Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

[Vasoula]

μα δεν κάνω πλάκα στο δεύτερο ποστ!

[Επισκέπτης]

το ξερω!!! αλλα γραψαμε σχεδον ταυτοχρονα κι εγω εννουσα το πρωτο

[Vasoula]

[AMALIA]

Emma πυροδοτησες ολους σημερα.....
Να γραφεις πιο συχνα!!!!!!!!!!!!!!!!
Αντζελα ελεγα την αλλη φορα στην Βασω οτι τωρα εχω συγχωρησει και ξεκωλησει αληθινα... απο προσωπα και καταστασεις που παιξαν σημαντικο ρολο στην ζωη μου...... μεσα απο το σεμιναριο... και την κατανοηση... Πριν το ελεγα με το στομα.... τωρα το λεω μεσα απο την καρδια..... Ελευθερωνεσαι μονο οταν το νιωσεις μεσα απο την καρδια... !Μονο οταν παρατηρησεις κατανοησεις και μπεις σε αυτα που παντα το ακουγα απο την Βασω αλλα δεν ηξερα πως να το εφαρμοσω στην πραγματικοτητα μου......
Μπορω να σας πω οτι νιωθω μια εσωτερικη ελευθερια.....
Ενα αισθημα αγαπης ...χαρας ... πληροτητας.... ετσι χωρις να προερχεται απο κατι... απο καποιον...
Σας το λεω γιατι ειναι και η πρωτη φορα που νιωθω και δεν εχει να κανει με κατι απο εξω.......
Βγαινει απο μεσα μου......

[Emmaki]

Emma πυροδοτησες ολους σημερα.....
Να γραφεις πιο συχνα!!!!!!!!!!!!!!!!

Ευχαριστως Αμαλιτσα μου..

[AMALIA]

>:D<

[Επισκέπτης]

Καλησπέρα σας!
Πολυ ωραία θέμα!

Η προσωπική μου εμπειρία είναι κάπως διαφορετική.

Στην οικογένεια μου δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα όπως αυτά που έχετε αναφέρει.

Υπήρχαν όμως πολλά πρότυπα και κυρίως αφήσαμε , μάλλον άφησαν οι γονείς μου άλλους-τρίτους- να εκφράζουν και να επιβάλλουν τη γνώμη τους και τ ακουτσομπολιά τους για την οικογένειά μου....... κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι ολέθριο.

Τελικώς νομίζω πως μέσα από σκληρή δουλειά που έχουμε κάνει όλοι μας έχουμε πλησιάσει ο ένας τον άλλον χωρίς να επιτρέπουμε σε τρίτους να "μπερδεύονται".

Δεν υπονοώ ότι όλα είναι ονειρικά , σαφώς και υπάρχουν προβλήματα αλλά είμαι σίγουρη πως πολλά αλλάζουν και θα αλλάξουν.

Το καλό είναι πως όσο και να μας πάρει δουλεύουμε.
Δεν θα μπορούσα να φανταστω ποτέ να έχω γονείς χωρισμένους....... ειλικρινά δεν θα ήμουν εδω.
Ήταν και είναι η βάση μου.. η βάση στο "οικοδόμημά μου"

Έχει τύχει το 95% των φίλων μου να είναι από χωρισμένες οικογένειες και να έχω δει σκηνές που μου ξερίζωναν την ψυχή, την καρδιά.......

Φυσικά και συμφωνώ πως όταν οι γονείς δεν μπορούν να μένουν πια μαζί πρέπει να χωρίζουν ΑΛΛΑ χωρίς να ξεσκίζουν τα παιδιά τους. Αυτό περιλαμβάνει πολλά μέσα.

Μια από τις τραγικές στιγμές που είχα ζήσει ήταν όταν μια γνωστή μου έφυγε από το σπίτι της απροειδοποίητα και τα 3 παιδιά (ηλικίας 7 και 9) κάθονταν το ένα δίπλα στο άλλο και για 4 μέρες δεν κοιμόταν δεν έτρωγαν , δεν μιλούσαν , παρά μόνο με το κεφάλι σκημένο αναστέναζαν.
Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.......
Στο τέλος γύρισε αλλά................ η ψυχές τους ακόμα ματώνουν.


