Εμπειρίες και απορίες..

[galazia_sfaira]

Τωρα η δυσφήμηση που αναφερεις , υπάρχει και γινεται απο τα μελη που αντι να παραδειγματίζουν ...απογοητευουν με τον τροπο σκέψεως και συμπεριφοράς..

Tίποτα και κανένας δεν είναι μπορετό να μας απογοητεύσει αν εμείς είμαστε σταθερά στο κέντρο μας και κύρια έχουμε αποδεχθεί το Ολον.
Είναι ολα στην πορεία της εξέλιξης χωρίς κρίση τελικά.
Νομίζω ότι ο καθένας συναντά την δεδομενη στιγμή ότι κραδαασμικά είναι όμοιο με κεινον.Οταν το αντιληφθούμε αυτό εκ των υστέρων κι αυτό ειναι δικό μας κομμάτι αρα κι αυτο απλά το αποδεχόμαστε ως μέρος της εξέλιξης.

[ARTYADIS]

Αρκεί να μπορείς να τους ξεχωρίζεις..

Δε χρειάζεται καμιά φορά να τους ξεχωρίσεις Βασίλη μου. Λάμπουν, εκπέμπουν!!

[VasilisM]

Δε χρειάζεται καμιά φορά να τους ξεχωρίσεις Βασίλη μου. Λάμπουν, εκπέμπουν!!

Ναι αλλά για να δεις το φως πρέπει πρώτα να ανοίξεις τα μάτια σου..

Το ενδιαφέρον για την ή τις προηγούμενες ζωές, κρύβει μέσα του και μια ματαιοδοξία, να απαλύνει κανείς την σημερινή του αυτό-απαξίωση, καθώς και μια ανάγκη των ανθρώπων να δικαιολογήσουν τις σημερινές δυσκολίες της ζωής τους.

Συμφωνώ, επίσης μερικές φορές γίνεται απλά για να ικανοποιήσουν το κατώτερο συναίσθημα της περιέργειας.. αυτό συζητούσαμε με την παρέα μου σήμερα το ξημέρωμα για κάνα 3ωρο, επειδή ένας φίλος μου θέλει να κάνει ύπνωση.. απίστευτο που μιλάμε και εδώ γι αυτό!
Και θυμήθηκα τα λόγια της Ντάννυ.. περί Ξύπνωσης

[Ellaki]

Κάθε κομμάτι μνήμης από προηγούμενη ζωή, χρειάζεται να έχει αποδειχτεί στον καθένα μας εσωτερικά, για να έχει αξία και νόημα, αλλιώς είναι μία θύμηση που περισσότερο βλάπτει, παρά ωφελεί την ζωή μας. Αυτή η μνήμη που αναδύεται από τον άχρονο «χώρο» των εγκεφαλικών κυττάρων της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν αποδεικνύει παρά μια αλληλουχία δράσεων που μπορεί να είναι μέχρι και βλαπτική για την «καλοπροαίρετη» θέαση της ζωής.

βλαπτική ...........και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα γιατί σου δημιουργεί φόβο ο οποίος και σε σπρώχνει να αναζητήσεις βοήθεια συχνά στο κόψιμο καρμικών, ιεροτελεστίες κλπ ακριβώς γιατί δεν είσαι έτοιμος να δεχτείς την γνώση.

Οπότε πάμε σ' αυτό που γράφει η Σφαιρούλα

Είναι ολα στην πορεία της εξέλιξης χωρίς κρίση τελικά.

και ο Βασίλης

Αρκεί να μπορείς να τους ξεχωρίζεις..

Νομίζω ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε γιατί επιθυμούμε να βρεθούμε στο περιβάλλον αυτών των ανθρώπων.
Από την στιγμή που αναγνωρίζουμε ότι ...................

Ο εσωτερικός δρόμος δεν είναι η «παρηγοριά» της ζωής, αλλά η δυνατότητα των ανθρώπων να συντονιστούν με το ίδιον το φως! Και από αυτήν την θεώρηση, αναπτύσσεται η ταπεινότητα και η αφοσίωση στον σκοπό της εργασίας.

..........τότε δεν μένει παρά να αφοσιωθούμε στον σκόπο μας και να ξεχάσουμε τις εύκολες λύσεις.

Γιατί τελικά όπως λέει η Ελένη

Εχει ομως και καποιους που ειναι σαν διαττοντες αστέρες και που ειναι οι ιδιοι ζωντανα φάροι , δίνοντας ετσι την ευκαιρια και στους υπολοιπους να παρουν απο καθε παραδοση οτι αρμόζει και να γινουν οι ιδιοι φως ...

