ΑΝΩΡΙΜΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ -ΑΝΩΡΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

[Μάνος]

Πολύ σωστά Βασούλα μου!!!
Πάρα πολύ σωστά το έθεσες!!!

[Ταρούλα]

Η ερώτησή σου Βασούλα μου, μου θύμισε την ταινία "το Μάτριξ"

Ο Μορφέας έδωσε την επιλογή στον Εκλεκτό να επιλέξει το μπλε χάπι ή το κόκκινο χάπι. Αν έπαιρνε το μπλε χάπι, ο Νίο θα ξεχνούσε τα πάντα, θα επέστρεφε στο Μάτριξ και θα συνέχιζε τη ζωή του σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα. Αν επέλεγε όμως το κόκκινο χάπι, τότε θα αφυπνιζόταν. Και το τίμημα της αφύπνισης ήταν μεγάλο. Το χειρότερο απ’ όλα, ήταν ότι εάν επέλεγε το κόκκινο χάπι, ο Νίο δεν θα μπορούσε ποτέ να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση.

[Vasoula]

και σε εμένα δόθηκε αυτή η δυνατότητα, Ταρούλι μου

όχι ακριβώς με χάπι, αλλά με κάτι που ισοδυναμεί με το χάπι της βόλεψης...της οριστικής λήθης, θα έλεγα καλύτερα!

Όμως ξέρω και κάποιον που πήρε το χάπι της αφύπνισης γιατί νόμιζε οτι θα του λύσει όλα του τα προβλήματα και όταν τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν κρύφτηκε, γιατί νόμιζε ότι με το να κρυφτεί, θα ξεχάσει κιόλας...Αμ έλα όμως που ορισμένα πράγματα καλύτερα να τα αφήσεις κοιμισμένα...

[Ταρούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Οπότε μεταξύ δύο κακών, δηλαδή της ασυνείδητης δυστυχίας και της συνειδητής δυστυχίας, προτιμώ το πρώτο για τους ανθρώπους...

Εσείς τι λέτε?

και εγώ το πρώτο προτιμώ γιατί όπως όλοι βλέπουμε γύρω μας οι άνθρωποι δεν έχουν καμία διάθεση να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και των πράξεων τους ,και για να είμαι ειλικρινείς πολλές φορές όταν ζορίζομαι κάτι να το διαχειριστώ και το παλέυω μέρες ,λέω ότι ίσως αυτοί είναι πιο τυχεροί μέσα στο βόλεμα τους ( βλακείες που σκέφτομαι και εγώ στα ζόρια )

[Ellaki]

Στους μη συνειδητούς δεν χρειάζεται καν να απαντήσεις, αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα τους πεις ότι η οικονομική κρίση είναι φούσκα, γιατί θα τους διαλύσεις, θα τους θυμώσεις, θα τους βγάλεις έξω από τις δικαιολογίες τους και κάτι τέτοιο δεν θα στο συνιστούσα Μανούλη μου

Βασούλα μου διαφωνώ
Εγώ τους λέω ξεκάθαρα ότι πάντα κρίση βλέπαμε και μονίμως γκρινιάζουμε και ότι δουλειά δεν βρίσκεις μόνο όταν δεν θες............και ας θυμώσουν

Μανούλη μου αλήθεια μετακομίζεις?

Σιγουρα κι εγώ θα προτιμήσω την ασυνείδητη δυστυχία γιατί νομίζω ότι δίνει περισσότερες πιθανότητες ανακούφισης από την συνειδητή.
Στην συνειδητή δυστυχία δεν υπάρχει καμία διέξοδος, μόνο πηγάδι που γίνεται όλο και πιο βαθύ και η ζωή βαραίνει μέρα τη μέρα.

Πριν 15 χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τα "βαθιά" είναι τα πιό ασφαλή νερά..

Μόνο όταν γνωρίζεις ότι Μπορείς να κολυμπήσεις ;)

[Annoula]

Ναι είναι πολύ οδυνηρό να γνωρίζεις και να μην μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό. Είναι καλύτερο να ζεις στην "κοσμάρα" σου με ότι συνέπεια μπορεί να έχει αυτό παρά κάτι άλλο. Μετά δεν θα μπορείς να βρεις ησυχία πουθενά. Και δεν είναι παίρνω ένα χάπι και ξεχνάω. Δεν είναι τόσο απλό για τον ίδιο μας τον Εαυτό όσο και επιφανειακά αν φαίνεται.

[Fotinoula]

Όμως ξέρω και κάποιον που πήρε το χάπι της αφύπνισης γιατί νόμιζε οτι θα του λύσει όλα του τα προβλήματα και όταν τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν κρύφτηκε, γιατί νόμιζε ότι με το να κρυφτεί, θα ξεχάσει κιόλας...Αμ έλα όμως που ορισμένα πράγματα καλύτερα να τα αφήσεις κοιμισμένα...

