό? Δεν μπορείς μόνο με τον έρωτα να μοιραστείς. Χρειάζεται η ανώτερη δόνηση της αγάπης για να μεταστρέψει την εκσπερμάτωση σε ουσιαστική ένωση μέσα από την ζωτική ενέργεια της ανταλλαγής.
Σεβαστή όμως η άποψή σου και ίσως για την ανδρική φύση να είναι έτσι!!!

[galazia_sfaira]

Δεν μπορείς μόνο με τον έρωτα να μοιραστείς. Χρειάζεται η ανώτερη δόνηση της αγάπης για να μεταστρέψει την εκσπερμάτωση σε ουσιαστική ένωση μέσα από την ζωτική ενέργεια της ανταλλαγής.

τη μεταστρέφεις σε ζωτική δύναμη, μετά την κρατάς για τον εαυτό σου? Εγώ και την προσφέρω προσωπικά μέσα από τον έρωτα και πιστεύω πως λειτουργεί ως ίαση και ανύψωση, όταν και οι δύο το κάνουν.(Δεν μιλώ για εκσπερμάτωση εδώ, είναι κατανοητό ελπίζω)

Εγω νοιώθω ότι το ένα συμπληρώνει το αλλο.Οχι δεν το εκφραζω σωστα,εννοώ ότι οταν συμβαινει αυτο που λεει η Βασω,τοτε μπορει ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ αυτο που λεει ο Νικος.

[Vasoula]

Αυτή είναι η δική μου προϋπόθεση...Δεν ισχύει για όλους όμως Καλλιόπη μου. Και έτσι είναι όπως το ένιωσες...αλλά ισχύει για μένα και ίσως και για σένα. Αλλοι έχουν άλλες προτεραιότητες σ' αυτήν την "εξερεύνηση"...

[nikos]

΄Όταν λέω, Νίκο, να μην συνεχίσουμε με το θέμα της ασάφειας, δεν είναι γιατί δεν θέλω να εξηγήσω, ή γιατί βλέπω ότι δεν έχει νόημα…Κάθε άλλο!!

Χα! πλάκα έχει! κι όμως αυτό το κατάλαβα! δεν υπήρχε λόγος επεξήγησης (για μένα) :roll:

και βέβαια πρέπει να σιωπήσω μπροστά στον ειδικό

:shock: Δε με κάνουν ειδικό οι σπουδές τέτοιου είδους ακόμη και και phD να είχα!
Δίνω περισσότερη βαρύτητα στις αλήθειες μας από βιώματα που έχουμε, όπως εσύ..

Δεν μπορείς μόνο με τον έρωτα να μοιραστείς. Χρειάζεται η ανώτερη δόνηση της αγάπης για να μεταστρέψει την εκσπερμάτωση σε ουσιαστική ένωση μέσα από την ζωτική ενέργεια της ανταλλαγής.

Ναι βέβαια ,δεν είναι ο μόνος τρόπος μοιράσματος.
Πιστεύω πως ο έρωτας περιέχει την αγάπη. Μάλλον συμφωνούμε σε αυτό. Και εκείνη είναι που βοηθα ουσιαστικά το σώμα να ξεπερνάει το άγχος ηδονής (βλέπε κατάσταση ανάγκης "ξεφόρτισης")παραμένωντας σε κατάσταση οργασμού για ώρες χωρίς απαραίτητα εκσπερμάτωση.

Σφαιρούλα κι εγώ αυτό που λες πιστεύω.

Θα προσθέσω μόνο το παρακάτω:
που πιστεύω πως εκφράζει τις απόψεις μου σε ψυχοσωματικό επίπεδο και ίσως ξεμπερδεύει τα λόγια μου σε ορισμένα ποστ. Αν πάρουμε δεδομένο το απαραίτητο του πνεύματος για την εξέλιξή μας και τον πυρήνα ως ήλιο, πιστεύω πως με την εξέλιξη υπάρχουν ακτίνες σε κάθε μοίρα του κύκλου που ενώνουν το μέσα με το έξω, κάνωντας ρωγμές στις στοιβάδες για να εκφραστεί ο Εαυτός όπου υπάρχει η ισορροπία της γείωσης με το πνεύμα. Πιστεύω επίσης πως γίνεται σε όλους τους τομείς της ζωής με στόχο τη "θέωση" του ανθρώπου όπου οι ιδιότητες που ξυπνούν είναι θεανθρώπινες (το πιάσατε το υπονοούμενο που λέει και ο Καρατζαφέρης :shock: :lol: :lol: )