Θάνατος

[Vasoula]

όχι Εμμανουέλα, απλά μου θύμισες...

[Emmaki]

( )

[zefira]

Θάνατος τελικά μεγάλος δάσκαλος.

Σε φέρνει αντιμέτωπο με πτυχές του Εαυτού σου που δεν ήξερες ότι υπάρχουν.

Σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο και τις καταστάσεις με άλλο μάτι.

Το σίγουρο είναι ότι προσπαθεί να ενώσει τους ανθρώπους με αγάπη δίχως όρους και όρια και σου φωνάζει μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα και ναι εδώ έρχεται το ρέικι και σου λέει:

Μόνο για σήμερα μη θυμώνεις
Μόνο για σήμερα μην ανησυχείς
Μόνο για σήμερα τίμα τους γονείς σου και τους ανώτερους σου

και όλα αυτά τα συγκλονιστικά που σου δείχνουν ότι μόνο το σήμερα και το τώρα μας ανήκει.

Τώρα λοιπόν ας αδράξουμε την ευκαιρία να αγκαλιάσουμε και να πούμε σ' αγαπώ σε όλους όσους είναι γύρω μας και δίπλα μας.

[AMALIA]

[angela_al]

[Δωρουλα]

[Nαταλία-Νεφέλη]

Ο Θάνατος έχει το χρώμα που εμείς του δίνουμε. Οταν ήμουνα καλόγρια, μια φορά το μήνα έπρεπε να έχουμε μια μέρα πνευματικών ασκήσεων για να διαλογιστούμε γύρω από τον θάνατό μας. Αυτό μου φάνηκε μια υπέροχη άσκηση!! Τη λέγαμε δε εκείνη την ημέρα giorno della sorella morte!! που σημαίνει ημέρα του αδελφού θανάτου, σύμφωνα με την διδασκαλία που μας αφήνει ο Αγίος Φραγκίσκος της Ασσίζης για τον θάνατο. Οταν μια φορά συγκεντρωθήκαμε στο τέλος εκείνης της ημέρας για "ολομέλεια" εγώ σαν......καινούρια που ήμουνα εκεί, και σαν μόλις νέα δόκιμη, ήθελα να αφήσω να μιλήσουν πρώτα οι άλλες...έλα όμως που οι άλλες τρώγονταν για το τι.......θα πει η μικρή νεόφερτη!! Και έτσι η ηγουμένη μου είπε να αρχίσω εγώ. Γκλούπς!!! Αρχισα με αυτή τη φράση που είπα παραπάνω: Ο θάνατος έχει το χρώμα που του δίνουμε΄εμείς!!! Μέχρι να τελειώσω την ανάπτυξη του θέματος όπως έγώ το είχα διαλογιστεί είχε γίνει.....σεισμος στο μοναστήρι!!!! Οι νέες ήταν κατευχαριστημένες και οι ηλικιωμένες φωνάζαν :Βάλαμε μια αιρετική ανάμεσά μας, και η ηγουμενη το σκυλομετάνιωσε και δεν με ξανάφησε να μιλήσω έκτοτε και για οχτώ ολόκληρα χρόνια!!!! Ομως οι αδελφές πια ήξεραν και έτσι είχα πολλές φίλες αλλά και θανασιμους εχθρόύς!!! Η δική τους φάση όπως την αναμέναννε ήταν να πω το προιόν του διαλογισμού των αμαρτιών μου και των προσβολών μου προς τον Κϋριο!!!!
Το smiley που βλέππετε εδώ ήταν και η προσωπική μου αντίδραση όταν μου υπέδειξαν τι έπρεπε να πω!!! Παρ' όλα αυτά, για να δείτε και τι ηλιθιότητα και ανούσια καταπίεση υπάρχει στα μοναστήρια, η ηγουμένη βαθειά μέσα της με εκτιμούσε βαθύτατα, και όταν πέθαινε κάποια ηλικιωμένη αδελφή ήξερε πως μόνον εγώ ήμουν διατεθιμένη να κάτσω να την συντροφέψω. Ολες οι άλλες λακίζανε! Δεν με άφηνε ποτέ να εκφραστώ αλλά ήθελα να δείξω τις πεποιθήσεις μου στους άλλους μέσα απ΄πο την ζωή μου!! Ετσι μου είπε τουλάχιστον πριν φύγω από το μοναστήρι, και την πιστεύω απόλυτα. Μια εικόνα χιλιες λέξεις!! Ελα όμως που ο καθένας έχει ανάγκη να εκφράζεται με τον δικό του τρόπο!!! Ο θάνατος έχει το χρώμα της ζωής ή το χρώμα του θανάτου!! Και για όσους ξέρουν΄αγγλικά θα σύστηνα το βιβλίο του Henry J. Nowen : Our greatest gift που ήταν και ορόσημο για την πνευματική μου πορεία!!!

