συνεχίζω...μήπως σας βοηθήσω περισσότερο!
Σκέφτομαι πολλές φορές για τον Δρόμο του Ανθρώπου…
Αυτόν που ορίζει την Αυθεντική Ουσία του…
Αγάπη, Ενότητα, Πνευματική Αυτάρκεια…
Όλα ξεκινάνε από την Αγάπη και την Ενότητα που μπορεί να βιώνει ένας άνθρωπος στην ζωή του…Να ακολουθεί αυτήν την εσωτερική τάση της Ανθρώπινης ΄Υπαρξης για Αυτονομία και Ελευθερία…Και τα δύο ορίζονται Ψυχικά και όχι μόνο Φυσικά, παρ’ όλα αυτά το ένα ενυπάρχει μέσα στο άλλο, μέσα σε μια Πνευματική Συνοχή.
΄Οποιος βλέπει μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, δεν μπορεί να δράσει αποτελεσματικά στην Ζωή του…Πάντα κάτι θα του λείπει…
Δυστυχώς, ενώ η οικογένεια φαίνεται να προσπαθεί να κρατήσει την ενότητα και την συνοχή των μελών της, η ανικανότητα των "εκπαιδευτών" φαίνεται στο πως διαμορφώνεται η ζωή του κάθε της μέλους, όταν εκείνο επιχειρεί να αυτονομηθεί.
άλλους τους κάνει φοβισμένους, άλλους θυμωμένους, άλλους ενοχικούς και άλλους τους ντροπιάζει... Παρ’ όλα αυτά, σε μια ηλικία που έχει οριστεί για την νοητική ωριμότητα, ο άνθρωπος δημιουργεί την δική του κοινωνική εστία…
Χρειάζεται μεγάλο θάρρος και δύναμη να κάνει κανείς την απεξάρτηση...Να κόψει τους συναισθηματικούς δεσμούς με την οικογένειά του και να μπορεί να ωριμάσει συναισθηματικά, νοητικά και πνευματικά χωρίς αυτήν, σαν ΄Ον!
Η μεγαλύτερη εξάρτηση μέσα σε μια οικογένεια είναι η υποχρεωτική αγάπη...
΄Οταν η Παρουσία μέσα σε κάθε άνθρωπο δεν είναι αφυπνισμένη, τα περιθώρια που έχει ο καθένας να βιώσει αγάπη, είναι μόνο μέσα στον αστρικό του τομέα...Η νοητική του ωριμότητα, δυστυχώς, δεν του δίνει κίνητρα να αυτονομηθεί ολοκληρωτικά, περισσότερο τον βοηθά να το ξεχάσει, παρά να γίνει ΄Ανθρωπος.
Ο άνθρωπος ωριμάζει νοητικά μέσα στον αστρικό του τομέα, εκεί δηλαδή, που συναισθηματικά έχει παραμείνει ανώριμος...
Οπότε νοητικά θέλει να ξεκόψει τους δεσμούς με την οικογένεια, από την άλλη, συναισθηματικά δεν μπορεί...
Αναγκάζεται να αναζητήσει την αγάπη μέσα στην ευρύτερη κοινωνία, για να κάνει τις αντικαταστάσεις των εξαρτητικών πλοκαμιών, από το ηλιακό του πλέγμα, και όσο δεν βρίσκει κάποιον να το κάνει, τόσο περισσότερο γίνεται δέσμιος της οικογένειάς του...Αν βρει κάποιον να βιώσει αγάπη (που στις περισσότερες των περιπτώσεων, βρίσκει) συνεχίζει την συναισθηματική του ανωριμότητα, κάνοντας απλώς «μεταθέσεις»…
Το θάρρος και η θέληση για την Αυτονόμησή του αρχίζει να αναπτύσσεται, όταν νιώσει την Παρουσία εντός του...΄Όταν νιώσει ότι μέσα του αρχίζει να «κινείται» ένα ζεστό, τρυφερό κύμα ενέργειας που γεμίζει το είναι του…
΄Όταν το πεδίο του Ανώτερου Εαυτού αφυπνιστεί, τότε αρχίζει και ο Δρόμος του ανθρώπου, μέσα σε μια ανυψωτική διαδικασία Αλχημείας και Αναγέννησης που τον ωριμάζει σε όλα τα επίπεδα.
Η οπτική για την ζωή αλλάζει, μόνο όταν ο άνθρωπος επιτρέψει σ’ αυτό το κύμα λεπτοφυούς ενέργειας να τον καθοδηγεί και να τον συναρπάζει στην διαδρομή του προς τα μέσα…
΄Όταν εμπιστευθεί αυτό που νιώθει μέσα του, τότε μπορεί να πιστέψει και στην Αλχημεία και την Αναγέννησή του…
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νιώθουν…Δεν έχουν συναίσθηση των εσωτερικών διεργασιών που γίνονται στην Ψυχή τους, όταν βιώνουν την γήινη εμπειρία τους, παρά μόνο όταν ενδιαφερθούν γι’ αυτό που τους αντανακλά εσωτερικά η ίδια η Ζωή τους.
Αλλοι το προσπερνάνε…
΄Αλλοι μένουν με ενδιαφέρον σ’ αυτό που συντελείται μέσα τους
και άλλοι προσπαθούν με χίλιους τρόπους να το «ξεγελάσουν»…
O καθένας μας έχει βρει έναν Δρόμο…
Το πόσο καλά νιώθει ο καθένας σ’ αυτόν, κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει, εκτός από τον ίδιο…Ο μόνος που μπορεί να ξέρει κάτι περισσότερο από τον ίδιο, είναι μόνο η Ψυχή του…
Ο καθένας μας έχει βρει έναν Δρόμο…
Και σε κανέναν δεν πέφτει λόγος να του πει να τον αλλάξει…
Στον μόνο που πέφτει λόγος είναι μόνο η Ψυχή του…
Ο καθένας μας έχει βρει έναν Δρόμο…
΄Οποιος και να είναι, είναι ο δικός μας Δρόμος…Ο μόνος που μπορεί να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτόν τον Δρόμο είναι μόνο η Ψυχή μας…
Ο καθένας μας έχει βρει έναν Δρόμο…
΄Όμως υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που δεν αντέχεις να δεις τον Εαυτό σου ούτε καν στον καθρέφτη…Εκεί σε θέλω…
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει και πολλούς Δρόμους να επιλέξει…αυτήν την επιλογή την έχει μόνο ο άνθρωπος…
Ο καθένας μας έχει βρει έναν Δρόμο…
Ανηφόρος κατήφορος τι σημασία έχει?
Σημασία έχει να μπορείς να ελευθερώνεις την Ψυχή της Ανθρωπότητας στην επόμενη γενιά, μαθαίνοντάς της να επιτρέπει στο Πνεύμα να δρα εντός της!
Aυτό κάνει ένας ΄Ανθρωπος.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Ο καθένας μας έχει βρει έναν Δρόμο…
Το θέμα είναι μήπως η Ψυχή μας έχει βρει έναν άλλον…
΄Έναν άλλον Δρόμο που σου δείχνει πως θα είσαι χρήσιμος στην Ανθρωπότητα
Έναν άλλον Δρόμο που σου δείχνει πως θα είσαι Ειρηνικός Πολεμιστής, μέσα στην Καρδιά σου…
Και τότε? Τι γίνεται τότε?
