Λοιπον φανταστειτε το νου ως
ανθρωπο.
Για μενα εχει ενα συγκεκριμενο σχημα οπως μου αποκαλυφθηκε πριν απο πολλα χρονια.
Και ειναι
αυτος ο οποιος μαθηματικα παριστανεται με τον
β, οπου εχετε δει δημοσιευσεις μου με μαθηματικα συμβολα περιεργα και ακατανοητα
Αυτος λοιπον ο
ανθρωπος βαδιζει μεσα στο δρομο που ξανοιγεται μπροστα του μεσα απο το σπηλαιο της καρδιας ( το κεντρο της καρδιας ).
Αυτο θυμιζει το τουνελ του θανατου οπου βρισκονται αυτοι που προκειται να εγκαταλειψουν τα εγκοσμια, συμφωνα με μαρτυριες μερικων απο αυτους που... το μετανιωσαν και γυρισαν πισω.
Στην αλλη ακρη του τουνελ τον περιμενουν οι αδελφοι του του φωτος να τον υποδεχτουν οπως του πρεπει.
Στην πραγματικοτητα αυτος ειναι που τους φερνει κοντα του με τη δυναμη του στοχασμου του, της συγκεντρωσης του και της προσευχης του οπως λεω εγω.
Η γεφυρα υπαρχει ναι, οπως λεει και ο Ηλιας αλλά πρεπει να συνδεθουμε εμεις μαζι της κατασκευαζοντας το δικο μας κομματι, που θα ειναι η δικη μας συνεισφορα στην υποθεση της σωτηριας του ανθρωπου, οπως λεγεται στους χριστιανικους κυκλους.
Ο ανθρωπος δεν μπορει να βαδισει στο τουνελ αυτο του φωτος, αν δεν εχει απολυτα συγκεντρωμενο το νου του.
Και αυτο το επιτυγχανει με συγκεκριμενο μαντραμ οπως θα ελεγαν οι "ανατολιτες" ή με τη μολογιστη ευχη ( Κυριε Ιησου Χριστε Υιε Του Θεου Ελεησον Με ), οπως λεμε μεσα στο Χριστιανισμο, την οποια και λεγει σταθερα ο νους με τη μορφη του ανθρωπου που ταξιδευει προς το φως.
Μπορει στις διαφορες εφαρμογες η ευχη ή το μαντραμ να διαφερουν εκφραστικα, ομως η δονηση που παραγεται ειναι της αυτης ποιοτητας και το αποτελεσμα ειναι ο ανθρωπος να συντονιζεται με τα ανωτερα πεδια οπου τον "περιμενουν" οι αδελφοι του.
Ο ανθρωπος πριν επιχειρησει αυτο το ταξιδι οφειλει, ως "επισκεπτης" συνεπης να εχει ετοιμασει ενα δωρο για τον οικοδεσποτη που θα τον υποδεχτει.
Αυτο το δωρο το κρατα ο εξανθρωπισμενος νους που ταξιδευει μεσα στο τουνελ του φωτος.
Το δωρο αυτο δεν ειναι τιποτα αλλο απο το οραμα του ανθρωπου για τον κοσμο που ζει.
Ενα οραμα ομως το οποιο το εχει μορφοποιησει και το εχει αποθηκευσει στην καρδια του ( κυριολεκτικα ) μεχρι να ελθει η ωρα να το προσφερει σε αυτον που θα τον υποδεχτει και ο οποιος δεν ειναι αλλος απο τον Ιησου Χριστο, για τους χριστιανους, αφου αυτον επικαλουνται ταξιδευοντας ως νους μεσα απο το τουνελ του φωτος που εχει την εισοδο του στο κεντρο της καρδιας.
Οταν ο ανθρωπος εχει εξεικονισει το νου του ως ανθρωπο ( Θεμελιωδης Αυτογνωσια ) και εχει ετοιμασει το δωρο του προς τον ουρανο ( με συγκεκριμενη και "απτη" μορφη ), τοτε ειναι ετοιμος να ξεκινησει για το ταξιδι.
Και αυτα τα λεω εκ πειρας.
Μιας πειρας αποκτημενης στη διαρκεια πολλων χρονων βασανιστικης ερευνας και επιπονης προσπαθειας και αγωνα που συνεχιζεται και θα συνεχιζεται μεχρι της ... Αναληψεως, που ειναι παντοτε μετα το Πασχα ! 8) 8)
