Επαγγελματική δραστηριότητα και υλική αφθονία.

[Madraoulas]

και πρακτικα γινεται..μια τρυπα 0.50cm διαμετρος...σοβαρα

απλα εσυ ΠΑΝΤΑ βαζεις στον τοιχο που ειναι 'μπροστα' σου ενα ακομα λιθαρακι (δικαιολογια) για να μεινεις στη δικια σου σπηλια...και ολο ο τοιχος γινεται πιο παχυς.....

[Nαταλία-Νεφέλη]

Ήταν αναμενόμενο με τις σπατάλες και καταχρήσεις που γίνονται να φτάσει η οικονομική κατάσταση στα όρια.
Τα μηνύματα της διεθνούς αγοράς προβλέπουν κρίση για τα επόμενα 3-4 χρόνια.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που μιλούν για κρίση.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι είναι διεθνής.

Τα φαγάδικα θα συνεχίσουν να δουλεύουν, τουλάχιστον όσα έχουν σωστή διαχείρηση.
Εμείς οι ίδιοι τα τροφοδοτούμε γιατί οι ώρες που απασχολούμαστε στις εργασίες μας είναι τόσες ώστε να μην μας αφήνουν τον χρόνο να ασχοληθούμε με τα οικιακά.
Δυστυχώς οι ώρες απασχόλησης θα αυξηθούν ενώ οι αμοιβές θα μειώνονται.

Όσο περισσότερο ενδίδουμε στον φόβο της κρίσης τόσο περισσότερο αφήνουμε χώρο για εκμετάλλευση του εργαζόμενου.
Μελετώντας σωστά τις ανάγκες μας και αναπτύσοντας την κρίση του καταναλωτή μπορούμε να επέμβουμε στο σύστημα που μας θέλει όλους χρεωμένους.
Συγχρόνως θα δώσουμε το μήνυμα στο κεφάλαιο ότι ξέρουμε τι ψωνίζουμε, γιατί το ψωνίζουμε, ότι εξαρτώνται από μας και ότι έχουμε την δύναμη.

Ίσως να ήρθε η ώρα για τους Έλληνες καταναλωτές να σηκώσουν κεφάλι και να επιλέξουν την πραγματική υλική αφθονία.

Πες τα χρυσόστομη να αγιάσει το στόμα σου!!!! Αν ο Ελληνας δεν μάθει να μποϋκοτάρει και να αξιολογεί τις ανάγκες του θα τον π@@@@νε οι πάντες ακομα και οι πιο μικρές επιχειρήσεις!!! Αρχίζουμε αργά αλλά σταθερά και ξέρω πως η ανάγκη θα μας κάνει να συνεχίσουμε κιόλας!! Για μένα το μποϋκοτάζ έχει γινει στην ζωή μου καθημερινο σπορ!!!! Πάντως αν κάποιος ανοίξει μια επχειρηση βάζοντας καλό κεφάλαιο και έχει επίσης και ΑΓΑΠΗ για αυτό που κάνει, σύγουρα θα πετύχει ότι κι αν είναι αυτό!!! Εχω τράνταχτα επιχειρήματα!!! Στο Μαρούσι όπου μενω άνοιξε εδώ και πολλά χρόνια μια κυρία μαγαζί με ραπτικά κεντήματα κ.ο.κ. Πριν την κριση πήγαινε σχετικάκ καλά γιατί ήταν η μοναδική σε μια αρκετά μεγάλη περιοχη στο κέντρο του αμαρουσίου! Πριν μερικά χρόνια, στην αρχή ακόμα τις κρίσης, ήρθε στον ίδιο δρόμο ακριβώς μια άλλη κυρία και άνοιξε ίδιο μαγαζάκι ραπτικών και κεντήματα , μαλιά κλπ. Ολοι είπαμε....μα καλά.....ήρθε και στον ίδιο δρόμο με την παλιά...τι προκοπή περιμένει να κάνει; Κι όμως!!!!! Είχε τόσο μεράκι με την δουλειά της που πήρε όλη την πελατεία της άλλης που όσο έβλεπε σκύλιαζε κιόλας και έγινε πολύ αντιπαθητική!! Ενα μαγαζάκι που στο κάτω-κάτω δεν έχει δα και είδη πρώτης ανάγκης, έγινε πραγματικο σχολειο-επιχείρηση!! Εδειχνε σε όλους ένα σωρό τρόπους να πετύχουν αυτό που θέλανε, ασχολόύνταν με τον πελάτη, κοπέλες πήγαιναν και μάθαιναν κοντά της κέντημα και βελονάκι και πλέξιμο!!! Εμένα μου έμαθε βελονάκι και κάποια στιγμή θα πάω και για πλέξιμο γιατί μου αρέσει πολύ!!! Εχει τόσο μεράκι και τόση χαρά αυτό το πλάσμα που όταν την βλέπω μόνο μου ανοιγει την διάθεση!! Την άλλη που την βλέπω έτσι στριιφνή αγχώνομαι!!! Εξαρτόνται πολλά από το πως κ άνουμε την δουλειά μας όπου κι αν είμαστε!!!