[dem]

Οντως υπαρχουν καποια φιλοσοφικά συστήματα που εχουν πολλα να δωσουν αν διαχωρίσουμε το γεγονος οτι προσφέρουν θεωρητική κατευθυνση την οποία αργοτερα θα πρεπει να εμπειριώσουμε για να εχουμε πρακτικα αποτελεσματα.

Κατά την γνώμη μου, οι φιλοσοφικές / θεωρητικές διδασκαλίες μόνον εισαγωγικές μπορεί να είναι. Ο αληθής εσωτερισμός είναι βιωματικός, πρακτικός. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο άνθρωπος σ' αυτόν τον κόσμο δεν καλείται να μάθει, αλλά να γίνει. Οι όποιες γνώσεις (ακόμη και οι πλέον μεταφυσικές) θα καταλήξουν στο χώμα. Το βίωμα, η εμπειρία της Αληθείας είναι που μεταμορφώνει τον άνθρωπο, προσδίδοντάς του συνείδηση. Κι αυτή η συνείδηση είναι η προίκα που παίρνουμε μαζύ μας φεύγοντας.

Βεβαίως, το να έχει κάποιος μία προκαταρκτική φιλοσοφική θεώρηση του κόσμου και της ζωής, κακό δεν είναι. Αρκεί να είναι σε θέση κατόπιν να την επαληθεύσει ο ίδιος βιωματικώς.

Πάντως, θα πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας ότι κάθε διατύπωση της Αληθείας -- ακόμη και η πλέον υψηλή και φωτισμένη -- είναι πάντοτε σχετική και περιορισμένη, ενώ η Αλήθεια καθ' εαυτή είναι άπειρη, άρρητη. Έτσι αποφεύγουμε τον δογματισμό και τον φανατισμό, παραμένουμε δε ανοικτοί σε νέες, απρόσμενες εμπειρίες.

Κι αυτή είναι η ομορφιά της Αληθείας: είναι πάντοτε καινούργια, φρέσκια, απρόσμενη, συναρπαστική... ανοίγει νέους ορίζοντες που δεν υποψιαζόμασθε κάν.



Δημήτριος

[dem]

... Επιτρέψτε μου να προσθέσω και το εξής, για να επανέλθουμε στο reiki που είναι και το βασικό μας θέμα...

Όπως έγραψε κάπου η Βάσω, απαιτείται τόσο η κατακόρυφη όσο και η οριζόντια πορεία του ανθρώπου. Τι νόημα έχει να υψώνεται κάποιος προς το Φως, εάν παραμένει εστιασμένος στον μικρόκοσμο του εαυτού του...

Τα πάντα -- ακόμη και η όποια φώτισή μας -- αποδεικνύονται στην καθημερινή μας πραγματικότητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι αληθινά φωτισμένοι στράφηκαν προς τον συνάνθρωπο, υπηρετώντας τις ανάγκες του, απαλύνοντας τον πόνο του. Πιστεύω ότι το reiki είναι ένα υπέροχο μέσον προσφοράς, ένα μέσον που θα μας βοηθήσει να αξιολογήσουμε στην πράξη τις όποιες εσωτερικές μας επιτεύξεις...



Δημήτριος

[Επισκέπτης]

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο άνθρωπος σ' αυτόν τον κόσμο δεν καλείται να μάθει, αλλά να γίνει.

Ο ανθρωπος καλειται να γίνει αλλα για να γίνει αυτό , χρειάζεται απο την μια το ειναι και απο την αλλη την γνωση.
Η γραμμη της γνωσης και του ειναι, ειναι παραλληλες ...διαφορετικά εχουμε η κάποιον που γνωρίζει αλλα δεν ξερει τι να κανει....η καποιον που εχει μεν ''αγιασει'' αλλα παραμενει ακινητος...

[Vasoula]

χμ Δημήτρη, έχω έναν ενδοιασμό πάνω στην θεωρία και την πράξη της προσφοράς...

Και επειδή ακρίβώς είμαστε στο ρέικι, θέλω να εφιστήσω την προσοχή στο θέμα της προσφοράς, αφού τίποτα δεν μπορούμε να προσφέρουμε, όταν δεν το έχουμε κάνει κτήμα μας.

Το ρέικι, σαν μέσον υποστήριξης, είναι απλά μία "φυσική τεχνική" και σαν τέτοια αφορά στο φυσικό επίπεδο, για όποιον ενδιαφέρεται να προσφέρει...

