Θάνατος

[Efthimia]

Kαλημερα κ ευχαριστω κοριτσια...

[Emmaki]

Θανατος........

Μια παρεξηγημενη μορφη ζωης....αλλης ζωης ομως!

Ειλικρινα οταν χανεις καποιον που αγαπας πραγματικα...αισθανεσαι την ανασα του φοβου στο σβερκο σου να πλησιαζει...

Αλλα ειναι ο φυσιολογικος κυκλος της ζωης μας....


Ο θανατος εχει χιλιαδες θαυμαστες και εκατομμυρια αντιπαλους...που απεγνωσμενα προσεχουν για να προστατεψουν τον εαυτο τους...αλλα δεν το κανουν συνειδητα....δεν ειναι οτι δεν φοβουνται το θανατο και απλα προσεχουν τον εαυτο τους...
Ειναι οτι φοβουνται μην παθουν κατι....ξερετε κατι ομως...

Αυτο που δεν εχω τελειως συνειδητοποιησει..ειναι αν φοβουνται μηπως δεν ζησουν αλλο ή μηπως δεν ξαναδουν τους αγαπημενους τους ανθρωπους..?Γιατι αν το καλοσκεφτουμε...παρα πολλοι οταν πεθανει καποιος παρα πολυ δικος τους.....ζουν απλα για να ζουν...σα νεκροι..!

Εγω ας πουμε...δεν θελω να πεθανω γιατι ακομα θελω να ζησω πραγματα...να δω..να μαθω..να ρωτησω...αλλα απο την αλλη στη σκεψη οτι θα χασω καποιον δικο μου..μου προκαλει τρομερη αναστατωση...

Ειναι πολυ λεπτο θεμα ο Θανατος....εχει μια λεπτη γραμμη που δεν ξεχωριζεις τους λογους παρα μονο το φοβο...

Ολοι φοβομαστε κατι, καποιον...αυτος ο φοβος πηγαζει και καταληγει στο ιδιο σημειο....το Θανατο!

Τωρα πως θα αντιμετωπισουμε το μεγαλυτερο φοβο ολων...ειναι καθαρα θεμα εργασιας και δυναμης του εαυτου....


Ουφ...

[Fotinoula]

Εγω ας πουμε...δεν θελω να πεθανω γιατι ακομα θελω να ζησω πραγματα...να δω..να μαθω..να ρωτησω...αλλα απο την αλλη στη σκεψη οτι θα χασω καποιον δικο μου..μου προκαλει τρομερη αναστατωση...

και εγώ το ίδιο νοίωθω

[Efthimia]

Aς γραψουμε λοιπον πως αντιμετωπιζουμε τον δικο μας θανατο. Και τι μπορει να μας βοηθησει να προετοιμαστουμε για εκεινη την ωρα.
Εμενα ο θανατος με παγωνει. Μου δημιουργει απιστευτο πανικο. Δεν ξερω τι ειναι αυτο που φοβαμαι βαθια μεσα μου... Το αγνωστο..? Την εξαφανιση του εγω..? Την συνεχεια..?Τους αγαπημενους μου που δεν θα ξαναδω? Το τελεσιδικο? Που δεν προλαβα να πω σ'αυτους που εφυγαν αυτα που ηθελα? Που δεν θα προλαβω να πω σ'υτους που θα μεινουν αυτα που θελω? Μηπως ειναι καλυτερη η ληθη?
Η ανυπαρξια? Οποιος εχει υποβληθει σε καποια εγχειρηση και εχει παρει ναρκωση ξερει οτι η ελλειψη συνειδησης-υπαρξης ειναι καπως ετσι.
Τιποτα.. Και αυτος ο ατελειωτος αγωνας της ανθρωπινης ψυχης για ΤΕΛΕΙΩΣΗ μεσα απο συνεχεις ενσαρκωσεις
ειναι προτιμωτερος αραγε?
Σε καποια καρτα της Ρωρ γραφει οτι "το τιποτα περιεχει τα παντα-το Θεο"!!
Πολυ μεγαλο μυστηριο η ζωη και ο θανατος....

[Vasoula]

εγώ πάντως προετοιμάστηκα γερά για τον "θάνατό" μου...

Η ανυπαρξία συμβαίνει όταν δεν γνωρίζεις τα ψυχοπνευματικά πεδία, αλλά και όταν τα γνωρίσεις, δεν μπορείς να μιλήσεις αυθεντικά, αφού αυτή η προετοιμασία είναι μοναδική για τον καθένα μας.

