Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Giotoula]

Μπεττούλα

[margaritarenia]

Χωρίς την πνευματικότητα, η ψυχολογία δεν μπορεί να μας ελευθερώσει και να μας οδηγήσει στην βαθύτερη αλήθεια για τον Εαυτό μας, ενώ χωρίς την ψυχολογία, η πνευματικότητα θα μας οδηγήσει στην αυταπάτη και ίσως στον πνευματικό εγωισμό, με αυξημένη την τάση να δραπετεύουμε από την Ζωή στον Φυσικό Κόσμο.

Χρειάζεται να σκύψουμε με σεβασμό και στα δύο επίπεδα και να τα συμφιλιώσουμε. Ψυχή και Πνεύμα να γίνουν Ένα

Μπετούλα....

[konstantinos s.]

Μπετούλα

[Θοδωράκος]

Μπεττούλα

Χρειάζεται να σκύψουμε με σεβασμό και στα δύο επίπεδα και να τα συμφιλιώσουμε. Ψυχή και Πνεύμα να γίνουν Ένα

Βασούλα

[Βικούλα]

Μπετούλα

[JOANNA]

Μπεττουγιο

[Μπεττουλα]

Στην ψυχολογική εργασία καλά τα πήγες...Και τώρα εμφανίζεται η ανάγκη να πας βαθύτερα, γιατί η ψυχολογία δεν έχει κάτι ακόμα να σου προσφέρει. Ξέρεις ήδη...

Χρειάζεται να σκύψουμε με σεβασμό και στα δύο επίπεδα και να τα συμφιλιώσουμε. Ψυχή και Πνεύμα να γίνουν Ένα

οταν σε διαβασα στην αρχη αναψε η καρδια μου.. μετα θυμωσα με το δεν εχεις ενδιαφερθει να βρεις τον τροπο μεσα σου.. μετα αρχισα να το αξιολογω.. αληθεια ειναι.. δεν τον εβλεπα τον τροπο αλλα αυτο το χρησιμοποιησα σαν δικαιολογια.. εχω νιωσει οτι ακομα κ αν δεν ξερω πως θα αντιμετωπισω η θα διαχειριστω κατι εκεινη την ωρα οταν μπεις μεσα ερχεται η βοηθεια οποτε ηξερα οτι δεν ισχυει το δεν μπαινω πιο βαθια συστηματικα μεσα μου γιατι δεν ξερω πως να τα διαχειριστω ολα..

η ψυχολογικη αναλυση δεν με βοηθουσε να αθωωσω οτι εβλεπα.. κ τα λογικα επιχειρηματα παλι δεν φαινοντουσαν να μπορουν να δρασουν σε βαθος.. μετα το τελευταιο μου μοιρασμα κ με καποια ονειρα πολυ δυνατα που βγηκαν εβλεπα την θλιψη του παιδιου..τις πρωτες μερες δεν ηθελα να το αντιμετωπισω δεν επετρεπα σε καμμια περιπτωση την θλιψη του να εκφραστει την θεωρουσα αδικαιολογητη.. δεν γινεται να θλιβομαι που αφηνω πισω οτι με εχει κανει παραλυτη.. εμπαινα στην διαδικασια κατευθειαν να δωσω λογικα επιχειρηματα ενω ταυτοχρονα λογοεκρινα το συναισθημα..μετα ερχοταν ξανα κ ξανα κ αρχισα να το πλησιαζω.. ενιωσα την οδυνη μου που οτι κ αν μου εχουν κανει αυτα που εγω προκαλεσα στο παιδι μεσα ηταν τραγικα πιο επωδυνα.. το οτι το ξεχασα.. το διεγραψα απο την μνημη μου σαν να μην υπηρχε ποτε.. μου κοπηκε η ανασα απο τον πονο..κ μετα ειδα κ τον τροπο.. ειδα να το παιρνω απο το χερι αποφασισμενη κ να προχωραω μαζι του μιλωντας.. το παιδακι το ελεγαν αγαπη σοφια..

ειναι η πρωτη φορα που εκτονωνω τον θυμο μου για τους γονεις κ νιωθω ταυτοχρονα την καρδια μου να καιει.. κ το θεμα που ειναι κυριαρχο κ επεξεργαζομαι αυτο το διαστημα ειναι αυτο του οτι εγω φταιω για ολα.. για οτι "κακο" συμβαινει γυρω μου.. εγω η βλαβερη- το λαθος που προκαλω μονο πονο.. κ καθε φορα που με βαζω σε αυτη τη διαδικασια ποναει η καρδια μου κ θυμωνω..

[Ellaki]

[Vasoula]

το παιδακι το ελεγαν αγαπη σοφια..

