


Ιωαννάκι μου



Συντονιστής: Emmaki
Χαίρομαι πολύ που σήμερα "έπεσα" πάνω σε αυτό.Η εκπαίδευση των παιδιών δεν περιλαμβάνει την Αρχή "να μην σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι για εσένα, είτε καλό, είτε κακό"...
Που σημαίνει ότι, σαν ενήλικες, δεν ξεπερνάνε μια ανούσια ανάγκη, που το χειρότερο της είναι ότι μας οδηγεί στην αυτοεπίκριση όταν λένε για εμάς κακά, και στον κομπασμό, όταν λένε για εμάς καλά.
Από αυτό ξεκινάει ο πρώτος μας εσωτερικός διαμελισμός, για να μας προστατέψει από το τραύμα της ντροπής, όταν σαν παιδιά μας έκαναν να νιώσουμε ότι δεν αξίζουμε τον κόσμο...Η αποδοκιμασία στην παιδική ηλικία είναι η αιτία που η ανάγκη αποδοχής επιδρά στην ψυχική μας διάθεση και μας ρίχνει στα τάρταρα του ανούσιου...
Μερικές φορές αυτή η γονεϊκή αποδοκιμασία θεωρείται, στους ενήλικες, και σαν φωνή συνείδησης... Και έτσι αθόρυβα μπλοκάρει όλο μας το Είναι, γιατί έχουμε μπερδέψει αυτήν την φωνή συνείδησης με την αληθινή Συνείδηση...