Γόνεις, παιδιά και εκπαίδευση

[Fotinoula]

είναι απο καιρό που θέλω να ανοίξω ένα τοπικ να μπορώ να εκφράσω τις απορέιες που σχετικά με την εκπαιδευση μιας ψυχης και αυτο γιατί μου έχουν γεννηθει αρκετες αποριες

μπορεί να μην είμαι μανουλα αλλά το γεγονος ότι είμαι μαζί με ένα παιδάκι 1 χρονων την μισή μου μερα με φερνει απεναντι σε προκλησεις που καλουμαι να χειριστώ

[Fotinoula]

ο μικρός ήταν απο πολύ μωρό ήσυχος και πολύ συνεργασιμος

έκλαιγε όταν πραγματικά είχε καποια αναγκη, δεν είχε προβλημα να αποροφηθει στο παιχνίδι ακομα και μόνος ορισμενες φορες κτλ

τον τελευταιο μηνα έχει αλλάξει δραματικα και αυτο γιατι έκλεισα πια και χρόνο και απο μωρακι έιναι πια ένα κανονικο παιδακι με δοντκια, που περπαταει και κανει τις πρωτες του αποπειρες να μιλήσει

έχω παρατηρήσει ότι έχει συναισθηματα πλεον που εκφραζει ανοιχτα

τις προαλες ήταν στην αλλαξιερα του και προσπαθουσε γυρίσει απο ανασκελα στο πλαι για να πιάσει κατι, και όταν τον επανενεφερα , εννοείται ήρεμα στην ανασκελη θεση, είχε μια απιστευτη εκρηξη θυμου που μαλιστα δεν συνοδευονταν απο κλαμα αλλά απο τσιρίδες και χτυπήματα

να σας πω ότι σοκαρίστηκα δεν το εχω ξαναδει έτσι και απλως όταν τελειωσε του εδωσα ένα παιχνιδι και μου χμογελασε σαν να μην συνεβη τίποτα

με προβληματίζει ο τρόπος που καλόυμε εγώ να αντιδρασω στα καινουργια του συναισθήματα ώστε να μην τον μπλοκαρω

[Fotinoula]

έπειτα έχει αρχίσει να τσεκαρει αντιδράσεις, δλδ σήμερα έκανε στο δωαμτιο του ψευτικο κλαμα για να παω να τον δω όταν έφτασα τρεχοντας στο δωματιο αρχισε να γελάει

καταλαβάινω ότι αυτη την στιγμη είναι στην φάση που μαθαινει απο το περιβαλλον με την αντιληψη και όταν μια αντίδραση μας την συνδυασει με κατι που επιθυμει, οπως στην προκειμενη το κλαμα με την αμεση νουθεσια, την επαναλαμβανει ακομα και ας μην είναι για εμας τους ενήλικες απαράιτητα θεμιτη

εγώ προσπαθω να διαχωρίσω την πραγματική του αναγκη απο την διαθεση του για παιχνίδι και τσεκαρισμα διοτι έτσι νοώθω ότι δεν γίνεται εξουσιαστης μας, πχ αν κανει πως κλαει και κρυφοκοιταζω και το βλεπω δεν εμφανζομαι, εμφανιζομαι μετα απο λίγο ώστε να μην τιο συνδεσει

αποψεις?

[AMALIA]

Φωτεινουλα μου...
με τοση αγαπη και ενδιαφερον που το μεγαλωνεις .. και που παρατηρεις τις αναγκες του να εισαι σιγουρη οτι δεν προκειτε να του μπλοκαρει τιποτα.
τα κεντρα των παιδιων κλεινουνε μετα τα 7 χρονια οποτε μην μου αγχωνεσε...
Τυχεροι οι γονεις του μικρου που τους μεγαλωνει το παιδακι τους ενα κοριτσι σαν και σε σενα..

[Fotinoula]

έχω την εντύπωση Αμαλίτσα ότι αρχίζει απο τώρα να συδεει και να μαθαινει απο τις αντιδρασεις μας

δλδ αν πχ κανεις συνεχεια πιφ και ουφ όταν του αλλαζεις την πανα αυτη η αντίδραση του εγγραφεται και την συνδεει εκεινη την στιγμη και οσες επαναληφθουν με την πραξη δλδ την αφόδευση, νατο λοιπον το μπλοκαρισματακι

είμαι πολύ τυχερη που μου δίνει την ευκαρία να μαθω τοσο πραγματα πρακτικα διπλα του πρωτα παο όλα για εμενα σαν άνθρωπο γιατι βγαινουν πολλά ;)

[AMALIA]

Σιγουρα κοριτσακι ... θα παρει και θα παρεις απο αυτη την σχεση..
Εξαλου σε αυτο το επιπεδο που το λες ναι σιγουρα αναπαραγουν αυτο που βλεπουν..

