ΕΠΙΚΡΙΣΗ...

[Μπεττουλα]

αυτο ηταν οτι επρεπε..

[Λιζούλα]

[Μάνος]

Βικούλα μου

[Ιωαννάκι]

Βικουλίνο μου

[Ταρούλα]

Βικάκι μου

[Fotinoula]

[Βικούλα]

Βασούλα μου παιδάκια μου

[Vasoula]

Η εκπαίδευση των παιδιών δεν περιλαμβάνει την Αρχή "να μην σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι για εσένα, είτε καλό, είτε κακό"...
Που σημαίνει ότι, σαν ενήλικες, δεν ξεπερνάνε μια ανούσια ανάγκη, που το χειρότερο της είναι ότι μας οδηγεί στην αυτοεπίκριση όταν λένε για εμάς κακά, και στον κομπασμό, όταν λένε για εμάς καλά.

Από αυτό ξεκινάει ο πρώτος μας εσωτερικός διαμελισμός, για να μας προστατέψει από το τραύμα της ντροπής, όταν σαν παιδιά μας έκαναν να νιώσουμε ότι δεν αξίζουμε τον κόσμο...Η αποδοκιμασία στην παιδική ηλικία είναι η αιτία που η ανάγκη αποδοχής επιδρά στην ψυχική μας διάθεση και μας ρίχνει στα τάρταρα του ανούσιου...
Μερικές φορές αυτή η γονεϊκή αποδοκιμασία θεωρείται, στους ενήλικες, και σαν φωνή συνείδησης... Και έτσι αθόρυβα μπλοκάρει όλο μας το Είναι, γιατί έχουμε μπερδέψει αυτήν την φωνή συνείδησης με την αληθινή Συνείδηση...

[Ellaki]

Ω ναι! Και προσπαθούμε μια ζωή να ξεπλύνουμε την ντροπή και το βάρος της που φέραμε στους γονείς μας.
Ουστ από δω

Το θέμα είναι ότι καταλήγουμε ενήλικες να μπερδευόμαστε με το καλό και το κακό και να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα με το ζύγι του διαχωρισμού.
Το αποτέλεσμα είναι να μετατρέπουμε την αυτογνωσία σε επίκριση και αυτό είναι επιζήμιο μονοπάτι για την εξέλιξή μας. Μας φορτώνει καθημερινά με ενοχές που έρχονται και προστίθενται πάνω στην ντροπή και στις ήδη υπάρχουσες (ανεπαρκή τέκνα ανόητων γονέων), με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει ουσιαστική εξέλιξη και να κινούμαστε σε κύκλους γύρω από την εγωιστική μορφή που έχουμε καλλιεργήσει.
Τρίχες δηλαδή και άδικη ταλαιπωρία του εαυτού μας.

[Ellaki]

Βικούλι μου

[ALEXOULA]

Βικούλα

[Μάνος]

Που σημαίνει ότι, σαν ενήλικες, δεν ξεπερνάνε μια ανούσια ανάγκη, που το χειρότερο της είναι ότι μας οδηγεί στην αυτοεπίκριση όταν λένε για εμάς κακά, και στον κομπασμό, όταν λένε για εμάς καλά.

Βιωμένο αυτό! Βασούλα μου

[Βικούλα]

Η εκπαίδευση των παιδιών δεν περιλαμβάνει την Αρχή "να μην σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι για εσένα, είτε καλό, είτε κακό"...
Που σημαίνει ότι, σαν ενήλικες, δεν ξεπερνάνε μια ανούσια ανάγκη, που το χειρότερο της είναι ότι μας οδηγεί στην αυτοεπίκριση όταν λένε για εμάς κακά, και στον κομπασμό, όταν λένε για εμάς καλά.

Από αυτό ξεκινάει ο πρώτος μας εσωτερικός διαμελισμός, για να μας προστατέψει από το τραύμα της ντροπής, όταν σαν παιδιά μας έκαναν να νιώσουμε ότι δεν αξίζουμε τον κόσμο...Η αποδοκιμασία στην παιδική ηλικία είναι η αιτία που η ανάγκη αποδοχής επιδρά στην ψυχική μας διάθεση και μας ρίχνει στα τάρταρα του ανούσιου...
Μερικές φορές αυτή η γονεϊκή αποδοκιμασία θεωρείται, στους ενήλικες, και σαν φωνή συνείδησης... Και έτσι αθόρυβα μπλοκάρει όλο μας το Είναι, γιατί έχουμε μπερδέψει αυτήν την φωνή συνείδησης με την αληθινή Συνείδηση...

Βασούλα μου ποσο σημαντικο ολο αυτο που γραφεις, πολυ αληθινο και βιωμένο και απο μένα

[konstantinos s.]

Αγαπούλα μου

παιδάκια

[ΙΩΑΝΝΑ]

Η εκπαίδευση των παιδιών δεν περιλαμβάνει την Αρχή "να μην σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι για εσένα, είτε καλό, είτε κακό"...
Που σημαίνει ότι, σαν ενήλικες, δεν ξεπερνάνε μια ανούσια ανάγκη, που το χειρότερο της είναι ότι μας οδηγεί στην αυτοεπίκριση όταν λένε για εμάς κακά, και στον κομπασμό, όταν λένε για εμάς καλά.

πόσο αλήθεια είναι αυτό ,και πόσο δύσκολο είναι να ξεπεράσεις αυτήν την ανάγκη ,τουλάχιστον για μένα ,ίσως επειδή και εγώ η ίδια δεν έχω αποδεχτεί όπως πρέπει ακόμα τον εαυτό μου.

Βικούλι μου