Τελικά η αγάπη είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη!

Χαίρομαι που επέλεξα αυτούς τους γονείς , για αυτά που μου έδωσαν, και για τις "πίκρες" αλλά και για την αγάπη τους .

[Emmaki]

Isida μου, οι γονεις ειναι η κολωνα στη ζωη ενος παιδιού...αν αυτη η κολώνα ραγισει, η μονωτικη ταινια δυσκολα την επαναφερει στην αρχικη της θεση....παντα θα γερνει λιγο...

Αλλα οταν καποιοι γονεις ζουν τη ζωη τους ξεχωριστα και στα παιδια τους ειναι μια χαρα ....παλι θεωρω οτι υπαρχει καποιο παραθυρακι εκει και σε αυτα τα παιδακια που η ψυχη τους το αντιλαμβανεται..

Δεν θα μπορούσα να φανταστω ποτέ να έχω γονείς χωρισμένους....... ειλικρινά δεν θα ήμουν εδω.
Ήταν και είναι η βάση μου.. η βάση στο "οικοδόμημά μου"

Τι εννοεις με αυτο Isida μου?Τι δεν θα αντεχες ακριβως πιστευεις?

[Vasoula]

Δεν ξέρω πως θα ένίωθα αν είχαν χωρίσει οι γονείς μου...
Ξέρω πως είναι όμώς, όταν οι γονείς προσπαθούν να κυριεύσουν την ζωή σου, γιατί η δική τους τούς φαίνεται ανούσια...

Και είναι ακόμα χειρότερο από αυτό που περιγράφεις Μαράκι...

Κατά τα άλλα, εγώ δεν είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, αλλά γονιών που ζούσαν μαζί με αγάπη και ομόνοια, μόνο που αυτήν την αγάπη την έδιναν με όρους και πιεστικά, κάνοντάς με να χάσω την ζωή μου και την διαδρομή μου...

Και αληθεια, είναι το 90% των ελληνικών οικογενειών που δεν έχουν χωρίσει, γιατί αυτό είναι αδιανόητο για τα κοινωνικά πρότυπα, και όχι γιατί τους δένει ο σεβασμός, η αγάπη, η συντροφικοτητα και το μοίρασμα των δρόμων τους...

Τα παιδιά θα πληρώσουν έτσι κι αλλιώς...
Με την ίδια την ζωή τους τελικά...

[galazia_sfaira]

Τα παιδιά θα πληρώσουν έτσι κι αλλιώς...
Με την ίδια την ζωή τους τελικά...

Μα κι αυτο ειναι ενα απο τα μεγαύτερα και πιο νοσηρά προτυπα....αυτο των χωρισμενων γονιών έναντι των βολεμένων και και καθως-πρεπεικών!

[Vasoula]

το έχουμε πει...
είναι μεγάλη ευθύνη να κάνεις παιδί και να το αναθρέφεις σαν ξεχωριστό άνθρωπο και όχι προέκτασή σου...

τώρα μαζί ή χώρια το ζευγάρι, δεν αλλάζει την ευθύνη, ούτε και την αγάπη, αν υπάρχει...

αλλά αν υπάρχει ε?

[galazia_sfaira]

Ποια αγαπη Βασουλα μου ;
Τη Αγαπη χωρίς ορους ή αυτο που νομιζουμε αγαπη και ειναι εξάρτηση έλεγχος και προσδοκία;

[Vasoula]

όχι αυτήν την αγάπη...

την αγάπη που αναπτύσσεις για τον θεό...γιατί αυτό αντιπροσωπεύει το παιδί...

και την ευθύνη που αναπτύσσεις για τον Εαυτό σου...γιατί αυτό σταματά την προέκταση...

[Επισκέπτης]

Εμανουέλα είχα μια πολλύ ταραγμένη εφηβία.

Πολεμούσα τα πρότυμα (μικρή κοινωνία μεγάλα στόματα και βρώμικα) και τον εαυτό μου κυρίως με λάθος τρόπο όμως .

Πολλές φορές πήγα να την κάνω για "άλλες πολιτείες" και με σταμάτησε μόνο η αγαπη τωνν γονιών μου.

Αν είχα ΚΑΙ αυτό (τουλάχιστον έτσι όπως είχα ζήσει το χωρισμό από γονείς φίλων μου) δεν θα ήμουν εδω.

