Η ΦΥΛΑΚΗ ΜΑΣ...

[Ellaki]

Λιζάκι ας το πάρουμε απ'το χέρι να Αρχίσουμε και οι δυό από την Αρχή...Ομορφα και αγνά, όπως ο θεός μας έμαθε...Κι αν πέσουμε στον Δρόμο, η Αγάπη του θα μας σηκώσει ξανά, γιατί δεν θα έχουμε τίποτα άλλο να νιώθουμε ο ένας για τον άλλον, εκτός από τον θεό μέσα μας!

....... από την αρχή

[juliaL.]

Πατάω Reset και κάνω επανεκκίνηση
Έτσι θα μπορώ να αγαπάω τον εαυτό μου χωρίς τύψεις.
Έτσι θα μπορέσω να δείξω και στους άλλους γύρω μου ειδικά στα παιδιά μου
ότι η πραγματικότητα διαφέρει από αυτό που βλέπουν.

[eirini]

....από την αρχή!!!

[Stefanos]

Ναι μπορούμε να ξεκινήσουμε από την Αρχή

[panos]

Να ξανά αρχίσουμε από την αρχη

[Vasoula]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[panos]

Έμαθα να περνώ το παιδί μέσα μου μια αγκαλια για να το προστατέψω από τον πόνο του
Ξέχασα όμως ότι μεγάλωσα μαζι του και κράτησα αυτόν τον πόνο μαζί μου μέχρι τώρα
το προστατευα με μια αγκαλιά που πονούσε το ίδιο και αυτό αντί για να νιώθει ασφάλεια πνιγοταν ακόμα περισσότερο μέσα στο φόβο
που διαιωνιζα γύρω του

Πάντα έκανα τα παιδιά να ξεχνιούνται μέσα στο παιχνίδι γιατι ήξερα ότι αυτό θα ελαφρύνει την καρδιά τους από τον πόνο και θα τα κάνει να ζουν πιο ελεύθερα αλλά.όταν έρχεται η ώρα να τα πιάσω από το χέρι ένιωθα να τα πνιγώ γιατι πνιγομουν εγώ ο ίδιος από την αγκαλιά που τους έδεινα

Τώρα απλά δεν θα τα προστάτευα πίσω από την αγκαλιά μου και μέσα στο σκοταδι
θα άφηνα τα μάτια τους ανοιχτά να βλέπουν ότι αυτο που φωνάζει μέσα στο σκοτάδι δεν έχει καμία δύναμη στο φως
Η όψη του αλλάζει γίνεται μικρότερη,ασήμαντη ανύπαρκτη,
Και απλά θα του κρατάγα το χέρι και θα ήμουν δίπλα του μέχρι να διαπίστωση ότι αυτό που βρυχάται δεν είναι παρά ένα μικρό και αδυναμό πλασμα ίδιο με εκείνο που απλά.παραμένει στο σκοτάδι και από τον φόβο του φωνάζει για να νιώθει ασφάλεια

[Ιωαννάκι]

Ax μωρε Πανουλη

[Giotoula]

Πανούλη

[Stefanos]

Άντλα μου

[Annoula]

Πανούλη

[elenaki]

Πανουλη..

[Ταρούλα]

Πανούλη μου

[lazaros]

Πανούκο...