Ε... μια ωραία μέρα πήρα το ψαλίδι και της έκοψα τα μαλλιά!!
Δεν θυμάμαι γιατί το έκανα αυτό..
Γιατί αμφισβητούσες το φύλο σου... Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος που σε ωθει να το κάνεις...
Εγώ, πχ. έπαιζα μόνο με αγόρια. Πόλεμο, στάκαμαν (έτσι λεγόταν ένα παιχνίδι)...ξύλο κλπ. Συνεχώς πήγαινα στο σπίτι με σχισμένα ρούχα...
Μου έλεγε η μητέρα μου "μα κορίτσι είσαι εσύ?" ούρλιαζε...χιχιχι...
΄Οταν εργαζόμουν με τον εαυτό μου και εμβάθυνα σ'αυτά τα χρόνια πήγα και πιο πίσω ακόμα...γύρισα τόσο πίσω ώστε ένιωσα την επιθυμια της μητέρας μου να κάνει αγόρι...Το ήθελε πολύ, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί εκείνη την εποχή τα αγόρια είχαν "πέραση" και επιβεβαίωση...
΄Οταν την ρώτησα, αν αυτό που ένιωσα για εκείνη ήταν αλήθεια, στην αρχή μου τα μάσαγε...Της είπα "θέλω την αλήθεια"...και μου ομολόγησε ότι ήθελε αγόρι, μια και το πρώτο της ήταν κορίτσι. Μου είπε μάλιστα, ότι ήταν τόσο σίγουρη, που απογοητεύθηκε όταν της είπαν "να σας ζήσει το κοριτσάκι"...
Το συναίσθημα της το ρούφηξα... Και ήμουν πραγματικά "αγόρι"...Δεν φοβόμουν τίποτα, έπαιζα ξύλο, προστάτευα την αδερφή μου από όποιον τολμούσε να την πειράξει...Τα παιχνίδια μου ήταν παρακινδυνευμένα πάντα, η μητέρα μου φρίκαρε μαζί μου...
Αυτό το παιδί, κατά λάθος βγήκε κορίτσι έλεγε και ξανάλεγε...
Μεγάλη επιτυχία...!
Υπάρχουν πολλοί λόγοι, που δεν "αντέχει" καποιο παιδί το φύλο του!!!