΄Ομως, με τον φόβο του θανάτου, χάνουμε όλη την ζωή αυτή, που μπορούμε να εξελιχτούμε, να αγαπήσουμε, να δράσουμε...

Από την μια φερόμαστε σαν να μην πρόκειται ποτέ να αφήσουμε τον φυσικό κόσμο, από την άλλη φοβόμαστε να ζήσουμε, και επίσης ζούμε ασυνειδητα και με πόνο!

Ο θάνατος αγαπημένων ανθρώπων, είναι ένα λυπηρό γεγονός για την φυσική μας πραγματικότητα, γιατί απλά δεν θα τους ξαναδούμε...

Πάντα όμως οι ψυχές αγαπημένων ανθρώπων συναντιούνται, μόνο που οι προσωπικότητες δεν το θυμούνται...

Και αν το πεις αυτό σε κάποιον που έχασε έναν αγαπημένο άνθρωπο, φυσικά θα σε περάσει για "τρελλό"...

Γι' αυτό σιωπή και αγάπη, γι' αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα, που κάνει τους ανθρώπους "νικημένους"...

[AMALIA]

Εσυ το ξερω εγω πια καλα ξερεις και την ημερομηνια...
Αλλα μην την πεις.... δεν ειμαι προετοιμασμενη ακομα.....

[Efthimia]

"...παντα ομως οι ψυχες των αγαπημενων ανθρωπων συναντιουνται, μονο που οι προσωπικοτητες δεν το θυμουνται.... Γι αυτο σιωπη και αγαπη..."
Βαλσαμο στην ψυχη μου τα λογια σου αγαπημενη Βασω...

[AMALIA]

Eυθυμια μου...

[Efthimia]

Ευχαριστω Αμαλιτσα....

[Ellaki]

Ειναι πολυ λεπτο θεμα ο Θανατος....εχει μια λεπτη γραμμη που δεν ξεχωριζεις τους λογους παρα μονο το φοβο...

Γι' αυτό σιωπή και αγάπη, γι' αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα, που κάνει τους ανθρώπους "νικημένους"...

Νικημένοι γιατί φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο όπως ακριβώς και την ζωή.

Ο θάνατος κρατάει μόνο μια στιγμή ή οποία περιέχει ολόκληρη την ύπαρξή μας.

[ksan8oula]

τωρα μπορεσα να μπω σε αυτο το θεμα.

εβλεπα την λεξη θανατος και δε τολμουσα να δω τι γραφετε

και τωρα παλι δε τα διαβασα.......

γιατι με τρομαζει τοσο πολυυυυυυ

[Επισκέπτης]

Εγω δεν τον φοβαμαι τον θανατο... θυμαμαι ημουν 13 χρονων οταν πνιγομουν στην θαλλασα στο πορτο γερμενο και απλα λυπομουν την μητερα μου που ηταν εγγυος στον μικρο μου αδερφο οτι θα στεναχωριοταν... λιγο πριν φυγω με εβγαλε ο πατερας μου τραβωντας με απο τα μαλλια που μπηκε τρεχοντας απο την παραλια οπου καθοταν και μας προσεχε

Τον απεχθανομαι ομως τρομερα τον θανατο οταν ερχεται στους νεους ανθρωπους. Για τους ηλικιωμενους το βλεπω αδιαφορα και ψυχραιμα οσο και αγαπημενο προσωπο κι αν ειναι

[ksan8oula]

δεν επιτρεπω καν στο μυαλο μου να το επεξεργαστει γιαννη.

αλλα παλι ,δε κανω και τιποτα να μεινω με τους ζωντανουςςς εε??

αστο παω φευγω απο δωωωωωωω

[Vasoula]

Ευθυμία μου....!!!!!

φύγε Μαράκι, αλλά όχι τρέχοντας! Σιγά σιγά και με το κεφάλι ψηλά...γιατί θα έρθει σύντομα η στιγμή, που θα ξαναμπεις σ' αυτό το τόπικ χωρίς φόβο!

[Madraoulas]

ε μα τι ειναι ο θανατος...μεταβαση σε αλλη πραγματικοτητα του ΟΛΟΥ....οποτε no problem!..
ανατολικο ζητημα το εχουμε κανει

απλα η προσωπικοτητα δεν λυπαται γι αυτους που 'φευγουν' αλλα γιατι δεν θα ΤΟΥΣ ξαναδει σ αυτη την πραγματικοτητα..εγωιστικο δλδ.....


θανατος ...κατσε να ζησω πρωτα και μετα ταξιδευω και στο θανατο