Είναι η στιγμή του θεού...
Η ζωή και ο θάνατος δεν έχουν καμία διαφορά σαν καταστάσεις...Η μόνη διαφορά είναι στο τι νομίζουμε ότι είναι συνειδητό και τι ασυνείδητο! Κατά τα άλλα και τα δύο είναι πόλωση της Ζωής, αφού λίγοι άνθρωποι μπορούν να την εκπληρώσουν, με Συνείδηση...
Θεωρώ ότι αυτή η στιγμή, η δεδομένη στιγμή, η στιγμή του θεού, είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία των ανθρώπων να δουν τον Εαυτό τους και την Ζωή από μια ανώτερη οκτάβα Συνείδησης, πιο υπεύθυνη και πιο ενωτική.
Δεν χρειάζεται να έχει τύψεις κανείς, γιατί φροντίζει την καθημερινότητα του. Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει ότι μπορώ να κάνω ότι θέλω στην ζωή μου, αρκεί να το κάνω όμορφα!
Κάθε τι στην ζωή επιτρέπεται, όταν το αφήνουμε να είναι μέρος της πνευματικότητας που την διαρρέει...Αυτό που απαγορεύεται είναι η ντροπή για το ότι είμαστε άνθρωποι.
Η έλλειψη διακριτικότητας προς την Ζωή την ίδια, με απαγορεύσεις, τιμωρίες, αναξιότητες, ανηθικοτητες, είναι μέρος του μυαλού μιας στενόμυαλης κοινής γνώμης, που έχει μάθει να εξαπλώνεται σαν τους μύκητες...ύπουλα και δραστικά!
Και, δυστυχώς, αυτή η τάση μιας επικριτικής αυθεντίας, έχει επικρατήσει στο μυαλό των ανθρώπων που επηρεάζονται δραματικά από το καλό και το κακό, κρίνοντας και επικρίνοντας μόνοι τους τον εαυτό τους και στην συνέχεια τους άλλους όλους. Το καλό απόκτησε ιδιάζουσα σημασία μεταξύ των ανθρώπων και φαίνεται να το κυνηγούν με λύσσα, ενώ μπορούν απλά να το εκφράσουν από το πιο βαθύ τους επίπεδο, αν καταφέρουν να εισχωρήσουν εκεί που όλα είναι αγαθά και οι ποιότητες αυθεντικές, χωρίς να έχουν ανάγκη την ελεύθερη βούληση για να εκδηλωθούν...Με υποκρισία το καλό δεν εκφράζεται, απλά γιατί έτσι θέλει η κοινή γνώμη...
Οι δυσκολίες που βιώνουμε τώρα, σαν άνθρωποι, είναι γιατί ζήσαμε πολύ ασυνείδητα και λιγότερο συνειδητά...Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που βασανίζει την ανθρωπότητα...Είναι η ασθένεια εν γένει που συμπεριλαμβάνει ένα μεγαλύτερο πεδίο διαστρεβλωμένης ποιότητας της ανθρώπινης φύσης! Και αυτό είναι δική μας ευθύνη και κανενός άλλου...
Οι άνθρωποι έζησαν την ζωή τους σαν να είχαν μόνο υποχρεώσεις, αλλά η συμπεριφορά τους ήταν σαν να είχαν μόνο δικαιώματα...Δεν είναι τρελό?
΄Οχι δεν είναι τρελό, να μιλάμε σε μια τέτοια εποχή για την Αγάπη...Δεν είναι τρελό να την νιώθουμε μέσα μας...Δεν είναι ιδεολογία και μπαστουνάκι η Αγάπη, για να κυλήσει η ζωή μας με λιγότερη καταπίεση...
Δεν είναι τρελό να συμμετέχουμε στην κοινή οδύνη, θεραπευμένοι...
΄Ολο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τρόπους να ξεφύγουν από την καταπίεση...Κανείς όμως δεν μπορεί να ξεφύγει από την καταπίεση...Αν την φοβάται θα την κουβαλήσει έτσι κι αλλιώς!
Θεωρώ ότι κάποιοι λαοί, στο παρελθόν, πέρασαν από αυτό το στάδιο της υλικής φτώχιας, με πολύ μεγαλύτερη καταπίεση και επιβίωσαν…Το ζητούμενο σήμερα, αυτήν την στιγμή του θεού, δεν είναι να επιβιώσει απλά ο κόσμος του ανθρώπου, αλλά να αναπτυχθεί σε Κόσμο του θεού…
Μου έλεγε ο Δάσκαλός μου...μην μένεις στο "λάθος" του παρελθόντος, αλλά στην ευκαιρία της ανάπτυξης στο τώρα...Προκύπτει για όλα τα ΄Οντα...
Το να δούμε με μεγαλύτερη κατανόηση την Ψυχή του άλλου, με μεγαλύτερη συμπάθεια και αποδοχή την Ζωή γενικά, αφορά την δική μας επανασύνδεση με τον θεό...
Η Αγάπη μας θεραπεύει, όσα χρειάζεται να θεραπευτούν...Μην υποτιμάς την Ουσία της, σε κάθε στιγμή της εξέλιξής σου! Αφέσου με εμπιστοσύνη στην Δύναμη του μετασχηματισμού σου και να είσαι σίγουρος ότι Εσύ θα θεραπεύσεις ένα μέρος της ανθρωπότητας μέσα από την δική σου θεραπεία...
Ποτέ δεν είναι αργά ή νωρίς...ο χρόνος είναι σχετικός στην φθορά που μπορεί να προκαλέσει στην Φύση Μας...
Αν μας λείψουν τα απαραίτητα, το πολύ πολύ να πεινάσουμε, να κρυώσουμε, αλλά σίγουρα θα βρούμε τρόπους να επιβιώσουμε, όπως έγινε και στο παρελθόν…
Η ανθρωπότητα ζει και βασιλεύει…
Το θέμα είναι ποιο Βασίλειο θέλουμε να εκπληρώσουμε πια!
Εσείς?
http://youtu.be/xmKYI5LZcsw" onclick="window.open(this.href);return false;
