ΝΕΥΡΟΔΙΑΒΙΒΑΣΤΕΣ

[Δωρουλα]

[Vasoula]

Η υπερδιέγερση της Ντοπαμίνης

Ένα από τα πιο ύπουλα και καταστροφικά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει η κοινωνία σήμερα δεν είναι ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες ή η παχυσαρκία. Είναι η υπερδιέγερση της ντοπαμίνης.

Για εκατομμύρια χρόνια, η ντοπαμίνη υπήρχε για να μας βοηθήσει να επιβιώσουμε. Εκκρινόταν όταν κυνηγούσαμε επιτυχώς, βρίσκαμε νερό, ανάβαμε φωτιά ή λύναμε ένα πρόβλημα.
Κόπος → Ανταμοιβή.

Ήμαστε φτιαγμένοι να "κερδίζουμε" την ντοπαμίνη μας και όχι να την καταναλώνουμε άσκοπα.

Αλλά τα τελευταία 100 χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία 10, αυτό το σύστημα σα να χακαρίστηκε.

Σήμερα, χωρίς καθόλου προσπάθεια, μπορούμε να πλημμυρίζουμε τον εγκέφαλό μας με ντοπαμίνη μέσα από υπερεπεξεργασμένο φαγητό, πορνογραφία, social media και ατελείωτη διασκέδαση.

Η αιχμή της ντοπαμίνης έρχεται άμεσα, χωρίς νόημα, χωρίς καμία προσπάθεια.
Αυτή η συνεχής διέγερση οδηγεί σε απορρύθμιση των υποδοχέων ντοπαμίνης. Ο εγκέφαλός μας δηλαδή, κυριολεκτικά γίνεται λιγότερο ευαίσθητος στην ευχαρίστηση με τον καιρό.

Το αποτέλεσμα;

Μια μόνιμη κατάσταση πλήξης, άγχους, απάθειας και επιθυμίας.
Όχι επειδή είμαστε αδύναμοι.
Αλλά επειδή είμαστε υπερδιεγερμένοι με τρόπους που η βιολογία μας δεν εξελίχθηκε ακόμη ώστε να μπορεί να διαχειριστεί.
Από την άλλη, τα πράγματα που μας έδιναν βαθιά, κερδισμένη απόλαυση όπως η κοινότητα, η φύση, η ανάπτυξη δεξιοτήτων, η κίνηση, τώρα μοιάζουν "πολύ λίγα", αδιάφορα.

Το αρχέγονο κύκλωμα ανταμοιβής μας έχει κολλήσει σε έναν σύγχρονο φαύλο κύκλο.
Και αν δεν τον σπάσουμε συνειδητά, το ίδιο σύστημα που μας βοήθησε να επιβιώσουμε για χιλιετίες, θα γίνει σιγά σιγά, εκείνο που θα διαβρώσει την ικανότητά μας να ζούμε.


Via @healthy.harbor

[Θοδωράκος]

Σήμερα, χωρίς καθόλου προσπάθεια, μπορούμε να πλημμυρίζουμε τον εγκέφαλό μας με ντοπαμίνη μέσα από υπερεπεξεργασμένο φαγητό, πορνογραφία, social media και ατελείωτη διασκέδαση.

Το λοιπόν, κάτι παρόμοιο επεξεργαζόμουν εδώ και δύο μέρες.

Ειδικά με τα social media, είχα μία "επιφοίτηση" της στιγμής, ότι είναι μία παθητική στάση απόλαυσης. Δηλαδή, χωρίς να κάνεις τίποτε άλλο από το να κουνάς το δάχτυλό σου και να "σκρολάρεις", παίρνεις επιβράβευση/ντοπαμίνη (ή περιμένεις να την πάρεις), κρατώντας μία πλήρως παθητική στάση. Και πως αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την απόλαυση του να δραστηριοποιήσαι προς στόχους. Σαν να "χακάρεται" αυτό το σύστημα της ντοπαμίνης. Και κάτι που στην φυσική του μορφή ήταν στενά συνδεδεμένο με την κίνηση, την δραστηριότητα, την αλλαγή, τώρα να συνδέεται με την ακινησία, την βαρεμάρα, την απομόνωση του "κάθομαι μόνος μου με ένα κινητό μπροστά μου".

Περιττό να πω πως αμέσως τα μείωσα δραστικά στο ελάχιστο.

(Και η πλάκα εντωμεταξύ είναι πως πλέον έτσι όπως έχουν γίνει, τα 9 στα 10 που θα σου πετάξει είναι διαφημίσεις. Φαντάσου να βλέπαμε τηλεόραση, και να είναι 54 λεπτά διαφημίσεις για να δούμε 6 λεπτά ταινία. Θα την κλείναμε αμέσως!)

[ALEXOULA]

Από την άλλη, τα πράγματα που μας έδιναν βαθιά, κερδισμένη απόλαυση όπως η κοινότητα, η φύση, η ανάπτυξη δεξιοτήτων, η κίνηση, τώρα μοιάζουν "πολύ λίγα", αδιάφορα.

Το αρχέγονο κύκλωμα ανταμοιβής μας έχει κολλήσει σε έναν σύγχρονο φαύλο κύκλο.
Και αν δεν τον σπάσουμε συνειδητά, το ίδιο σύστημα που μας βοήθησε να επιβιώσουμε για χιλιετίες, θα γίνει σιγά σιγά, εκείνο που θα διαβρώσει την ικανότητά μας να ζούμε.

Ετσι είναι , επιστροφή στα λίγα και απλά

[Δωρουλα]

Ναι, ναι

[Ιωαννάκι]

Πριν δύο μήνες περίπου έκανα ένα σεμινάριο πάνω στη ΔΕΠΥ. Ο ψυχολογος που μίλησε είπε ακριβώς αυτό, ότι αυτή η ασχολία με τα κινητά όλη την ώρα που βλέπουμε βιντεάκια συνέχεια και τα παιχνίδια στον υπολογιστή με τις ώρες είναι γιατί ο εγκέφαλος μας αναζητά τη γρήγορη επιβράβευση. Κ επειδή μέσα από αυτές τις ασχολίες έρχεται αυτή η επιβράβευση, παθαίνουμε έναν εθισμό. Και ενώ αρχικά εκείνος μιλούσε για τα παιδιά με ΔΕΠΥ, το μυαλό μου πήγε αμέσως κ σε όλους εμάς, που δεν έχουμε κάποια νεύροαναπτυξιακή διαταραχή , με πρώτη και καλύτερη εμένα, που όλη αυτή η ενασχόληση μας δίνει αυτήν την πρόσκαιρη ικανοποίηση

[Vasoula]

[Μάνος]

[Βικούλα]

[Δωρουλα]