[galazia_sfaira]

Δεν με άφηνε ποτέ να εκφραστώ αλλά ήθελα να δείξω τις πεποιθήσεις μου στους άλλους μέσα απ΄πο την ζωή μου!!

Θες να πείς ότι σου χρειάστηκαν 8 ολοκληρα χρόνια για να φύγεις απο κεί ...και όσο καθόσουν δεν μπορουσες να εκφραστείς κάν....αλλα μονο να "συντροφεύεις" σιωπηλά λίγο πριν μια "αποχώρηση";
Δηλαδή για ποιά ζωή σου μίλαγε αυτή της ΜΗ έκφρασης;

[Nαταλία-Νεφέλη]

Σφαιρούλα, σε όσους λέω ότι αυτή μου η εμπειρία ήταν σωστό σχολείο ζωής δεν με πιστεύουνε αλλά ΗΤΑΝ!!!!! Τίποτα δεν είναι όλο μαύρο ή όλο άσπρο!!! Το σύμβολο του Γιν Γιαν είναι πολύ σοφό!! Ναι δημόσια στην κοινότητα και παρουσία της αδ. Τερεζίτας δεν εκφραζόμουν όμως τα λέγαμε πάντα με τις νέες καλόγριες που ήταν φιλικότατες μαζί μου όσο κιαν....έτρεμαν και τον θάνατο και την ηγουμένη!! Η φραγκισκανική ζωή δεν είναι κι άσκημη! Είναι απλή, πολύ απλή κι αν το επιλέξεις έτσι στη ζωή σου και δεν επηρεάζεσαι από άλλα όπως επηρεάστηκα εγώ έχει πολλά να προσφέρει. Εγώ κουράστηκα γιατί από κάποια στιγμή και ύστερα μου δώσανε να καταλάβω ότι δεν έχω δικαίωμα να είμαι ο εαύτός μου. Αυτό μέσα στα μοναστήρια γίνεται ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΥΠΟΥΛΑ ! Αν είσαι ψαγμένη το αντιλαμβάνεσαι κάποια στιγμή και φεύγεις!!Αν όχι συνεχίζεις να πιστεύεις ότι όλες αυτές τις μ@@@@κίες σου τις λένε μόνο για το καλό σου και μένεις. Εγώ το έψαξα και αν και εσένα μπορεί να σου φαίνονται πολλά οχτώ χρόνια εγώ δοξάζω το θεό που μόλις πήρα το μάθημα την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια!!! Εκτοτε απομυθοποιήθηκαν πάρα πολλά τόσο για το Θεό όσο και για τη θρησκεία μου, και έκανα πολύ ριζικές αλλαγές που διαφορετικά δεν είχα διανοηθεί να κάνω!! Μα από αυτές είναι και το ρείκι!! Η δε υπογραφή μου έιναι από τα λεγόμενα της ιδρύτριας της κοινότητας όπου ζόυσα και την υπερασπίζομαι βαθύτατα σαν αρχή στις σχέσεις μου!!

[Fotinoula]

Ναταλί μου δεν θα σου κρύψω ότι διαβαζω τα γραφομενα σου για την εμπειρια σου στο μοναστηρι και ανατριχιαζω απο το δυσκολο αυτο μονοπάτι

αν δεν γίνομαι αδιακριτη ποια ηταν η πορεια που δε οδηγησε στο να φυγεις απο εκει, φυσικα αν θελεις το μοιραζεσαι

ευχαριστώ, ΄καλώς ηρθες και απο εμενα

[Fotinoula]

συγχρονικοτητα απιστευτη
ενω σου εγραφα μου απαντουσες και όταν το υπεβαλα ειδα την απαντηση σου

[Nαταλία-Νεφέλη]

[Επισκέπτης]

Ναταλί...

[margaritarenia]

[galazia_sfaira]

Θα συμφωνήσω ότι ο καθένας "βρίσκει ενα "μοναστήρι" τελικά και μεσα απο αυτο βρίσκει τι δεν θα ήθελε να είναι και ξεκινάει τα ελαφρά πηδηματάκια..σε αλλον λεγεται Φραγκοσυριανή σε αλλον γάμος...σε αλλον σχεση....σε αλλον πεχοδρόμιο.....κι ο καθένας στον χρόνο του τι 8 τι 18 για ολους καποια στιγμη φτάνει η ώρα της Αληθειας του.