Η περιορισμένη διάρκεια αυτής της απορρόφησης και διοχέτευσης συμπαντικής αγάπης (ενέργεια) έχει να κάνει με το κέντρο της καρδιάς.
Εκεί ειναι το κέντρο συνάντησης των ενεργειών από πάνω και από κάτω. ΄Οταν αυτό ενωθεί για πάντα με τις υψηλότερες ενέργειες του Εαυτού μας (Ανώτερος Εαυτός) τότε η αγάπη (ενέργεια) εξέρχεται αυτόματα από αυτό το κέντρο, χωρίς διακρίσεις και αξιολογήσεις. Απλά, σαν ανάσα. Αισθάνεσαι την καρδιά να αναπνέει (με πολύ πεζά λόγια).
΄Ετσι υπάρχει η κατανόηση και η αγάπη χωρίς όρους για κάθε ον.
Και σταματά και η κριτική που εμποδίζει ουσιαστικά το κέντρο αυτό να είναι μόνιμα σε λειτουργια.
Αναγνωρίζεις τον Ανώτερο Εαυτό, πίσω από τον ανθρώπινο και αισθάνεσαι (δυστυχώς) την απόσταση που χωρίζει τον άνθρωπο από το θείο. Η αγάπη διοχετεύεται παντού στον πλανήτη και πέρα από αυτόν, γιατί αυτή η "λειτουργία" γίνεται αυτόματα, χωρίς ο νους να συμμετέχει.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι κατανοητό...αλλά φανταστειτε ότι είναι μία "λειτουργία" που είναι αυτονόητη, χωρίς να υπάρχει η λογική να την σταματήσει...