σαν να μην υπήρχε αντίλογος!
Σαν να ανακαλύψαμε τον λόγο μιας αδυναμίας, αλλά στεκόμαστε μπροστά της ανίσχυροι να την μεταβάλλουμε...
Είναι αυτός ο απροσδιόριστος κίνδυνος...μια βαθύτερη αιτία, που δεν την αναγνωρίζουμε, παρ' όλα αυτά ξέρουμε ότι είμαστε ανίκανοι να την αντιμετωπίσουμε...
Αυτό είναι, πάει και τέλος! Δεχόμαστε την κατάσταση σαν δεδομένη και το μόνο που κάνουμε είναι να την κατηγορούμε...Αλλά βρε παιδιά ποιός την έκανε δεδομένη? Ποιός την δέχτηκε σαν δεδομένη? Καμία απάντηση...
Σας βάζω εδώ την εικόνα...και τον πρώτο διάλογο...
Θα έχει πολυ ενδιαφέρον να τον συνεχίσουμε...
Vaso Nikolopoulou Aυτός ο τελευταίος είναι αυτός που πλήρωσε το χαράτσι για να μην τον πουν "φτωχό"? Εδώ δεν χρειάζεται να ελευθερώσεις το μυαλό και να σκεφτείς...Αρκεί να τον δεις τι θα πάθει, όταν καταλάβει ότι όταν ταϊζεις ένα "τέρας", αυτό δεν σταματάει ποτέ να πεινάει...
Απάντηση: Όχι Βάσω, το κοστούμι κι ο χαρτοφύλακας δείχνουν πως είναι ένας οικονομολόγος ή νομικός που ακόμη δεν έχει καταλάβει τι γίνεται τριγύρω του, όπως οι άνθρωποι του ΔΝΤ και των οίκων αξιολόγησης, τα golden boys των τραπεζών, οι βολευτές.......και μια μαριονέτα των λίγων παγκόσμιων μεγάλων αφεντικών
Vaso Nikolopoulou αυτός Γιάννη τουλάχιστον, έχει επιλέξει πιο συνειδητά ποιόν "ταϊζει"...Τι γίνεται με όλους τους άλλους όμως?
Απάντηση: Ξυπνάμε σιγά σιγά Βάσω μου.......αλλά μείναμε στον κόπο γιατί δεν ξέρουμε τον τρόπο..........
Vaso Nikolopoulou O μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε το "τέρας", Γιάννη μου, είναι κατ' αρχήν να μην το φοβόμαστε...Το μόνο όπλο που έχει είναι η διάσπαση...Ο φόβος είναι βολικός, έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές μαζί του, έγινε κάτι πολύ φυσιολογικό.΄Οπως και η εξαθλίωση...
δεν συνεχίστηκε μετά...Γιατί υπάρχει κι άλλος τρόπος!
εσείς τι λέτε? υπάρχει?
