Αν σταθούμε για λίγο να κοιτάξουμε γύρω μας θα παρατηρήσουμε αμέτρητες και συνεχείς αλλαγές , στη φύση , στους άλλους ανθρώπους , σε όλα , συμβαίνει μια διαρκής αλλαγή ,
και μεις εκεί απαθείς , παρόλο που θέλουμε, λαχταράμε να αλλάξουμε πράγματα μέσα μας και εξω μας , δεν τολμάμε .
Η πλειοψηφία των ανθρώπων προτιμά να ζει μεσα στα ίδια , αντί να αναζητά τις αλλαγές ,
προτιμάμε να νοιώθουμε «ασφαλείς », παρά να είμαστε καλά , προτιμάμε να ζούμε στο τέλμα μας ,ένα τέλμα που όμως γνωρίζουμε και που η συνήθεια του μας ναρκώνει. Δεν είμαστε ευτυχισμένοι, δεν περνάμε καλά, δεν μας αρέσει αλλά μας τρομάζει το νέο και η αλλαγή ,η
ανατροπή , η διαδικασία του να μπούμε σε περιοχές άγνωστες και ξένες για μας.
Μένουμε λοιπόν εκεί με το γνώριμο, το οικείο, ακόμα κι΄ όταν ξέρουμε ότι οι αλλαγές χρειάζεται να γίνουν και είναι για το καλό μας, δυσκολευόμαστε να τις κάνουμε.
Μόνο και μόνο επειδή δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε ,επειδή φοβόμαστε το νέο , επειδή δεν τολμάμε να υπερβούμε τα εμπόδια γιατί νομίζουμε πως θα αποτύχουμε ,γιατί το ένα , γιατί το άλλο ,
πολλά τέτοια θα μπορούσα να πω ακόμη , που τάχω πει πολλές φορές σαν δικαιολογία , για να αποφύγω να μπω σαυτήν την διαδικασία ,
γιατί φοβόμουν πολλά και πιο πολύ τον πόνο και τις δυσκολίες , αλλά και την ελευθερία που τόσο ήθελα και που θα ερχόταν βγαίνοντας μπροστά στη ζωή και προτιμούσα να παραμένω στα ίδια χωρίς ζωή.
Από την δική μου εμπειρία θα πω, πως δεν είναι ούτε εύκολο , ούτε γρήγορο , όμως χρειάζεται κάποια στιγμή να πάρουμε την απόφαση , να τολμήσουμε να κάνουμε για αρχή , μια αλλαγή που αποφασίσαμε , μπαίνοντας λιγάκι μέσα μας και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας «Τι θέλω;» .
Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω, για μένα, για τη ζωή μου;
Απάντηση δεν βρίσκουμε αμέσως γιατί πολλές φορές ενώ νομίζουμε ότι ξέρουμε τι θέλουμε, στην πραγματικότητα δεν το ξέρουμε ουσιαστικά, δεν έχουμε συνδεθεί με τη βαθύτερη ανάγκη που έχει ο πραγματικός εαυτός κρυμμένος μέσα μας.
Γι αυτό ίσως ακόμα και όταν καταφέρνουμε αυτό που νομίζουμε ότι θέλαμε, πάλι εξακολουθούμε να μην είμαστε ικανοποιημένοι , αλλά και αυτό είναι μια αφετηρία για να δούμε ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι για αρχή .
Μετά καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται πολύ δουλειά , πίστη, εμπιστοσύνη, απόφαση για τη διαδρομή ,
και ρωτάμε πάλι «τι θέλω;» χωρίς φόβο , αυτό-επίκριση, με αλήθεια , ταπεινότητα και γενναιοδωρία , βάζουμε κίνητρο ,στόχο και όραμα , που θάναι η εσωτερική μας πυξίδα και η κινητήρια δύναμη για να προχωρήσουμε στα επόμενά μας βήματα , να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε για να πετύχουμε και να ολοκληρώσουμε αυτό που επιλέξαμε και τότε είναι σίγουρο ότι πολλά θα συντελεστούν.
Είναι αλήθεια πολύ όμορφο, όταν αρχίζουν να φαίνονται τα αποτελέσματα , τότε οι δυσκολίες της αλλαγής θα ξεχαστούν, τα όμορφα αυτών που αλλάξαμε είναι μπροστά μας και μεις είμαστε εκεί, τα χαιρόμαστε και τα απολαμβάνουμε.
Οι νίκες να είναι περισσότερες από τις ήττες και είναι αληθινά υπέροχο αυτό που συμβάινει ,
βλέπεις την πορεία σου και αναγνωρίζεις τις αλλαγές σου , νιώθεις την ομορφιά αυτού που πέτυχες , απολαμβάνεις και να χαίρεσαι το τώρα σου και την κάθε στιγμή ,
γιατί αναγνωρίζεις ότι εσύ το κατόρθωσες ,μέσα από δυσκολίες και προσπάθεια
και αισθάνεσαι ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη για όλα όσα κατάφερες
και που μπορείς να χαίρεσαι το ταξίδι και την διαδρομή που επέλεξες να ακολουθήσεις.
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
