"Θα έπρεπε να χαίρεσαι"...

[elenaki]

Το τελευταίο διάστημα μαθαίνω να μου ΕΠΙΤΡΕΠΩ! Είναι πραγματικά λυτρωτικό...

Αυτό το δίπολο του φυσιολογικού-μή φυσιολογικού, του καλού-κακού, του ηθικού-μη ηθικού μας έχει καταστρέψει. Ε φτάνει πια..

Ποσο σε νιωθω Βασιλη...

[Θοδωράκος]

Ααααχ, τι είπες τώρα... Θυμάμαι το "θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένη, έχεις φαγητό και σπίτι, μπορείς να μιλάς και να σκέφτεσαι" που μου είχαν πει ως παιδί...

Όμως, ξέρεις τι? Όχι, δεν θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη. Σε εκείνη την φάση, θα έπρεπε να είμαι δυστυχισμένη, απελπισμένη και ότι άλλο ήθελα να είμαι... Θα έπρεπε μου επιτραπεί να νιώθω μόνη μου, να νιώθω άσχημα...

Όταν δεν άντεχα άλλο την μάσκα με το χαμόγελο που έπρεπε να βάζω, κ όταν αυτή έσπασε, ο εαυτός μου ήταν τόσο βαθιά διαχωρισμένος, τόσο κομματιασμένος, που δεν ήξερα τι να κάνω... Αυτό το "ερευνώ" δεν το ήξερα. Πως να ερευνήσεις κάτι που δεν του επιτρέπεις να υπάρχει? Πφφφ.

Εδώ, να βρούμε τον Εαυτό μας από την αρχή! Θοδωράκοοο! Σ'ευχαριστώ