Κατά την άσκηση όμως αυτής της τεχνικής, εμπλέκονται και τα αόρατα πεδία μας και τότε χωρίς γνώση το ρέικι γίνεται απλά μια ακόμα "απογοήτευση" για τον εξευμενισμό του βαθύτερου "πόνου" της ζωής...

Γι' αυτό θα έλεγα καλύτερα, ότι το ρέικι είναι η αρχή της ανίχνευσης του δικού μας "πόνου", που στέκεται εμπόδιο μεταξύ εμού και ΕΜΟΥ...

Αλλιώς η προσφορά θα είναι ακόμα μια αξία του "εμού" και δεν θα περιέχει την αλήθεια του ΕΜΟΥ...

Είναι όμορφο να προσφέρουμε, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, είναι πολύ επικίνδυνο να προσφέρουμε από το υστέρημα...

Μπορεί εσύ Δημήτρη να το γνωρίζεις, αλλά το θυμίζω σε όσους το έχουν ξεχάσει... ;)

[dem]

τίποτα δεν μπορούμε να προσφέρουμε, όταν δεν το έχουμε κάνει κτήμα μας.

Είναι όμορφο να προσφέρουμε, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, είναι πολύ επικίνδυνο να προσφέρουμε από το υστέρημα...

Συμφωνώ απολύτως, αγαπητή Βάσω... Εξ άλλου, ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος...

Εστιάσθηκα στην έννοια της προσφοράς εν σχέσει προς το reiki, διότι προς το παρόν είναι η μόνη που μπορώ ν' αντιληφθώ.

Γνωρίζω από φίλους (και από τις δημοσιεύσεις αυτού του forum) ότι το reiki έχει και μία σοβαρότατη μυσταγωγική (ας την πω έτσι) διάσταση.

Όμως, μη έχοντας ακόμη μυηθεί, τι θα μπορούσα να πώ επ' αυτού...;



Δημήτριος

[Vasoula]

δεν μπορείς, όντως, να πεις τίποτα Δημήτρη μου...

θα σε συμβούλευα όμως, πριν μυηθείς, να προσεγγίσεις και άλλες πλευρές του ρέικι μεταξύ των ανθρώπων και μετά να βγάλεις τα συμπεράσματά σου...

η μυσταγωγική προσέγγιση του ρέικι, δεν ανήκει, δυστυχώς στην παραδοσιακή διδασκαλία του, γι' αυτό στο εντοπίζω...

Ανήκει σε έναν τομέα εξερεύνησης που είναι ατομικός και δεν έχει σχέση με το αν η ενέργεια λέγεται ρέικι ή Εαυτός!!
Αυτή η αντίληψη, επειδή ακριβώς είναι ατομική, δεν δίνεται σαν αυθεντία, όπως και τίποτα δεν ανήκει στον τομέα της αυθεντίας που αφορά στο "αόρατο"...

΄Ομως οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται το ρέικι σαν μέσον προσφοράς και ενότητας με τους άλλους και, αφαιρουμένης της μυστικιστικής του προσέγγισης, τους λείπει συνεχώς η εσωτερική ενότητα με τον Εαυτό τους...

Το ρέικι (για μένα πάντα) επιδρά ακριβώς σ’ αυτήν την έλλειψη και η προσφορά στην προκειμένη περίπτωση, μεταφέρεται σε δεύτερη προτεραιότητα…

[dem]

θα σε συμβούλευα όμως, πριν μυηθείς, να προσεγγίσεις και άλλες πλευρές του ρέικι μεταξύ των ανθρώπων και μετά να βγάλεις τα συμπεράσματά σου...

Πέραν από συζητήσεις με μεμυημένους φίλους και από την μελέτη των μηνυμάτων στο forum τούτο, τι άλλο θα με συμβούλευες να κάνω;

η μυσταγωγική προσέγγιση του ρέικι, δεν ανήκει, δυστυχώς στην παραδοσιακή διδασκαλία του, γι' αυτό στο εντοπίζω...

Ανήκει σε έναν τομέα εξερεύνησης που είναι ατομικός και δεν έχει σχέση με το αν η ενέργεια λέγεται ρέικι ή Εαυτός!!