Βασούλα μου γλυκιά και οι δκοί μου πήγαν ν ατο κάνου και το ομολογώ πως επαναπαύθηκα σε αυτό καθώς δεν έπρεπε να δουλέψω για να ζήσω αλλά δουλευα για να βγαίνω μόνο κ.λ.π.

Ισως να κάνω λάθος αλλά πιστεύω πως μερικά άτομα προτιμουν να επιτρέπουν στον γονείς τους την "χειραγώγηση" και όσα ανέφρες για , τα οικονομικά, δεν παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους. Πέρασα και από αυτό το στάδιο.
Αλλά πλέον γννωρίζουν τα όρια που έχω βάλει και δεν επεμβαίνουν.


Ένα μεγάααααλο παράπονο που είχα (το οποίο με ξετίναξες Βασούλα χιχιχιχιχι και μου έχει φύγει πλέον, πλάκα κάνω με καθαρισμούς εννοώ ) είναι ότι δεν τους χόρτασα , λόγω πολύς δουλειάς και επίσης κάποιων (κατά τη γνώμη μου) κακών επιλογών της μητέρας , αλλά βαθιά μέσα μου ένιωσα πράγματα και τους "συγχώρεσα".

Κάποτε ο μπαμπάς μου στενοχωριόταν με τη συμπεριφορά μου και προσπαθούσε να με καταλάβει , να μιλήσουμε να....να...να......
εν μέσω άλλων μου είπε " κανείς δεν ου έμαθε να είμαι καλός πατέρας και συγνώμη γι αυτό αλλά πραγματικά σ'αγαπώ όποια κι αν είσαι ότι κι αν είσαι" εκει τότε άρχισα να σκέφτομαι αργα αργά μα πολύ αργά με τη λογική και όχι με το συναίσθημα (το οποίο πλέον αναγνωρίζω πως ήταν μίσος καθαρό για τους πάντες και τα πάντα) και σιγά σιγά μπήκα σε άλλο δρόμο.

Όπως είπα δεν μετανιώνω για το παραμικρό από όσα πέρασα μέχρι τώρα .......... δεν με ενδιαφέρει ποιά θα ήταν η εξέλιξή μου αν ήταν αλλιώς ........ με ενδιαφέρει που είμαι εδω , ζω ακόμα εδω και μπορώ και παλεύω ακόμα για μένα πρώτα και μετά γι αυτούς που αγαπώ.

Έχετε παρατηρήσει πόσο σπάνια λέμε Σ'αγαπώ?

Αφού σας γνώρισα και ανοίχτηκα το παρατήρησα.

Δεν μπορώ να σταματήσω να το νιώθω , και σας ευχαριστώ γι αυτό. Το είχα ξεχάσει.

Σαν ανθρώποι ευάλωτοι χάνουμε τον δρόμο μας εδω , συχνά , μην πω πάντα, με σκληρή δουλειά είμαι σίγουρη πως όλα γίνονται Φωτεινά και Λευκά , χωρίς κιλίδες μαύρες.

Ξανατονίζω πως δούλευα και δουλεύω με τους δικούς μου.

Κάπου έχει γράψει η Βάσω πως μπορεί αυτή η εργασία να μας φαίνεται σκληρή αλλά βλέποντας τα αποτελέσματα , που έρχονται σχεδόν φυσικά όλα αλλάζουν...........

Βάσω συγν΄μη αλλά είμαι πολύ κουρασμένη για να ψάξω τι ακριβώς έγραψες.

[Vasoula]

μια χαρά τα λες Μαράκι...

εργάστηκαν τα μέλη της οικογένειάς σου με αγάπη...και το αποτέλεσμα είναι πάλι η αγάπη...

σ' αγαπώ όπως κι αν είσαι, είναι ακριβώς η εθύνη μας όχι μονο απέναντι στα παιδιά μας, αλλά στον εαυτό μας κυρίως...

Μαράκι, πραγματικά και το ξαναλέω...η αρμονία έρχεται φυσικά, όταν ζουμε φυσικά σε έναν φυσικο κόσμο...

τα υπόλοιπα είναι απλά "τεχνολογία" της λογικής...