...Και μιας και μιλάμε για αλλαγή, να μοιραστώ μαζί σας μια πρόσφατη αλλαγή που μου έκανε εντύπωση;
Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα είμαι σε μια κατάσταση αναβρασμού καθώς ψάχνω να δω τι επιλογές έχω τελειώνοντας τις σπουδές μου εδώ συνδιαστικά με τη βίζα μου και την παραμονή μου στην Μελβούρνη...
Μιλούσα λοιπόν τις προάλλες με τη βασιλομήτωρ στο skype... Ο διάλογος είχε ώς εξής:
Βασιλομήτωρ: Με τι βίζα τελικά βρήκες καμιά άκρη; Είχες κανένα νέο;
Εγώ: Όχι, τα ίδιια, όπως τα ήξερες
Β.: Το ενδεχόμενο του γάμου δεν το σκέφτεσαι καθόλου;
Ε.: Ρε μάνα, τα έχουμε πεί αυτά; Πότε επιτέλους θα το πάρεις απόφαση;;; Αφού είμαι gay λέμε!
Β.: Δεν είπα εγώ το αντίθετο(!)
Ε.: Τί εννοείς;
Β.: Δηλαδή δεν μπορείς να βρεις κανέναν να τελειώνει η υπόθεση;
Ε.: Εννοείς άντρα;
Β.: Ναι
Όπως σας τα λέω παιδάκια μου!
Με πήρε και με σήκωσε η χαρά με το που το ξεστόμησε!!! Κλείσαμε και εγώ ακόμα εκεί χαρούμενος! Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! Επιτέλους, σκέφτηκα, το πήρε απόφαση! Με αποδέχτηκε!
...Δεν άργησα όμως να δω την πραγματικότητα κατ' εμέ σας τονίζω! Μπορεί και να κάνω λάθος! ...Όμως να τι μου περνάει από το μυαλό: Η κατά βάθος σκέψη της μανούλας μπορεί να είναι: "Αν έρθει εδώ, τι θα έρθει να κάνει; Άσε που θα περνάνε τα χρόνια χωρίς αποκατάσταση και εγώ τι θα πω στους συγγενείς και στην κοινωνία; Τουλάχιστον ας καταφέρει να μείνει εκεί, να τακτοποιηθεί και ας κάνει ότι θέλει! Ποιος θα το μάθει;"
Αυτό μου πέρασε από το μυαλό μου για να είμαι ειλικρηνής...
Μήπως είμαι κακός ή καχύποπτος; Μήπως είμαι υπερβολικός; ...Από την άλλη όμως ξέρω καλά πως ξαφνικά τέτοια αποδοχή από που μας προέκυψε;;; Κάποιο λάκο έχει η φάβα...
Αυτή την αλλαγή ήθελα να μοιραστώ μαζί σας...