Δηλαδή, εννοείς ότι κατά την μύηση δεν θίγονται οι μυσταγωγικές διαστάσεις, αλλά ο κάθε ενδιαφερόμενος καλείται να τις ανακαλύψει μόνος του;



Δημήτριος

[Επισκέπτης]

Δηλαδή, εννοείς ότι κατά την μύηση δεν θίγονται οι μυσταγωγικές διαστάσεις, αλλά ο κάθε ενδιαφερόμενος καλείται να τις ανακαλύψει μόνος του;

Δημητρη, επανω σε αυτο το ερωτημα που θα σου απαντησει η Βάσω θα ηθελα να πω ορισμενα πραγματα οπως τα εχω εισπραξει εγω ....ασχολούμενη με το ρεικι καθως και με τον δυτικό εσωτερισμό.

Αυτο που παρατηρείς εδω, ειναι κατι διαφορετικό απο αυτο που εννοούν ....ως ρεικι.
Το ρεικι δεν ειναι σύστημα ωστε να εχει θεωρία , τελετουργία [ εξ ου και η μυσταγωγία], κανόνες κλπ. Ειναι ας πουμε η εισαγωγή στην αντιληψη της ενεργειας και κατοπιν προχωρώντας η χρηση της.
Εδω εχει δημιουργηθει κατι που αν και η Βάσω δεν πολυσυμπαθει την λέξη..προσωπικα το ονομαζω σχολή.
Ειναι μια σύνθεση που περιλαμβανει απο την μια την ενεργεια που ειπαμε αλλα και την κατανοηση της ..την δυναμική της και την πρακτική εφαρμογή της.
Το αν θα νιωσεις ''μυσταγωγία'' η ευφορία η τιποτα..αυτο αναγεται σε εσενα ...αλλα θα πρεπει να επισημανω οτι το ιδιο ισχυει και στα συστηματα. Η μυηση απευθυνεται στο υποσυνειδητο του καθενος και οπως καταλαβαίνεις εξαρταται απο τον βαθμό εξελιξης, αποδοχής και εμπιστοσύνης η ετοιμοτητα να νοιωσουμε ...και τι θα ειναι αυτό..
Επίσης εχει σημασια η φαντασία και η προσδοκίες που εχουμε...
Νομιζω οι καλυτερα ειναι να προχωρήσει κανεις, χωρις να εχει στο μυαλο του μια εικονα του τι περιμενει.....και απλως να αφεθει να νιωσει....

Και για να πω την δική μου εμπειρία ..ναι ηταν υπέροχα.....

[dem]

Το ρεικι δεν ειναι σύστημα ωστε να εχει θεωρία , τελετουργία [ εξ ου και η μυσταγωγία], κανόνες κλπ. Ειναι ας πουμε η εισαγωγή στην αντιληψη της ενεργειας και κατοπιν προχωρώντας η χρηση της.

Ωραία! Αυτό ακριβώς αναζητώ...

Νομιζω οι καλυτερα ειναι να προχωρήσει κανεις, χωρις να εχει στο μυαλο του μια εικονα του τι περιμενει.....και απλως να αφεθει να νιωσει....

Και για να πω την δική μου εμπειρία ..ναι ηταν υπέροχα.....

Δημήτριος

[ARTYADIS]

Κι αυτή είναι η ομορφιά της Αληθείας: είναι πάντοτε καινούργια, φρέσκια, απρόσμενη, συναρπαστική... ανοίγει νέους ορίζοντες που δεν υποψιαζόμασθε κάν.

Καλώς ήρθες Δημήτριε!

[Vasoula]

Πέραν από συζητήσεις με μεμυημένους φίλους και από την μελέτη των μηνυμάτων στο forum τούτο, τι άλλο θα με συμβούλευες να κάνω;

Θα σε συμβούλευα να ανακαλύψεις, που μπορεί να σε βοηθήσει εσένα το ρέικι στον ατομικό σου δρόμο. Ποιοί είναι οι στόχοι σου και που θέλεις να φτάσειες μέσα από την γνώση του Εαυτού σου.
Αν έχεις απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα, θα γνωρίζεις σίγουρα τι μπορείς να περιμένεις και από το ρέικι.

Η συλλογική συνειδηση δεν θεραπεύεται επιδρώντας απ' ευθείας σ' αυτήν. Θεραπεύεται επιδρώντας ο καθένας στον εαυτό του.

Οι περισσότεροι παίρνουν το ρέικι για να επιδράσουν στο συλλογικό και αυτό δεν γίνεται...Και εκεί υπάρχει η "απογοήτευση" ενός συστήματος που δεν θεραπεύει μαγικά την συλλογικότητα και μέσα από αυτήν και εμάς..

Επειδή από πολλούς, ίσως τους περισσότερους, το ρέικι είναι «θεραπεία», τους διαφεύγει ότι η θεραπεία ξεκινά από τις αιτίες για να επιδράσει στο αποτέλεσμα.