[angela_al]

δεν προκειτε να του μπλοκαρει τιποτα.
τα κεντρα των παιδιων κλεινουνε μετα τα 7 χρονια οποτε μην μου αγχωνεσε...

Τον 1ο χρόνο το παιδάκι συγκεντρώνει απίστευτες εμπειρίες -κυρίως μέσα από το φυσικό του σώμα, κι αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται περισσότερο από ποτέ σωματική επαφή.
Ακόμη ο λόγος που θα θυμώσει, είναι προφανής: δεν εκπληρώνεται κάποια σωματική ανάγκη του. Το κλάμα πχ και τα ξεσπάσματα θυμού, τα δαγκώματα, τα χτυπήματα που για μας είναι παράξενα κι ανησυχητικά σα συμπεριφορές, απαλλάσσουν το παιδί από αυτόν.
Κι αυτό είναι το παράλογο αν το σκεφτούμε... Επειδή σαν ενήλικες έχουμε απαγορεύσει την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων μας, μας εκπλήσσει η απλή έκφρασή τους...

[Fotinoula]

εκέινο που παρατηρώ είναι ότι πλεον εδω δλδ και 1 μηνα περίπου τα συναισθήματα του δεν αφορόυν μονο την σωματική του αναγκη αλλά και την ανάγκη του απο ότι καταλαβαινω για εξερευνηση και ανακαλυψη κατι πολύ απαράίτητο για την αναπτυξη του

όμως ανακαλυψη για αυτον είναι και το κατεβαζω όλη την βιβλιοθηκη κατω εκει ποια είναι τα όρια, χρείαζονται αν εκει μπουνε όρια αντιδραει με έντονα συναισθηματα, πως θα ήταν καλύτερο να ανταποκριθώ σε αυτα

Επειδή σαν ενήλικες έχουμε απαγορεύσει την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων μας, μας εκπλήσσει η απλή έκφρασή τους...

ενδιαφέρον

[Fotinoula]

σήμερα με τον μικρό έιμαστε σε πλήρη συντονισμό

δεν ξέρω και μόνο που τα εγραψα όλα αυτα με βοήθησε να τον αφουγκραστώ καλύτερα, και συντονίστηκα πολύ καλά μαζί του

καθε φορα που αλλάζει, και αλλάζει καθε μήνα, καλούμε να κοιταχτώ μεσα μου και να μπορεσω εγώ να μετακινηθώ μεσα μου για να τον νοίωσω και να συντονιστούμε

μαγικό απλα

[Danielli]

Εγώ με τον μικρό Φωτεινούλα, κάθε΄λίγο διαπίστωνα ότι αλλάζει συνήθειες και διάθεση , και έλεγα στον Εαυτό μου"Ουπς, Ντάννυ, πάρτο αλλιώς...."

Πρέπει και εκεί να είναι κανείς συνειδητός, και είναι τυχεροί οι γονείς αυτοί που σε έχουν.

[galazia_sfaira]

Το κλάμα πχ και τα ξεσπάσματα θυμού, τα δαγκώματα, τα χτυπήματα που για μας είναι παράξενα κι ανησυχητικά σα συμπεριφορές, απαλλάσσουν το παιδί από αυτόν.

Το ίδιο συκμβαίνει και με τους μεγαλους αλλα καθωσπρεπικοι κανόνες "εχουν κανει απαγορευτική την εκφραση κι εκδηλωση του θυμου.Ειναι το χειροτερο ολων,το πιο επικίνδυνο και λιγωτερο προσαρμοστικό.

Και οι μεγαλοι ετσι εκφραζουν τον θυμο τους.
"Δαγκωνουν"
"Χτυπουν"
Ολο το κορμί συμμετεσει στην εκδηλωση του θυμου,που οταν αναχαιτιστεί γινεται σωματική βλαβη - πληγή ,οπως ακριβως το συναισθημα που προκάλεσε τον θυμό.
;)