ΑΛΛΑΓΗ...

[ALEXOULA]

[konstantinos s.]

[Stefanos]

Όταν ανοίγεις την Καρδιά σου στην αλλαγή, όταν ανοίγεις σε κάτι νέο, όλος ο μηχανισμός σε πολεμάει…
Όταν επιλέγουμε κάτι διαφορετικό, από τον προγραμματισμό του «εγώ» όλα μέσα μας προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας γυρίσουν πίσω, κυρίως σε ό,τι αφορά πολύ σημαντικές αποφάσεις, που ελευθερώνουν την Ψυχή μας...

Να πεις ότι δεν το βιώνω...
Το βιώνω σε όλο του το μεγαλείο...
Που θα πάει όμως η θέληση μου,
μέρα με τη μέρα στόκος θα γενεί.
Χαραμάδες θα γεμίσει και
με τον εαυτό θα ξανασμίξει.

[Μάνος]

Όταν ανοίγεις την Καρδιά σου στην αλλαγή, όταν ανοίγεις σε κάτι νέο, όλος ο μηχανισμός σε πολεμάει…
Όταν επιλέγουμε κάτι διαφορετικό, από τον προγραμματισμό του «εγώ» όλα μέσα μας προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας γυρίσουν πίσω, κυρίως σε ό,τι αφορά πολύ σημαντικές αποφάσεις, που ελευθερώνουν την Ψυχή μας...

Ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει απεριόριστες επιλογές στην ζωή του...Μα αν παρατηρήσουμε λίγο πιο προσεχτικά, θα διαπιστώσουμε ότι δεν επιλέγει ο ίδιος...

Επιλέγει προγραμματισμένα, επιλέγει με το παρορμητικό ασυνείδητο συναίσθημα, επιλέγει με τις συνήθειες του, επιλέγει με επηρεασμό από τους άλλους, επιλέγει με τις ιδέες του, με την πλάνη του για το σωστό και το λάθος...
Μα στην ουσία όλες οι επιλογές ενός φυσικού ανθρώπου είναι σχεδόν προβλέψιμες, σχεδόν μηχανικές...

Όταν δεν γνωρίζεις τους Νόμους στην αυθεντική τους μορφή, όταν έχεις ξεχάσει τον Εαυτό σου, καθ' ολοκληρίαν, τότε δεν μπορείς να επιλέξεις παρά τις ταυτίσεις σου...
Ο άνθρωπος ταυτίζεται με τους γονείς του, με μια ιδέα, με ένα συναίσθημα, με έναν θεό και δεν είναι παρών στην στιγμή, στο εδώ και τώρα...Είναι περισσότερο προσανατολισμένος στην αίσθηση που έχει για τον εαυτό του, έτσι και οι επιλογές του "κλειδώνονται" σ' αυτήν την αίσθηση και ξεχνάει ότι είναι ένα Σύνολο και έχει απεριόριστες δυνατότητες...

[Μάνος]

Μέχρι ο ψυχισμός μας να αναδιοργανωθεί ριζικά, ενόσω βαδίζουμε προς την πνευματική μας ανάπτυξη, χρειάζεται χρόνος, δεν είναι μια απλή διαδικασία για όλους...Μάλλον είναι απλή η διαδικασία, ανάλογα με τις αντοχές του καθενός στις δοκιμασίες, που είναι αποτέλεσμα της Απόφασής του…
Οι συνήθειες, οι εξαρτήσεις και οι ταυτίσεις πολλές φορές μας τραβάνε πίσω στην βολική κατάσταση του διαχωρισμού…Πολλές φορές δεν έχουμε την απαιτούμενη δύναμη να σταματήσουμε κάτι ανώφελο, αντιμετωπίζουμε αμυντικά την ζωή μας, γιατί νιώθουμε ότι και εκείνη μας επιτίθεται…
Και όσο η αυτοπεποίθηση μας κλονίζεται από τις μαζικές επιδράσεις, ο φόβος της μοναξιάς βρίσκει χώρο μέσα μας, για να μας θέσει στην αναπόληση του παλιού…

Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…

Η αδύναμη Θέληση σε κάνει να αφήνεις χαραμάδες στο παλιό και να σε γυρνάει στις παλιές άμυνες της βολής…
Εκεί που όλοι και όλα είναι διαχωρισμένα και διαφορετικά...
Εκεί που όλα σε κάνουν και πιστεύεις, ότι εσένα δεν θα σου συμβεί ποτέ...
Εκεί που τα παιδιά δεν χωράνε όλα ΄κάτω από την θεϊκή "ομπρέλα"...

Βασούλα μου πραγματικά δεν έχω τι να πω! Είναι ένα κείμενο που με αντιπροσωπεύει πλήρως! Νιώθω έτσι ακρβώς παρ' όλο που ακόμα δεν έχει συμβεί η αλλαγή μέσα μου! Ακόμα είμαι στο στάδιο μια απλής ανάγνωσης και κατά κάποιο τρόπο επισταμένης παρατήρησης θα έλεγα... Μέχρι να γίνει η συνειδητοποίηση, η πλήρης αποδοχή και συμφιλίωση και κατά συνέπεια το βίωμα, έχω ακόμα πολύ δρόμο γεμάτο από φως μπροστά μου...

