χμ...οι σοφιστές είχαν σαν φιλοσοφική αρχή ότι δεν υπάρχει αντικειμενική άποψη και καμία άποψη δεν είναι ποτέ πιο σωστή από μια άλλη. Θεωρούσαν ότι η αλήθεια του ανθρώπου στηρίζεται στις αισθήσεις του και αυτό που αντιλαμβάνεται έχει αξία για την διαμόρφωση της ηθικής του σκέψης.
Η εκπαίδευσή τους στηριζόταν όχι στο "καλύτερο" ή στο "χειρότερο", αλλά στην αλλαγή της οπτικής που θα βελτίωνε το αποτέλεσμα.
Δεν έχει νόημα, έλεγαν οι σοφιστές, να πείσουμε έναν τυφλό ότι η πραγματικότητά του περιέχει χρώματα, γιατί δεν θα ήταν σε θέση να το αντιληφθεί. Αυτό που μπορεί να αντιληφθεί μόνο ο τυφλός είναι ότι βρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση, από κάποιον που ισχυρίζεται ότι βλέπει.
Η θεραπεία των σοφιστών στηρίζεται στο ότι μέσα από την εκπαίδευση μπορεί ο μαθητής να αντιληφθεί μια νέα πραγματικότητα που θα τον φέρει σε καλυτερη κατάσταση από αυτήν που βρισκόταν πριν και να νιώσει καλά μέσα σ' αυτήν την νέα οπτική, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι η αντίληψή του αυτή είναι και η αληθέστερη.
Το να λες κάτι με βεβαιότητα, ισχυριζόταν ο Πρωταγόρας, είναι η μεγαλύτερη ανοησία.
Το να μπορείς να δημιουργείς ερεθίσματα στους ανθρώπους για να αντιλαμβάνονται μια άλλη πραγματικότητα, από αυτήν που είχαν συνηθίσει να αντιλαμβάνονται, και να την βιώνουν με βάση τα αποτελέσματα, αυτή είναι η θεραπεία του "τυφλού"...
Και συμπληρώνω εγώ, ότι για να μπορείς να εκπαιδεύσεις τους άλλους πάνω σε μια νέα αντίληψη και να τους δώσεις κίνητρα να επιλέξουν επί του αποτελέσματος μια νέα οπτική, θα πρέπει εσυ ο ίδιος να αναγνωρίζεις την υποκειμενικότητα των αντιλήψεων και να έχεις επιχειρήματα γι' αυτήν, μέσα από τον ίδιο σου τον Εαυτό.
Αντρέα...
