Σίγουρα πρόκειται περί μιας διαταραγμένης προσωπικότητας, αν κρίνει κανείς από τις πράξεις του κατά την διάρκεια των συναυλιών του, για τις οποίες κυνηγήθηκε πολλές φορές από τις αρχές και κάποιες φορές τον συνέλαβαν κιόλας για ηθική προσβολή...Γενικά αυτή η τάση του να προκαλεί την κοινή γνώμη, συνόδευσε αυτόν τον μύθο του ροκ, σε όλη του την ζωή...η οποία ήταν πολύ σύντομη. Και σ' αυτήν την σύντομη ζωή λατρεύτηκε από το κοινό του...μα ίσως δεν του έφτασε η δόξα, ο θαυμασμός και η φήμη...
Το σεξ και τα ναρκωτικά ήταν οι "αγαπημένες" του εξαρτήσεις και πίσω τους έκρυβε μια εντελώς τραυματισμένη ευαισθησία που έβγαινε απροκάλυπτα στο ποιητικό του έργο...
Αυτά τα λίγα για το βιογραφικό του καλλιτέχνη...Πέρα από αυτό όμως, από αυτό το βιογραφικό που καταγράφει την ζωή του, υπάρχει και κάτι άλλο και είναι και ο λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί του...
Οι ιδέες του ήταν αντισυμβατικές...θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα και επαναστατικές όσον αφορά τα πρότυπα της κοινωνίας, της θρησκείας, της οικογένειας...
Φαινόταν να έχει κάνει έναν μακρύ δρόμο αυτογνωσίας, περνώντας από το βαθύ του ασυνείδητο και κατακτώντας μια συνειδησιακή ελευθερία, για την οποία άλλοι άνθρωποι μπορεί να αγωνίζονται και χρόνια και να μην την πετύχουν...
Όμως επέλεξε να παραμείνει εκεί...Στο σκοτεινό του ασυνείδητο, επιβεβαιώνοντας πάντα τον κανόνα, ότι ακόμα και όταν αποκτήσεις την εσωτερική σου ελευθερία, πάντα οι δρόμοι είναι δύο στο που θα τοποθετήσεις την Δύναμη της Θέλησης σου, σε τι θα πιστέψεις και από ποιόν θα οδηγηθείς...
Ο φωτεινός Δρόμος ισούται σε γνώση και Δύναμη με τον σκοτεινό Δρόμο...Δεν νομίζω να υπάρχουν διαφορές και στα δύο...Η διαφορά είναι στον τρόπο που χρησιμοποιεί κανείς αυτήν την Δύναμη...Για να ανυψωθεί ή για να αυτοκαταστραφεί...
Και ο Μόρισσον μάλλον επέλεξε την δεύτερη ατραπό...Μόλις 27 ετών πέθανε από ανακοπή καρδιάς λένε οι επίσημες διαγνώσεις, αλλά ψιθυρίζεται ανεπίσημα ότι πέθανε από ηρωίνη...
Αναρωτήθηκα όταν διάβασα την συνέντευξη που έδωσε στην Lizzie James...Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που γνωρίζει πολλές αλήθειες για την Ζωή, να επιλέξει ότι δεν αξίζει να ζήσει για να τις υπερασπιστεί, γιατί απλά δεν μπορεί να τις εφαρμόσει στον ίδιο του τον Εαυτό...
Ας συζητήσουμε...
8 Δεκεμβρίου 1943, γεννήθηκε Τζιμ Μόρισον (James “Jim” Douglas Morrison). Το 1970 έδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη Lizzie James. Αναδημοσιεύτηκε συμπληρωμένη το 1981 σε ειδικό αφιέρωμα του Creem Magazine για τα δέκα χρόνια από τον θάνατό του. Ας τη διαβάσουμε
Lizzie James: Νομίζω ότι οι οπαδοί των Doors σε βλέπουν ως σωτήρα, σαν ένα ηγέτη που θα τους ελευθερώσει. Πως νιώθεις γι αυτό; Είναι ένα βαρύ φορτίο. Έτσι δεν είναι;
Jim Morrison: Είναι παράλογο.Πως μπορώ εγώ να ελευθερώσω κάποιον που δεν έχει τα κότσια να σηκωθεί από μόνος του και να κηρύξει την ίδια του την ελευθερία; Νομίζω ότι είναι ψέμα. Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ελεύθεροι , όλοι επιμένουν ότι η ελευθερία είναι αυτό που θέλουν περισσότερο, το πολυτιμότερο που ένας άνθρωπος μπορεί να έχει. Άλλα αυτά είναι μ****ιες! Οι άνθρωποι φοβούνται να ελευθερωθούν και έτσι κρατιούνται από τις αλυσίδες τους. Πολεμάνε όποιον πάει να κόψει αυτές τις αλυσίδες. Είναι η ασφάλειά τους. Πως περιμένουν λοιπόν απο εμένα να τους ελευθερώσω αφού οι ίδιοι δεν το θέλουν για τον εαυτό τους πραγματικά;
Lizzie James: Γιατί νομίζεις ότι οι άνθρωποι φοβούνται την ελευθερία;
Jim Morrison: Νομίζω ότι οι άνθρωποι αντιστέκονται στην ελευθερία γιατί φοβούνται το άγνωστο. Αλλά είναι ειρωνεία… Αυτό το άγνωστο κάποτε ήταν πολύ γνωστό…Είναι εκεί που οι ψυχές μας ανήκουν. Να εκθέσεις τον εαυτό σου στον βαθύτερο φόβο σου. Μετά από αυτό, ο φόβος δεν έχει καμία εξουσία, και ο φόβος της ελευθερίας συρρικνώνεται και εξαφανίζεται.Είσαι ελεύθερος.
