[Βίντεο] Η "επιδημία της μοναξιάς"

[Θοδωράκος]

[Εδώ και αρκετό καιρό έψαχνα έναν τρόπο να μοιραστώ εδώ διάφορα ενδιαφέροντα βίντεο που έχω δει, αλλά καθώς είναι στα αγγλικά, δεν θα μπορούσαν όλοι να τα παρακολουθήσουν. Εν τέλει βρήκα τα εργαλεία που δημιουργούν και μεταφράζουν αυτόματα υπότιτλους σε ικανοποιητικό βαθμό (με τις απαραίτητες διορθώσεις "στο χέρι"), οπότε και ήρθε η ώρα να το κάνω. Προς το παρών βρήκα τον τρόπο να τα μοιράζομαι μέσω link, τα οποία (λογικά) ανοίγουν έναν player που παίζει το βίντεο. Εάν δεν σας το παίζει, υπάρχει ένα βελάκι πάνω δεξιά με την επιλογή να το κατεβάσετε στον υπολογιστή και να το αναπαράγετε τοπικά σε αυτόν. Με τον καιρό θα ανεβάσω κι άλλα. Όποιος έχει προτάσεις για βίντεο, ας μου στείλει προσωπικό μήνυμα. Γενικά το εργαλείο που βρήκα προσφέρει μετάφραση απ'όλες τις γλώσσες, αλλά, καθ'ότι χρειάζεται και ένα πέρασμα "στο χέρι", κυρίως μπορώ να κάνω βίντεο σε Αγγλικά, Γερμανικά, και Ιταλικά, που γνωρίζω.]

"Πώς γίναμε η πιο μοναχική γενιά"

Τίτλος αρχικού: "How We Became the Loneliest Generation"
Link αρχικού: https://www.youtube.com/watch?v=I19btmIBhx0

Ένα βίντεο που διαπραγματεύεται την μοναξιά, πως έφτασε να επικρατεί στις ζωές των ανθρώπων, τα κοινωνικο-πολιτικά αίτια, τις επιπτώσεις στην σωματική και ψυχική υγεία, και κάποιες προτεινόμενες λύσεις.

[Θοδωράκος]

Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον στο βίντεο, εκτός από την γενικότερη ενημέρωση για την "ευρεία" εικόνα, είναι το πως σχετίζεται η μοναξιά με τους νευροδιαβιβαστές, πως είναι ένα επίπονο στρες που συνέχεια στρέφει την προσοχή προς το άτομο. Αλλά και πως η ευγνωμοσύνη και η προσφορά προς τους άλλους αποτελούν "αντίδοτα" αυτής.

Έχουμε συζητήσει κατά καιρούς το πως όλα ξεκινάνε από την σχέση μας με τον Εαυτό μας (το ψιλοαναφέρει μέσα, αν και δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στα κοινωνικά φαινόμενα). Αυτοαποδοχή, αυτοεκτίμιση, είναι μερικά από τα "δομικά υλικά" για να είμαστε ανοιχτή στην ζωή, και κατ'επέκτασην και στους ανθρώπους. Αλλιώς παραμένουμε κλειστοί σε έναν "μικρόκοσμο", μία "γυάλα" γεμάτη από "εγώ", και δημιουργείται μία αυτο-τροφοδοτούμενη κατάσταση δυστυχίας.

Δεν σας κρύβω ότι όταν το πρωτοείδα το βίντεο, στο τέλος μου βγήκε η επιθυμία να δημιουργήσω έναν χώρο για να έρχονται οι άνθρωποι κοντά. Έστω για λίγο να ξεκολλήσουν από τις οθόνες των κινητών, να μιλήσουν με έναν διπλανό άνθρωπο, να δουν ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος "εκεί έξω". Η κοινωνία είναι διασκορπισμένη, διασπασμένη, και ειδικά στα παιδιά βλέπω και γαλουχούντε σε αυτήν την νοοτροπία. Ναι, ξεκινάει από μέσα αυτό, από την εσωτερική διάσπαση. Αλλά κάπως βρε παιδάκι μου να "γλυκάνει" το πράγμα, να υπάρχει και μία εναλλακτική.

