Ποιητικά έργα, στίχοι

[Vasoula]

ο πρώτος μου Δάσκαλος!


ο άθεος!!!

[galazia_sfaira]

Ναι ...εμείς οι άθεοι!

[Δωρουλα]

Τις πρισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή ν' αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα, βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο Χρέος, η πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα ξεσπάει χωρίς έλεος και μπορεί να βαστάξει ως το θάνατο.

[ALEXOULA]

Ο πλέον γνωστός Έλληνας συγγραφέας και διανοητής ,
παρόλο το κυνηγητό!!!!!!!!!!!!!!
Είναι από τους αγαπημένους μου

[Nαταλία-Νεφέλη]

Αν οι άθεοι ήταν σαν τον Καζατζάκη μόνον με αυτούς θα έκανα παρέα..... Ομως δυστυχώς δεν είναι....Ο Καζατζάκης είναι μορφή που ύμνησε ακόμα και η ίδια η Εκκλησία της Δύσης παίρνοντας όμως μόνον όσα την συνέφεραν.....

[VasilisM]

Καταπληκτικό το κείμενο..

[Δωρουλα]

"Το φιλί" ΤΑΤΙΑΝΑ ΡΑΪΣΗ-ΒΟΛΑΝΑΚΗ


Σου έδωσα ένα φιλί-κι άς μην το πρόσεξες - που έγινε λουλούδι μα πριν μαραθεί φρόντισε να γίνει μια στρογγυλή μπαλίτσα σαν ήλιος κι εσύ νόμισες πως ήταν τόπι-άκου τόπι!!- και θέλησες να παίξεις. Όταν το έπιασες σχημστίστηκε μια καρδούλα ολόγλυκια και τρυφερή και πώς να παίξεις με την καρδούλα αναρωτήθηκες πονηρό αγγελάκι εσύ! Και η καρδούλα για να σε παρασύρει φόρεσε πανιά κατάλευκα και σαλπάρισε για να σε ταξιδέψει στη θάλασσα του παραμυθιού στην απεραντοσύνη του ονείρου.

Εσύ τότε σκέφτηκες-ποιος το περίμενε- να πάρεις μαζί τους δισταγμούς σου αλλά γρήγορα διαπίστωσες πως δεν χωρούν στο καραβάκι του ονείρου οι δισταγμοί σου κι απόμεινς παραπονεμένο, καημενούλι μου, σαν ξεχασμένο γοβάκι.

Ώσπου ένα ρόζ σύννεφο, ροζ απροσδιόριστο, μπορεί να είχε και λίγο γαλάζιο μέσα μπορεί λέω, σου φαννέρωσε και το άλλο γοβάκι για να μην νιώθεις μοναξιά.Μαζί να πρπατήσετε το δρόμο τον ατέλειωτο της φαντασίας(άλλοι τον λένε της ζωής) σου είπε το σύννεφο.

Και η διαδρομή σε μάγεψε, μα ως το φράχτη μόνο, αυτόν με το πουλί, που ακουμπά στο σπιτάκι και που είχε ένα λουλούδι περασμένο στην ξυλοδεσιά του και αυτό, είπες, σε παραξένεψε. Ύστερα σε ζάλισε ο ήλιος που νόμισες πως ήταν τόπι - άκου τόπι!!- έτσι είπες αστοχαστο γοβάκι και τότε το άλλο γοβάκι δεν άντεξε, φόρεσε ταφτερά που είχε κρυμμένα στις αποσκευές του. Φτερούγισε σαν πουλί καλώντας σε να πετάξετε ως εκεί που δεν φτάνει ο νους, στην αγκαλιά του απείρου.

Μα τι σε κράτησε?Ταραχή ή φόβος?Αδιευκρίνιστο. Πάντως ξανάγινες αγγελάκι. Μανία και αυτή!!!Στάθηκες μετέωρο στη γραμμή του χρόνου, κοιτώντας μια πάνω μια κάτω, ροκανίζοντας το δίλημμα. Μέχρι που έπεσε το "εγώ " σου σαν μοβ σταγονίτσα ή περιττή λεξούλα στη θάλασσα και τότε θυμήθηκες το φιλί!!

Το ουσιώδες είναι που εντέλει δοκίμασες τα φτερά και την αίσθηση της ελευθερίας.

Την ώρα που πετούσες σκέφτηκες, μπορεί να το είπες κιόλας, τι καλά θα ήταν να ταξίδευα με το καραβάκι στη θάλασσα του παραμυθιού ατενίζοντας τον κόκκινο ήλιο που είναι τόπι-άκου τόπι!!-να συναντούσα το λουλούδι, εκείνο το μαγικό λουλούδι που έγινε καρδούλα για χάρη μου- ποιος να το πίστευε - να στο χαρίσω με ένα φιλί, που θα το πρόσεχες όπως κάνουν τα αγγελάκια που δεν φοβούνται.





Το βρήκα σήμερα στις στίβες των βιβλίων της μετακόμισης διόλου τυχαία και το αφιερώνω σε σενα Βάσω και σε όλα τα κορίτσια του 2ου κέντρου!! με βαθειά φιλία!!

[AMALIA]

Αγγελακι

[Ellaki]

[Vasoula]

[Annoula]

Δωρούλα

[Επισκέπτης]

[Fotinoula]

καρδούλα

[margaritarenia]

Αγγελακι μου γλυκο......
Δωρο........

[Danielli]