"Θα έπρεπε να χαίρεσαι"...

[Θοδωράκος]

Την επόμενη φορά που θα ακούσω κάποιον να μου λέει "θα πρέπει να χαίρεσαι"/"θα πρέπει να ντρέπεσαι"/"θα πρέπει να φοβάσαι"/"θα πρέπει να είσαι ευγνόμων"/"θα έπρεπε να λυπάσαι" και γενικά οτιδήποτε έχει την μορφή "θα έπρεπε + συναίσθημα", αλοίμονό του!

Τα συναισθήματα δεν ελέγχονται, είναι η αυθόρμητη έκφραση του εαυτού μας και ένας από τους ελάχιστους αγγελιαφόρους της ψυχής (μπορεί και ο μόνος). Όσο τα εμποδίζουμε, τα φιλτράρουμε, τα ταξινομούμε, και δεν τα αποδεχόμαστε, απομακρυνόμαστε από την Ουσία μας και κλείνουμε τα αυτιά μας στην ψυχή μας. Και μετά αισθανόμαστε κενοί, θυμωμένοι, απαγοητευμένοι, και ψάχνουμε τι μας φταίει. Και όλα αυτά τα συναισθήματα που δεν βγήκαν γιατί "δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι", και όλα αυτά τα συναισθήματα που τα βιάσαμε να βγουν γιατί "πρέπει να αισθάνεσαι έτσι", δημιουργούν ένα τεράστειο κουβάρι μέσα στο υποσυνείδητο, που μετά μας παίρνει και μας σικώνει. Και άντε μετά να βιώσεις αγνά και πραγματικά την ζωή.

Τα συναισθήματα δεν ελέγχονται, απλά αναδύονται από τα βάθη μας. Και φωτίζουν τον δρόμο της Επιστροφής. Ναι, μπορεί να γίνονται τα χίλια μύρια "καλά" στην ζωή σου, αλλά εσύ να αισθάνεσαι άδειος - ή να σου τυχαίνουν όλες οι "συμφορές" και εσύ να αισθάνεσαι ανακούφηση και ηρεμία. Αυτό όμως δεν είναι καραδικασταίο, και αμα το θάψεις κάτω από τόνους ενοχών, θα χάσεις την υπέροχη ευκαιρία που σου δίνεται: να ερευνίσεις γιατί αισθάνεσαι έτσι.

Ούτως ώστε να μπορέσεις να ξεμπερδέψεις μία μέρα το κουβάρι μέσα σου. Και να βρεις την ψυχή σου, και την ευτυχία. Μόνο τότε είσαι ευτυχισμένος: όταν είσαι ευτυχής επιδή ΕΙΣΑΙ, και όχι επιδή "πρέπει να είσαι".

Για αυτό μην μου ξαναπεί κανείς "θα έπρεπε να είσαι έτσι ή αλλιώς". Εκείνη την στιγμή έτσι ΕΙΜΑΙ, και αυτό δεν αλλάζει. Και ούτε με νοιάζει πως "θα έπρεπε να είμαι", γιατί δεν πιστεύω στην ισχύ της λέξης "πρέπει". Και προτιμώ να είμαι ειληκρινής με τον εαυτό μου, παρά να καταπιέσω τα συναισθήματά μου και να τα "φτιάξω" έτσι ώστε να συμφωνούν με τις επιταγές των κοινωνικών "πρέπει".

[Vasoula]

θα χάσεις την υπέροχη ευκαιρία που σου δίνεται: να ερευνίσεις γιατί αισθάνεσαι έτσι.

λες μια μαγική λέξη, Θοδωράκο...να ερευνήσεις...

Συνήθως οι άνθρωποι νιώθουν κάτι και αυτό ΄που νιώθουν δεν το φέρνουν μεσα τους...το αφήνουν στους άλλους...

την Ψυχή πολλοί φυλάκισαν γαρ, δοξάζοντας την μάζα...


γελάσαμε και σήμερα...σε καλό να μας βγει...

[karina]

ΘΟΔΩΡΗ ΕΓΩ ΤΑΣΣΟΜΑΙ ΥΠΕΡ ΣΟΥ.... ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ... ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΌΠΡΟΑΙΡΕΤΑ...ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΧΩΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ.... ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ....ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΜΕ.... ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΛΥΣΩ ΟΧΙ ΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ....ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΕΞ ΑΡΧΗΣ......

[Vasoula]

Δεν υπάρχει εξ αρχής Καρίνα...

Δημιουργείται...

Στην Αρχή Είσαι εσύ και ο Θεός μέσα σου...