[Μάνος]

...Και μιας και μιλάμε για αλλαγή, να μοιραστώ μαζί σας μια πρόσφατη αλλαγή που μου έκανε εντύπωση;

Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα είμαι σε μια κατάσταση αναβρασμού καθώς ψάχνω να δω τι επιλογές έχω τελειώνοντας τις σπουδές μου εδώ συνδιαστικά με τη βίζα μου και την παραμονή μου στην Μελβούρνη...
Μιλούσα λοιπόν τις προάλλες με τη βασιλομήτωρ στο skype... Ο διάλογος είχε ώς εξής:

Βασιλομήτωρ: Με τι βίζα τελικά βρήκες καμιά άκρη; Είχες κανένα νέο;
Εγώ: Όχι, τα ίδιια, όπως τα ήξερες
Β.: Το ενδεχόμενο του γάμου δεν το σκέφτεσαι καθόλου;
Ε.: Ρε μάνα, τα έχουμε πεί αυτά; Πότε επιτέλους θα το πάρεις απόφαση;;; Αφού είμαι gay λέμε!
Β.: Δεν είπα εγώ το αντίθετο(!)
Ε.: Τί εννοείς;
Β.: Δηλαδή δεν μπορείς να βρεις κανέναν να τελειώνει η υπόθεση;
Ε.: Εννοείς άντρα;
Β.: Ναι

Όπως σας τα λέω παιδάκια μου!
Με πήρε και με σήκωσε η χαρά με το που το ξεστόμησε!!! Κλείσαμε και εγώ ακόμα εκεί χαρούμενος! Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! Επιτέλους, σκέφτηκα, το πήρε απόφαση! Με αποδέχτηκε!

...Δεν άργησα όμως να δω την πραγματικότητα κατ' εμέ σας τονίζω! Μπορεί και να κάνω λάθος! ...Όμως να τι μου περνάει από το μυαλό: Η κατά βάθος σκέψη της μανούλας μπορεί να είναι: "Αν έρθει εδώ, τι θα έρθει να κάνει; Άσε που θα περνάνε τα χρόνια χωρίς αποκατάσταση και εγώ τι θα πω στους συγγενείς και στην κοινωνία; Τουλάχιστον ας καταφέρει να μείνει εκεί, να τακτοποιηθεί και ας κάνει ότι θέλει! Ποιος θα το μάθει;"
Αυτό μου πέρασε από το μυαλό μου για να είμαι ειλικρηνής...
Μήπως είμαι κακός ή καχύποπτος; Μήπως είμαι υπερβολικός; ...Από την άλλη όμως ξέρω καλά πως ξαφνικά τέτοια αποδοχή από που μας προέκυψε;;; Κάποιο λάκο έχει η φάβα...

Αυτή την αλλαγή ήθελα να μοιραστώ μαζί σας...

[Vasoula]

αν είχες ανάγκη αυτήν την αποδοχή, γιατί δεν αφήνεις τα σενάρια βρε γλυκούλη?

Αφού και αυτή η ανάγκη για αποδοχή, μούφα είναι στην ουσία, το τι σκέφτεται εκείνη γιατί σε πειράζει?

[Μάνος]

Έχω την ανάγκη για αποδοχή, αλλά γιατί να μη νιώθω πως πηγάζει από αληθινά συναισθήματα και όχι από κάποια πρόθεση;

Είναι μούφα η ανάγκη μου για αποδοχή;
Πως το εννοείς αυτό Βασούλα μου;

[Vasoula]

γιατί την έχεις ανάγκη? μπορείς να μου βρεις έναν καλό λόγο, Μάνο΄μου?

[Μάνος]

Για αρκετά λεπτά προσπαθούσα να βρώ έναν καλό λόγο για να σου πω γιατί έχω ανάγκη την αποδοχή...
Δεν βρήκα ούτε έναν!

Μία ήταν η απάντηση που γυρνούσε στο μυαλό μου:
Δεν έχω εμπιστοσύνη στον ευατό μου, δεν με σέβομαι, δεν επικοινωνώ τις ανάγκες μου, δε με αφουγκράζομαι... ...Γιατί αν τα έκανα όλα αυτά, τότε η όποια αποδοχή η μη, του αποιουδήποτε θα μου ήταν παντελώς αδιάφορη!

[Vasoula]

εμ βλέπεις γλυκούλη μου πως είναι "μουφα" αυτή η ανάγκη?

τι να σου καλύψει η αποδοχή τους? ούτε μισή ανάγκη δεν σου καλύπτει...

[Μάνος]

[eirini]

[AMALIA]

Μανο..

[margaritarenia]

Mάνο.....