Νιώθω τα μάτια του κόσμου στραμμένα προς την Ελλάδά…
Νιώθω ότι μας παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα…
Λέτε, ξαφνικά τούτος ο μικρός τόπος να έγινε εστία ενδιαφέροντος?
Λέτε να νοιάζει κανέναν αν αυτοκτονούν εδώ, αν υπάρχει εξαθλίωση, αν δ...εν υπάρχει καμία πρόνοια, κανένα ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ζωή?
Λέτε να τους νοιάζει αν βγει σαν αποτέλεσμα των εκλογών, ο ένας ή ο άλλος?
Αφού ξέρουμε ότι η κυβέρνηση είναι πάντα καθρέφτης του λαού της…
Κι όμως εγώ νιώθω ότι όλοι μας περιμένουν με αγωνία…
Λες και από το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα, θα αλλάξει όλη η Ενέργεια της Γης.
Νιώθω ότι η αγωνία δεν έχει σχέση με ένα ονοματεπώνυμο…
Η Ενέργεια που τώρα είναι διαχωρισμένη, δεσμευμένη, φοβισμένη, φυλακισμένη στις επιρροές του «κακού», λες και περιμένει την Ελλάδα…
Την Ελλάδα, αυτόν τον ιερό τόπο!
Και δεν το λέω με σοβινιστική διάθεση, γιατί εγώ νιώθω Πολίτης του Κόσμου του Θεού, έτσι κι αλλιώς…
Κάποια φίλη αναρωτήθηκε
♥ «Μήπως τελικά, η μήτρα της φιλοσοφίας, δεν έχει μεν δικούς της φιλοσόφους αλλά η δυναμική της, το πνεύμα που καίει ακόμα κάτω από τα μάρμαρα και τις πέτρες, αρχίζει να αγγίζει όλους τους "Έλληνες" του κόσμου και στρέφουν πια τα μάτια τους, τα αυτιά τους, το νου τους και την πένα τους στην κοιτίδα της δημοκρατίας;» ♥
Όλοι έχουν σκεφτεί ότι η Ελλάδα αυτήν την στιγμή αντιπροσωπεύει ένα «πειραματόζωο»…
Νομίζω ότι πάντα έτσι ήταν…Εδώ τούτος ο τόπος, τούτος ο λαός πάντα ήταν ένα «πειραματόζωο» στα δρώμενα του κόσμου…
Ανθεκτικό, γενναιόψυχο, υπερήφανο…
Νιώθω την αγωνία όλων των λαών της Γης, στραμμένη πάνω στην Ελλάδα
Και μια προσευχή να υψώνεται…
«σας παρακαλώ, μην μας προδώσετε…»
Ας σκεφτούμε να εκλέξουμε την Ανθρωπιά…Ακόμα και αν την θεωρούμε ουτοπία με τα σημερινά δεδομένα, μέσα από το όραμα του καθενός μας, θα το κάνουμε εφικτό…
Ας βάλουμε τέλος στην ανοησία και την αθλιότητα…
Ας βάλουμε τέλος στην αναίσχυντη άποψη των λίγων, ότι είμαστε ένα ανόητο κοπάδι…
Ας μην είμαστε τώρα, που όλοι οι λαοί μας κοιτάνε με αγωνία, οπαδοί!
Ας είμαστε ΄Ανθρωποι, έχοντας Συλλογική Ευθύνη…
Με όλα αυτά που συμβαίνουν θυμάμαι πάντα τον διάλογο από τον Ντοστογιέφσκι, μεταξύ Ιησού και Εξουσίας
"Αποκάλυψες στους ανθρώπους μια υπερβολικά μεγάλη αλήθεια. Είναι δυστυχείς!
Δεν ξέρουν τι να την κάνουν!
Εμείς πάλι τους διδάξαμε το καλό και το κακό.
Τους είπαμε τι πρέπει να κάνουν.
Μπορεί να είναι λιγότερο ελεύθεροι, αλλά είναι περισσότερο ευτυχείς!"
΄Ηρθε μήπως ο καιρός να απαντήσουμε με τι νιώθουμε ευτυχείς?
Και όλοι οι λαοί μας κοιτάνε με αγωνία…
Σαν να μην μπορέσει κανένας, αν δεν μπορέσουμε εμείς…
Μήπως αυτό που περιμένουν από εμάς, δεν είναι να εκλέξουμε απλά έναν κυβερνήτη, αλλά να απαντήσουμε στην ψευτιά και την διεφθαρμένη εξουσία, με Θάρρος και Γενναιοψυχία, όπως κάναμε μέχρι τώρα, μπροστά σε μια απειλή?
Η Ελλάδα είχε πάντα Συλλογική Ευθύνη… Δεν ξέρω πως το έκανε, αλλά το έκανε…
Σε περιόδους κινδύνου έδινε πάντα στον λαό εκείνη την Δύναμη να ξεχωρίζει την πραγματική απειλή, από την πλαστή, που του σέρβιραν…