μετά γίνεσαι εσύ και ο πατέρας και η μητέρα σου μέσα σου...

θέλει μεγάλο κουράγιο για να ξαναγίνεις Εσύ και ο Θεός μέσα σου...

[karina]

ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΒΑΣΩ....ΑΛΛΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ?? Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ....

[Vasoula]

ε λογικό είναι Καρίνα μου...

Με τι όπλα άραγε θέλεις να πολεμήσεις?

εγώ ξέρω, πρώτα βρίσκεις τα όπλα, και μετά πολεμάς...Αντίθετα δεν πάει...

[karina]

ΒΑΣΩ ΜΟΥ ΣΟΦΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΒΡΩ ΤΑ ΟΠΛΑ???? ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ??

[Vasoula]

Α, Καρίνα μου, πρώτα θα αποφασίσεις τι μάχη θέλεις να κάνεις και μετά θα ζητήσεις όπλα...

Ξέρεις τα όπλα, τα οποία δεν έρχονται στα χέρια μας με Σοφία και Απόφαση, μπορεί να αποβούν και μοιραία, μερικές φορές...

γι' αυτό ξεκαθάρισε μέσα σου, πρώτα, τι μάχη θέλεις να κάνεις και μετά αναζήτησε τα σωστά όπλα ...Τα όπλα δίνονται, πάντα! Σε διαβεβαιώ!

[Ελενίτσα]

Θοδωρή ευχαριστώ για τα ποστ σου!

γι' αυτό ξεκαθάρισε μέσα σου, πρώτα, τι μάχη θέλεις να κάνεις και μετά αναζήτησε τα σωστά όπλα ...Τα όπλα δίνονται, πάντα! Σε διαβεβαιώ!

[Ταρούλα]

Θοδωρή

θέλει μεγάλο κουράγιο για να ξαναγίνεις Εσύ και ο Θεός μέσα σου...

[Sofoula]

Ααααχ, τι είπες τώρα... Θυμάμαι το "θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένη, έχεις φαγητό και σπίτι, μπορείς να μιλάς και να σκέφτεσαι" που μου είχαν πει ως παιδί...

Όμως, ξέρεις τι? Όχι, δεν θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη. Σε εκείνη την φάση, θα έπρεπε να είμαι δυστυχισμένη, απελπισμένη και ότι άλλο ήθελα να είμαι... Θα έπρεπε μου επιτραπεί να νιώθω μόνη μου, να νιώθω άσχημα...

Όταν δεν άντεχα άλλο την μάσκα με το χαμόγελο που έπρεπε να βάζω, κ όταν αυτή έσπασε, ο εαυτός μου ήταν τόσο βαθιά διαχωρισμένος, τόσο κομματιασμένος, που δεν ήξερα τι να κάνω... Αυτό το "ερευνώ" δεν το ήξερα. Πως να ερευνήσεις κάτι που δεν του επιτρέπεις να υπάρχει? Πφφφ.

Εδώ, να βρούμε τον Εαυτό μας από την αρχή! Θοδωράκοοο! Σ'ευχαριστώ

[Vasoula]

[Giotoula]

Θοδωρή
Σοφία

θέλει μεγάλο κουράγιο για να ξαναγίνεις Εσύ και ο Θεός μέσα σου...

[VasilisM]

Αυτό που λέει η Σοφία είναι και για μένα το πιο σημαντικό. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει.. Αν εγώ μου ΕΠΙΤΡΕΠΩ να νιώθω ΟΠΩΣ θέλω, δεν πάνε να λένε ό,τι μ@@@@@α τους κατέβει..

Το τελευταίο διάστημα μαθαίνω να μου ΕΠΙΤΡΕΠΩ! Είναι πραγματικά λυτρωτικό...

Αυτό το δίπολο του φυσιολογικού-μή φυσιολογικού, του καλού-κακού, του ηθικού-μη ηθικού μας έχει καταστρέψει. Ε φτάνει πια..

[elenaki]

θα χάσεις την υπέροχη ευκαιρία που σου δίνεται: να ερευνίσεις γιατί αισθάνεσαι έτσι.

Και ειναι πολυ μεγαλη ευκαιρια Θοδωρη μου η ερευνα!!

Εδώ, να βρούμε τον Εαυτό μας από την αρχή! Θοδωράκοοο!

Ναι Σοφακι μου!!

θέλει μεγάλο κουράγιο για να ξαναγίνεις Εσύ και ο Θεός μέσα σου...

Θα ξαναγινουμε Βασουλα μου!!!