Βασούλα έγραψε:Εχουμε τόση τρυφερότητα να δώσουμε οι άνθρωποι, που το μόνο που μας εμποδίζει να το κάνουμε είναι ο φόβος μήπως μας "αδειάσουν", όπως μας "άδειασαν" οι γονείς μας...
Γιατί πίσω από την αγάπη τους κρύβονταν χιλιάδες απαιτήσεις, αόρατες, ασυνείδητες, όροι που ήταν δυσανάλογα βαρείς για την αληθινή μας Φύση και μας περιόρισαν σε έναν "χώρο" που το ονόμασαν ζωή...
Πως να ζήσεις όμως ουσιαστικά, χωρίς αυτάρκεια? Χωρίς να χρειάζεται να αποδείξεις το τίποτα...
Αυτό!!!
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Βασούλα έγραψε:Το σημαντικότερο πράγμα στον Δρόμο μας προς την πνευματική ωριμότητα, είναι να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας κουνήσει το χέρι απαγορευτικά, για όσα θέλουμε να ζήσουμε!!
Το διάβασα και χάρηκε η Ψυχή μου με αυτό!!!
Δεν άντεξα στονα μην το μοιραστώ μαζί σας!!!
...Μα δεν είναι πολύ όμορφο;;;
Για σκέφτείτε...
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου