Δεν έχει να κάνει με την ηθική, ή την ευγένεια...είναι κάτι πιο βαθύ, πιο εσωτερικό...Έχει να κάνει με την πιο βαθιά ουσία μας, την θεότητα μέσα μας, την σύμπλευσή μας με τους εσωτερικούς Νόμους που διέπουν την ανθρώπινη Ύπαρξη και αυτό είναι κάτι που σε ένα παιδί διδάσκεται, δεν μαθαίνεται...
Έχει μεγάλη διαφορά η διδασκαλία από την εκπαίδευση, γιατί κατά κάποιον τρόπο και τα ζώα εκπαιδεύονται, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι ζώο...
Μετά, ο δάσκαλος χρειάζεται να είναι συνεπής σ' αυτά που διδάσκει...Ο μαθητής χρειάζεται παραδείγματα, πόσο μάλλον ένα παιδί...
Υπάρχουν κανόνες ηθικής, που ένας γονέας θα μάθει στο παιδί του για να μπορεί να είναι ένα υγιές μέλος της κοινότητας του. Του μαθαίνει να υπακούει σ' αυτούς τους κανόνες, αλλά ο ίδιος ο γονέας, πολλές φορές τους παραβιάζει πρώτος, νομίζοντας λανθασμένα ότι το παιδί του θα αρκεστεί μόνο στα λόγια του. Λανθασμένα το θεωρεί ανίκανο να δει τις πράξεις του γονέα, που συγκρούονται με αυτά που λέει. Όμως αυτό που εντυπώνεται στο παιδί δεν είναι τα λόγια, αλλά το Ήθος του γονέα που εκφράζει μέσα από τις πράξεις του και όλη του την συμπεριφορά
Δεν μιλάω, λοιπόν, γι' αυτούς τους κανόνες που τους μαθαίνεις δια της τιμωρίας...
Εγώ μιλάω για εκείνους τους κανόνες που τους διδάσκεσαι δια της συναίσθησης!
Το να κάνεις όμορφες και θετικές σκέψεις, να βλέπεις το καλό μέσα στο κακό, να αγαπάς τον Εαυτό σου και τους ανθρώπους, να έχεις σεβασμό στην Ζωή, να βλέπεις τις ευκαιρίες ακόμα και εκεί που δεν φαίνονται, όλα αυτά είναι θέμα του Ήθους που είχαν οι γονείς σου και οι δάσκαλοι σου, όταν ήσουν παιδί...
Η παιδεία δεν ξεκινάει με την σχολική διαδικασία. Αυτό θα το έλεγα αρχή της κοινωνικοποίησης ενός παιδιού, που δεν έχει απαραίτητα και την παιδεία μέσα της. Η παιδεία είναι η συνέπεια του Ήθους και αυτό μόνο δια της συναίσθησης μπορεί να γίνει αντιληπτό...
Το ότι μορφώνεται κάποιος, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει και Ήθος
ας δούμε και το άρθρο
Το ήθος των γονιών χτίζει το χαρακτήρα των παιδιών
Είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τα παιδιά αν οι γονείς τους έχουν ξεκαθαρισμένη στάση ζωής. Αν έχουν, δηλαδή, ήθος, με το οποίο κρίνουν τα γεγονότα.
Το ήθος ενεργεί σαν οικοδομικό υλικό στο χαρακτήρα του παιδιού. Όσο πιο ξεκάθαρες και γεμάτες αποδοχή είναι οι αντιλήψεις σας για τον κόσμο, τόσο πιο σταθερά θα εδραιώνεται αυτή η ηθική στάση και τόσο πιο εύκολο θα είναι για τα παιδιά σας να προσαρμοστούν στους κοινωνικούς κανόνες.