Μπεττούλα, καταλαβαίνω να θυμώνεις γιατί έχασες ή νομίζεις πως έχασες την καθοδήγηση (με ότι αυτό προϋποθέτει για εσένα)...
Καταλαβαίνω ότι σου φαίνεται δύσκολο να επιστρέψεις στον Εαυτό σου και να νιώσεις την Αλήθεια μέσα σου, χωρίς κάποιος να σε προσέχει (μην κάνεις λάθος). Καταλαβαίνω τους φόβους της μοναξιάς, του τι θα γίνω χωρίς...
Καταλαβαίνω ότι ο καθένας χρειάζεται έναν ασφαλή δρόμο για να περάσει τους δαίμονές του...

Όλα τα καταλαβαίνω...Και τις ζήλιες του παιδιού που τα άλλα παιδάκια έχουν καθοδήγηση, ενώ εκείνου του αποκλείστηκε, και τους θυμούς του και τους φόβους και τις ντροπές του.

Εκείνο που εσύ δεν καταλαβαίνεις, είναι ότι ο πνευματικός δρόμος δεν είναι για να σου κινήσει το ενδιαφέρον για την εξέλιξή σου ως προς την Ανθρώπινη Ύπαρξή σου, γιατί αυτό χρειάζεται να έχει προηγηθεί οποιουδήποτε δρόμου.
Δεν πας σε έναν δρόμο, απλά γιατί έτυχε, αλλά γιατί ανακάλυψες ότι η παιδεία σου δεν ήταν καθόλου ανθρώπινη και σου είναι αναγκαία η επαναφορά στις ανθρώπινες αξίες (ευγένεια Ψυχής, σεβασμός, ενσυναίσθηση, κατανόηση, συμπάθεια, ευγνωμοσύνη, συγχώρεση, ταπεινότητα, απλότητα)

΄Ενας άνθρωπος συνήθως δεν έχει ίχνος σεβασμού και συναίσθησης, γιατί δεν αναγνωρίζει τις συμπεριφορές του. Αυτόν τον καταλαβαίνω...
Έναν άνθρωπο όμως που έχει επίγνωση της ασέβειας του και παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει ασεβής και αγενής, αυτόν δεν τον καταλαβαίνω.
Και ξέρεις κάτι? Ο ασεβής που δεν το κάνει γενικά, αλλά μόνο σε εκείνους που τον παίρνει, είναι αυτός που δεν ενδιαφέρεται για τον πνευματικό του δρόμο, παρά μόνο γιατί δεν θέλει οι άλλοι να έχουν κάτι καλύτερο από τον ίδιο...

Η μεγαλύτερη πράξη ενός ανθρώπου, είναι να εκθέτει την ψευδαίσθησή του...Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι και αυτό το ξέρουν πια και οι πέτρες. Αυτό που ίσως δεν ξέρουν οι πέτρες, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν καρδιά τρυφερή και ζεστή, γιατί αυτό που συνηθίζεται είναι οι πέτρες να ταυτίζονται με τις καρδιές των ανθρώπων, όταν είναι σκληρές, χωρίς ίχνος ευαισθησίας και συμπόνιας.

[Θοδωράκος]

Αυτό που ίσως δεν ξέρουν οι πέτρες, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν καρδιά τρυφερή και ζεστή, γιατί αυτό που συνηθίζεται είναι οι πέτρες να ταυτίζονται με τις καρδιές των ανθρώπων, όταν είναι σκληρές, χωρίς ίχνος ευαισθησίας και συμπόνιας.

[Βικούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Ιωαννάκι]

Η μεγαλύτερη πράξη ενός ανθρώπου, είναι να εκθέτει την ψευδαίσθησή του...Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι και αυτό το ξέρουν πια και οι πέτρες. Αυτό που ίσως δεν ξέρουν οι πέτρες, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν καρδιά τρυφερή και ζεστή, γιατί αυτό που συνηθίζεται είναι οι πέτρες να ταυτίζονται με τις καρδιές των ανθρώπων, όταν είναι σκληρές, χωρίς ίχνος ευαισθησίας και συμπόνιας.

[Ταρούλα]

[JOANNA]

Η μεγαλύτερη πράξη ενός ανθρώπου, είναι να εκθέτει την ψευδαίσθησή του...Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι και αυτό το ξέρουν πια και οι πέτρες. Αυτό που ίσως δεν ξέρουν οι πέτρες, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν καρδιά τρυφερή και ζεστή, γιατί αυτό που συνηθίζεται είναι οι πέτρες να ταυτίζονται με τις καρδιές των ανθρώπων, όταν είναι σκληρές, χωρίς ίχνος ευαισθησίας και συμπόνιας.