Είναι και αυτά τα social media που τελικά είναι ένα ψεύτικο υποκατάστατο της κοινωνικοποίησης. Ίσως να είναι ένα επόμενο βίντεο που θα μοιραστώ. Νομίζει ο κόσμος ότι αλληλεπιδρά και κοινωνικοποιήται με αυτά, αλλά το μόνο που γίνεται είναι να απομονώνεται όλο και περισσότερο σε έναν μικρόκοσμο, φτιαγμένο από αλγόρηθμους και ψεύτικες εικόνες.

[Βικούλα]

Θοδωρακο
Τι ωραία που βρήκες αυτό το εργαλείο για τους υπότιτλους
Πολύ αληθινό το θέμα αυτό όντως... και ενδιαφέρουσα προσέγγιση, θα δω και το βίντεο

[Vasoula]

Δεν σας κρύβω ότι όταν το πρωτοείδα το βίντεο, στο τέλος μου βγήκε η επιθυμία να δημιουργήσω έναν χώρο για να έρχονται οι άνθρωποι κοντά.

και?
έκανες τίποτα γι' αυτό Θοδωράκο?





Θέλω να πω, ότι ευαισθητοποιούμαστε μόνο όταν πάρουμε κάποιο ερέθισμα? Και μετά τι?

Αν έμενα και εγώ στην επιθυμία, αυτό το φόρουμ δεν θα υπήρχε...

Δεν έχει σημασία αν ωφελήθηκαν λίγοι ή πολλοί...Το θέμα είναι ότι εδώ μέσα "χτίσαμε" σχέσεις, με 10? με 20? τι σημασία έχει η ποσότητα...Σημασία έχει η ποιότητα του "χτισίματος"...
Ποιά δομικά υλικά έβαλες όταν το έχτιζες το όραμα σου...
Η απλή επιθυμία λόγω κάποιου ερεθίσματος, ξεφουσκώνει γρήγορα...Σημασία έχει να κρατάς πάντα ζωντανό το πάθος σου, όπως και να γίνει...

Αν έχεις εστιάσει στην επιτυχία του εγχειρήματος της επιθυμίας, αυτή δεν θα έρθει ποτέ όπως την θέλεις...

όχι ότι δεν τα ξέρέις, αλλά λέμε τώρα

[Βικούλα]

..Σημασία έχει να κρατάς πάντα ζωντανό το πάθος σου, όπως και να γίνει...

Αν έχεις εστιάσει στην επιτυχία του εγχειρήματος της επιθυμίας, αυτή δεν θα έρθει ποτέ όπως την θέλεις...

[Μάνος]

Βασούλα μου

[Θοδωράκος]

Σημασία έχει να κρατάς πάντα ζωντανό το πάθος σου, όπως και να γίνει...

Εμ, αυτό είναι το θέμα. Αλλιώς παραμένει ένας ενθουσιασμός της στιγμής, της ημέρας, της εβδομάδας, και μετά τέλος.

Έρχεται η ιδέα, έρχεται η έμπνευση, αρχίζει να τρέχει ο λογισμός στο πως θα υλοποιηθεί, τι χρειάζεται, πως θα γίνει το ένα και το άλλο, αρχίζεις να σκέφτεσαι τις διάφορες παραμέτρους, φρενάρει ο ενθουσιασμός για να κάνεις "υπολογισμένες κινήσεις", μπαίνουν στο παιχνίδι και τα "τι να προσέξεις", μπερδεύεται το σύστημα, αμφιβολίες, ανασφάλειες, και στο τέλος στο δια ταύτα, έχει "ξεφουσκώσει" πια, και απο πράξη, μηδέν.

Και... λέει μετά το πάθος "ε μα πια, τσουρέκια μου τα έκανες με όλον αυτόν τον έλεγχο".

Ποιά δομικά υλικά έβαλες όταν το έχτιζες το όραμα σου...

Αν έχεις εστιάσει στην επιτυχία του εγχειρήματος της επιθυμίας, αυτή δεν θα έρθει ποτέ όπως την θέλεις...

Εμ, έχει και μία ολόκληρη διαδρομή. Με υπομονή, επιμονή, θέληση, πίστη, ρίσκο... αυτά και άλλα πολλά...

όχι ότι δεν τα ξέρέις, αλλά λέμε τώρα

Μωρέ, τα ξέρω, πως δεν τα ξέρω.
Αλλά και να τα ξαναακούω, καλό κάνει.

[ALEXOULA]