Η στάση σας απέναντι στα προβλήματα της ζωής αποκαλύπτεται από τις συζητήσεις σας. Αυτά που ακούνε τα παιδιά στο σπίτι έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξή τους. Πρέπει να είστε προσεκτικοί μ’ αυτά που λέτε μπροστά στο παιδί σας, και ποτέ μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη τον. Καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα εσείς νομίζετε. Μπορεί να μη γνωρίζει ακόμα κάποιες λέξεις, αλλά κι απ’ την πολύ μικρή του ηλικία είναι ικανό να “πιάσει” το νόημα μιας συζήτησης ανάμεσα στους ενήλικους. Και, προσοχή:
Οι αισιόδοξες απόψεις -δικές σας ή του περιβάλλοντος σας- δεν είναι δυνατό να παρακινήσουν το παιδί στη χαρά της ζωής και τη δημιουργικότητα. Οι συνεχείς επικρίσεις σας για την κατάπτωση του ανθρώπου και τη διαφθορά του κόσμου δεν μπορούν να παρακινήσουν τα παιδιά, ώστε να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.
Θα πρέπει να δείξετε στο παιδί την ομορφιά της ζωής και την αξία της Τέχνης. Το παιδί πρέπει να διδαχτεί να θαυμάζει τη Φύση και τη χαρά της γνώσης και του προβληματισμού. Θ’ αρχίσει να νιώθει ένα πρώιμο ενδιαφέρον γι’ αυτά τα πράγματα, αν εσείς του μιλάτε σχετικά την ώρα του φαγητού στο τραπέζι ή βγαίνοντας περίπατο μαζί του. Η ίδια η ατμόσφαιρα του σπιτιού, εκτός από τις ειδικές σχολικές ανάγκες, παίζει καθοδηγητικό ρόλο στη διανοητική, πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Ασκεί μια ζωντανή επίδραση πάνω στο χαρακτήρα του, στη νοοτροπία και στο ταμπεραμέντο του. Πολλή και κοπιαστική εργασία θα εξοικονομηθεί από την κατοπινή του εκπαίδευση, αν η ανατροφή του είναι ήρεμη και δημιουργική από τον πρώτο καιρό της κοινωνικής του ζωής μέσα στην οικογένεια.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ήρεμη οικογενειακή ατμόσφαιρα είναι δύσκολο να βρεθεί στην εποχή μας, μια εποχή ανασφάλειας, αβεβαιότητας και έντονου ανταγωνισμού. Οι γονείς, ωστόσο, μπορούν να φυλαχτούν απ’ τον πειρασμό και να μη ρίξουν το σφάλμα -για την έλλειψη αρμονίας- στις συνθήκες της ζωής τους, στους παππούδες, στα πεθερικά ή ο ένας στον άλλο. Αν γίνει αυτό, η ατμόσφαιρα στο σπίτι θα βαρύνει ακόμα πιο πολύ. Και θα φέρει κι άλλες συγκρούσεις. Μπορείτε να βελτιώσετε (ίσως και να αλλάξετε) τις συνθήκες αλλάζοντας τη δική σας συμπεριφορά, και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να βελτιώσετε τη συμβολή σας στην αλλαγή αυτής της κατάστασης. Οι οικονομικές δυσκολίες, τα ελαττώματα του χαρακτήρα, η ασυμφωνία των γονιών, ο στενός χώρος στην κατοικία, οι ανεπιθύμητοι γείτονες ή συγγενείς, οι αρρώστιες – δηλαδή, η κάθε ανωμαλία στο οικογενειακό καθεστώς, η κάθε διατάραξη της γαλήνης- όλα αυτά απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο που χρησιμοποιούμε για να τα αντιμετωπίσουμε. Η αγανάκτηση και η αποθάρρυνση, ένας καυγάς -ανεξάρτητα πόσο δικαιολογημένα ή κατανοητά είναι όλα αυτά- μπορούν να προσθέσουν νέες δυσκολίες στην, ήδη, δύσκολη κατάσταση, και να βλάψουν την ανάπτυξη του παιδιού, πολύ περισσότερο από τα ίδια δυσάρεστα γεγονότα ή καταστάσεις.
https://www.newsone.gr/lifestyle/to-ith ... on-pedion/