Αν είναι να πάρεις το χάπι της αφύπνισης και να το μετανοιώσεις γιατί ήταν άλλες οι προσδοκίες έχω την αίσθηση ότι είναι χειρότερο το μετά από το να κάτσεις στα αβγά σου, είναι και πιο έντιμο να κάτσεις στα αβγά σου
Γενικώς πάντως το κομμάτι αφύπνιση και πνευματικότητα είναι επιφορτισμένο με την θρησκευτικούρα περί "παραδείσου" και μιας επιούσιας ζωής χαρισάμενης οπότε σου λέει ας πάρω το κόκκινο χάπι με προσδοκίες πολλές για μια "καλύτερη - άξια" ζωή και όταν αρχίζει και διαφαίνεται ότι η πνευματικότητα απέχει πολλυυ απο αυτην την μπούρδα που μας πότισαν τότε έρχεται η μαγική στιγμή να Επιλέξεις πλέον Συνειδητά

[Ellaki]

Συμφωνώ απόλυτα Φωτεινούλα

Μας έχουν πασάρει το παραμύθι ότι πνευματικότητα βρίσκεται στη θρησκεία. Πιο μπούρδα πεθαίνεις δλδ.
Εδώ είναι ο παράδεισος εδώ και η κόλαση και μόνο από μας εξαρτάται να αρνηθούμε τα θέλγητρα της κόλασης και να κτίσουμε τον προσωπικό μας παράδεισο. Βέβαια καθοριστική παράμετρος είναι η ερμηνεία του παραδείσου γιατί εαν τον έχουμε συνδέσει με αυτοκίνητα, σπίτια, ουρί και εξουσία, τότε καλύτερα να ψάχνουμε παραπέρα.

[Danielli]

Πριν 15 χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τα "βαθιά" είναι τα πιό ασφαλή νερά..

Μόνο όταν γνωρίζεις ότι Μπορείς να κολυμπήσεις ;)

Στα πέντε του χρόνια πήρα το παιδί μου στο κολυμβητήριο ... Αυτός έκλαιγε συνέχεια , αλλά σε κατι άλλα παιδάκια άρεσε πολύ.
Καθόμουν και κοίταζα το μάθημα ,και εβλεπα ότι σε αυτά που άρεσε χωρίς να ξερουν κολύμπι τα πετούσε στη πισίνα ο γυμναστής για παιχνίδι γελούσαν και όλα επέπλεαν... σε ένα μήνα είχαν μάθει να κολυμπάνε τέλεια.

Εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του γυμναστή που μου είπε, μήν τον σταματήσεις επειδή τον λυπάσαι που κλαίει, γιατί μετά θα είναι πιό δύσκολο και να μάθει, και για την αυτοπεποίθησή του με το νερό... "όλα μπορούν"...
Εκλαψε ένα τρίμηνο ....μετά δεν μπορούσα να τον ξεκολλήσω στο τέλος κάθε μαθήματος.

[ALEXOULA]

Όμως ξέρω και κάποιον που πήρε το χάπι της αφύπνισης γιατί νόμιζε οτι θα του λύσει όλα του τα προβλήματα και όταν τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν κρύφτηκε, γιατί νόμιζε ότι με το να κρυφτεί, θα ξεχάσει κιόλας...Αμ έλα όμως που ορισμένα πράγματα καλύτερα να τα αφήσεις κοιμισμένα...

Οσοι πιστεύουν πως η αφύπνιση έρχεται με κάποια διαφόρων ειδών "χάπια ", που όταν τα πάρεις , λύνεις τα προβλήματά σου , έχεις επιτυχία, βρίσκεις την "ευτυχία " ανεβαίνεις και άλλα τέτοια παρόμοια , δυστυχώς πέφτουν σε μια μεγάλη παγίδα , αισθάνονται εγκλωβισμένοι και δυστυχείς.
Γιαυτό σαυτήν την περίπτωση καλύτερα μια δυστυχία που την ζουν στην λήθη, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι τους συμβαίνει .

[Μάνος]

Παιδάκια γλυκά!

[Θοδωράκος]

δύσκολα χρόνια παιδάκια...
Το ευχάριστο είναι ότι οι άνθρωποι δεν παίρνουν είδηση την δυστυχία τους...έχουν πολλούς περισπασμούς για να τους κοιμίσουν.

Και λέω "ευχάριστο", γιατί καλύτερα να ζει κανείς στην κοσμάρα του, παρά να μάθει τι του συμβαίνει, αλλά να μην μπορεί να ξεκολλήσει από τα δεδομένα του. Εκεί θα νιώσει πολύ ανίκανος και ανάξιος και τότε η δυστυχία του θα είναι πολύ συνειδητή πια...

Οπότε μεταξύ δύο κακών, δηλαδή της ασυνείδητης δυστυχίας και της συνειδητής δυστυχίας, προτιμώ το πρώτο για τους ανθρώπους...

Εσείς τι λέτε?

Άμα δεν είναι κάποιος διατεθειμένος να τα φέρει όλα τούμπα, να ξεκολλήσει από προγραμματισμούς και δεδομένα, τότε ναι, είναι προτιμότερη η "κοσμάρα", όπως το λες Βασούλα.