Με αφορμή αυτές τις συζητήσεις , θάθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου ,εδώ στο θέμα Θεραπεία , για τα συναισθήματα που όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε , υπάρχουν μέσα μας και βγαίνουν καθημερινά και σε όλες τις καταστάσεις , τις περισσότερες φορές μπερδεμένα , καταπιεσμένα , απωθημένα και που μας δημιουργούν πολλές δυσλειτουργίες και μπλοκαρίσματα , επηρεάζουν τόσο πολύ τη ζωή μας ,
δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε ,να τα διαχειριστούμε , να τα ερμηνεύσουμε και να βρούμε τις αιτίες που τα προκαλούν , όμως δημιουργούν και καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας , κατάσταση που ξεκινά από την γέννηση μας , συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας , μας καθορίζουν και σαν παιδιά και σαν γονείς.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η διαχείριση των συναισθημάτων είναι να μην νιώθουν άγχος, φόβο, θυμό και οποιοδήποτε συναίσθημα τους είναι δυσάρεστο. Τα συναισθήματα όμως είναι αυτόματα , εκδηλώνονται χωρίς να το θέλουμε και είναι αναγκαία για την επιβίωση μας
Αλλοι πάλι , γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς , μετά το υπόλοιπο περιβάλλον και η κοινωνία ,
αγνοούμε και καταπιέζουμε, όποιο συναίσθημα νομίζουμε ότι δεν πρέπει να το εκφράσουμε , όπως ο θυμός, η λύπη , η στεναχώρια , τα οποία κρίνονται από το περιβάλλον ως ένδειξη αδυναμίας, αλλά ακόμη και η χαρά γιατί δεν είναι ευπρεπές ή αποδεχτό να την εκδηλώνουμε.
Ετσι λοιπόν προσπαθούμε να τα απωθούμε ελπίζοντας ότι έτσι θα τα ξεχάσουμε και θα εξαφανιστούν. Στην πραγματικότητα, όμως, τα συναισθήματα δεν εξαφανίζονται, παραμένουν παγιδευμένα μέσα μας και μας δημιουργούν χίλια προβλήματα ,μας κάνουν να φτάσουμε στην κατάσταση ,να ζούμε χωρίς να Ζούμε .
Ενηλικιωνόμαστε και φτάνουμε στο σημείο να γίνουμε γονείς , αλλά στην ουσία συναισθηματικά είμαστε πεντάχρονα παιδάκια , που παλεύουν και προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδάκια που έχουν φέρει στον κόσμο , τις περισσότερες φορές χωρίς να το θέλουν , χωρίς να γνωρίζουν τι και πώς να ενεργήσουν , μεγαλώνουν αυτά πλάσματα έτσι που θα τους δημιουργήσουν ασυνείδητα μπλοκαρίσματα στον συναισθηματικό τους κόσμο και θα τους κληρονομήσουν τόσα πολλά προβλήματα .
Οι γονείς μας μεγαλώνουν μέσα σε σχέσεις εξάρτησης , φόβου , ενοχών , μας γεμίζουν πρότυπα και προγραμματισμούς , μας διδάσκουν να ζούμε χωρίς ελευθερία , από τον έναν πόλο στον άλλον , μας εγκλωβίζουν ανάμεσα στο καλό και στο κακό , στην αμαρτία , στην ενοχή και στην τιμωρία από πάνω και από εξω,
μας απομακρύνουν σιγά και σταθερά από την Ψυχή μας , στο τέλος καταφέρνουν να μας αποξενώσουν από τον Ευατό μας και από κει και πέρα συνεχίζουμε και μεις στην ζωή μας, να ακολουθούμε όλα αυτά και να βαδίζουμε σε δρόμους χαραγμένους από άλλους και έτσι με αυτόν τον τρόπο συνεχίζουμε να συντηρούμε αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Επειδή η Θεραπεία και η ίαση ξεκινά μόνο από εμάς και από μέσα μας και επειδή είναι πολύ νοσηρό και καταστροφικό αυτό που κάνουμε εμείς οι γονείς να κινούμαστε συνέχεια και να συντηρούμε αυτόν το κύκλο , πράγμα που έκανα και γω για πολλά χρόνια , πιστεύω πως χρειάζεται , εδώ και τώρα , να τον σπάσουμε , φροντίζοντας πρώτα να διαχειριστούμε τα δικά μας κομμάτια και τα συναισθήματα , να τα δούμε , να τα δεχτούμε , να τα φωτίσουμε και να τα θεραπεύσουμε ,
να οπλιστούμε με όλη την δύναμη και τη θέληση Ψυχής της μας , να σπάσουμε τα οχυρά , τα δεδομένα , όσα μας φόρτωσαν και μετά όσα μεταδώσαμε ,
για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την Κατεύθυνσή μας , μέσα από το δικό μας παράδειγμα να ελευθερώσουμε και να δείξουμε στα παιδιά , πως θα καταφέρουν και βρουν τον δικό τους μοναδικό δρόμο και τον Εαυτό τους,
και να δημιουργήσουμε έναν άλλο κύκλο, τον Κύκλο της Αγάπης
που θα είναι διαφορετικός , όμορφος , φωτεινός και το πιο ουσιαστικό , θα είναι συνδεδεμένος και θα ξεκινά από την καρδιά μας και θα τα περιλαμβάνει Όλα .