Lizzie James: Τι εννοείς όταν λες ελευθερία;
Jim Morrison: Υπάρχουν διάφορα είδη της ελευθερίας – υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση … Το πιο σημαντικό είδος της ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι. Μπορείς να εγκαταλείψεις την ικανότητά σου να αισθάνεται και σε αντάλλαγμα, βάζεις μια μάσκα. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία μεγάλης κλίμακας επανάσταση έως ότου υπάρξει μια προσωπικήεπανάσταση, σε ατομικό επίπεδο.Πρέπει να συμβεί μέσα σου πρώτα.
Μπορείς να διώξεις την πολιτική ελευθερία ενός ανθρώπου και δεν θα τον βλάψεις – εκτός και αν στερήσεις την ελευθερία του να αισθάνεται. Αυτό μπορεί να τον καταστρέψει.
Lizzie James: Πως μπορεί όμως κάποιος να σου στερήσει την ελευθερία του να αισθάνεσαι;
Jim Morrison: Μερικοί άνθρωποι παραδίδουν την ελευθερία τους πρόθυμα – αλλά άλλοι αρνούνται να την παραδώσουν.Η φυλάκιση αρχίζει απο τη γέννηση. Κοινωνία, γονείς, αρνούνται να σου δώσουν την ελευθερία που έχεις όταν γεννιέσαι. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να τιμωρήσεις έναν άνθρωπο επειδή τολμάει να αισθάνεται. Βλέπεις όλοι τριγύρω του έχουν καταστρέψει την ικανότητα του από τη φύση να αισθάνεται. Μιμείσαι ότι βλέπεις.
Lizzie James: Θες να πεις ότι είμαστε, στην πραγματικότητα, σε μία μια κοινωνία που στερεί από τους ανθρώπους την ελευθερία να αισθάνεται;
Jim Morrison: Σίγουρα … δάσκαλοι, θρησκευτικοί ηγέτες–ακόμη και οι φίλοι, ή λεγόμενοιφίλοι που αναλαμβάνουν όταν οι γονείς εγκαταλείπουν. Απαιτούν να αισθανόμαστε μόνο τα συναισθήματα που θέλουν και περιμένουν από εμάς. Είμαστε σαν ηθοποιοί–που ήρθαν χαλαράσε αυτόν τον κόσμο για να περιπλανηθουν στη αναζήτηση ενός φαντάσματος … ατέλειωτα να ψάχνουμε για μία μισό–ξεχασμένη σκιά της χαμένης πραγματικότητας μας. Όταν οι άλλοι απαιτούν από εμάς να είμαστε οι άνθρωποι που εκείνοι θέλουν να είμαστε, μας αναγκάζουν να καταστρέψουμε το πρόσωπο που πραγματικά είμαστε. Αυτό είναι ένα λεπτοδουλεμένο είδος δολοφονίας και το διαπράττουν γονείς που υπεραγαπάνε τα παιδιά τους και λοιποί συγγενείς με χαμόγελο στα πρόσωπά τους
Lizzie James: Πιστεύεις ότι είναι δυνατό για ένα άτομο να απελευθερωθεί από αυτές τις δυνάμεις καταστολής μόνος του;
Jim Morrison: Αυτού του είδους η ελευθερία δεν μπορεί να χορηγηθεί. Κανείς δεν μπορεί να το κερδίσει για σας. Θα πρέπει να το κάνετε μόνοι σας. Αν δείτε κάποιον άλλο να το κάνει για σας – κάποιος έξω από τον εαυτό σας – είστε ακόμα αυτοί που εξαρτώνται από τους άλλους. Είσαιακόμα ευπρόσβλητα μέσα σε αυτές τις καταπιέσεις και τις εξωτερικές δυνάμεις του κακού.
