Φωτεινούλα μου
Βασούλα μου, για άλλη μια φορά ο Λόγος σου ήταν βάλσαμο στην ψυχή μου. Έχεις απόλυτο δίκιο!!! Ναι, η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να το πολεμήσω αυτό το συναίσθημα, να του αντισταθώ και νομίζω ότι τα πράγματα άρχισαν να γίνονται χειρότερα. Δεν του άφησα χώρο να αναπτυχθεί και το καταπίεσα κάποιες φορές. Θεώρησα πως είναι συναισθηματική ανωριμότητα και αυτός είναι ο λόγος που απογοητεύτηκα από τον εαυτό μου. Ένιωσα δηλαδή ότι δεν είχα κάνει καμία πρόοδο όλο αυτόν τον καιρό...(!) Μα πως είναι δυνατόν να το σκέφτηκα έτσι;;; Νομίζω πως ο φόβος ότι δεν έχω κάνει βήματα έβαλε το χέρι του σε αυτό. Δεν φταίει αυτός, εγώ φταίω που το επέτρεψα. Τώρα το αναγνωρίζω.Βασούλα έγραψε:Μανούλη μου, είναι πολύ φυσιολογικό αυτό το συναίσθημα...Μην το πολεμάς, δεν είναι όλα τα συναισθήματα για να τα εξοντώσουμε, θεωρώντας ότι έτσι κατακτάμε μια συναισθηματική ωριμότητα...Βασούλα έγραψε:Σεβαστήκαμε και οι δύο αυτήν την κατάσταση που μας συνέβαινε, είπαμε λόγια αγάπης και αφήσαμε το συναίσθημα να μας παρασύρει για λίγο, να πενθήσουμε αυτήν την αλλαγή και να της δώσουμε χώρο να συμβεί μέσα μας.Βασουλα έγραψε:Βέβαια είναι άλλο πράγμα ο συναισθηματισμός...Εντελώς άλλο. Που σημαίνει ότι αν δεν είσαι εσύ ο γονέας του, τότε θα αρχίσει να κάνει ότι θέλει για να καταστρέψει την ισορροπία...
Σήμερα φεύγει η φίλη μου και θα είμαι μόνος μου στο Λονδίνο. Μόνος μου, μα από την άλλη πιο έτοιμος και πιο δυνατός μετά από αυτά που μου έγραψες. Ξεκινάμε λοιπόν να στέλνουμε βιογραφικά φουλ, πέρνουμε την ζωή στα χέρια μας δίχως ίχνος συναισθηματισμών!!!
Βασούλα μου
Παιδάκια γλυκά