Lizzie James: Δεν είναι δυνατό για τους ανθρώπους που θέλουν να ενώσουν αυτή την ελευθερία, να συνδυάσουν τις δυνάμεις τους, μαζί με τις δυνάμεις των άλλων; Πρέπει να είναι εφικτό.
Jim Morrison: Οι φίλοι μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Αληθινός φίλος είναι εκείνος που σου επιτρέπει να έχεις απόλυτη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, και κυρίως να αισθάνεσαι. Ή και να μην αισθάνεσαι. Ό,τι τυχαίνει και να αισθάνεσαι, οποιαδήποτε στιγμή ο πραγματικός φίλος σου θα είναι μια χαρά μαζί σου και θα σε αποδεχτεί. Αυτή είναι η πραγματική αγάπη: να αφήνεις αυτόν που αγαπάς να είναι αυτό που πραγματικά είναι
Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπάνε αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε. Και για να διατηρήσουμε την αγάπη τους, συνεχίζουμε να προσποιούμαστε, μέχρι που στο τέλος μαθαίνουμε κι εμείς να αγαπάμε την ψεύτικη εικόνα μας. Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι μένουν κλειδωμένοι σε αυτήν την εικόνα και το λυπηρό είναι ότι τη συνηθίζουν. Είναι εξαρτημένοι από τη μάσκα τους. Αγαπάνε τις αλυσίδες τους. Ξεχνάνε αυτό που πραγματικά είναι και αν τολμήσεις να τους το θυμίσεις σε μισούνε γι αυτό. Αισθάνονται ότι πας να τους κλέψεις την πιο ακριβή τους ιδιοκτησία.
Lizzie James: Είναι ειρωνικό – είναι λυπηρό. Δεν βλέπουν ότι αυτό που προσπαθείς να κάνεις είναι να τους δείξεις ποιος είναι ο δρόμος προς την ελευθερία;
Jim Morrison: Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι χάνουν. Η κοινωνία τοποθετεί μια υπέρτατη αξία για τον έλεγχο – κρύβοντας αυτό που αισθάνονται.
Lizzie James: Σε κάποια σημεία της ποίησης σου θαυμάζεις και επαινείς ανοιχτά τους πρωτόγονους ανθρώπους, τους Ινδιάνους για παράδειγμα.
Jim Morrison: Δες άλλοι πολιτισμοί πως ζουν . Ειρηνικά σε αρμονία με τη φύση, τη γή , τα ζώα. Δεν χτίζουν πολεμικούς μηχανισμούς ούτε χαρτονομίσματα δολαρίων για να επιτεθούν σε άλλες χώρες που τα πολιτικά τους ιδανικά δεν συμφωνούν με τα δικά τους.
Lizzie James: Ζούμε σε μία άρρωστη κοινωνία.
Jim Morrison: Είναι αλήθεια … και μέρος της αρρώστιας δεν είναι να γνωρίζουμε πως είμαστε άρρωστοι… Η κοινωνία μας έχει πάρα πολλά για να διατηρηθεί – η ελευθερία καταλήγει στο κάτω μέρος της λίστας.
**********
Πηγές: morrison-the-lizard-king και artcoremagazine
antikleidi.com
Ο Τζέημς «Τζιμ» Ντάγκλας Μόρισον (James “Jim” Douglas Morrison) (8 Δεκεμβρίου 1943 – 3 Ιουλίου 1971) ήταν ένας Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στη Μελβούρνητης Φλόριντα και ήταν ο τραγουδιστής και στιχουργός του δημοφιλούς αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος The Doors. Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ μουσικής.
http://www.awakengr.com/tzim-morison-na ... -fovo-sou/" onclick="window.open(this.href);return false;
.. πισω απο καθε λεπτεμερεια σε καθε κατασταση, σε καθε συναισθημα σε καθε ανθρωπινη σχεση, υπαρχει και μια μορφη ελεγχου πολλες φορες τοσο φαινομενικα μικρη κ ασημαντη που δεν το αναγνωριζεις καν οτι το κανεις η αφηνεις να στο κανουν.. το τελευταιο διαστημα επαναπροσεγγιζω μεσα μου το θεμα της ελευθεριας.. δεν ξερω γιατι αλλα μου φαινεται οτι εχει μια γλυκυτητα αυτη η λεξη που δεν ειχε για μενα πριν.. αρχιζω να αντιλαμβανομαι ποσο σημαντικο ειναι να εισαι ελευθερος να εισαι αυτος που εισαι.. να επιτρεπεις στον εαυτο σου να ειναι ελευθερος και κυριως ποσο ομορφο ειναι να αφηνεις και τον αλλο ελευθερο να ειναι αυτος που ειναι.. κ ποσο δυσκολο ειναι να τα κανεις ολα αυτα οταν χτυπανε απο παντου ανωριμα συναισθηματα 
