ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ "ΚΑΛΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ"

[margaritarenia]

[Λιζούλα]

[Ελενίτσα]

[sofia sourra]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Valia]

ουφφφφ....

[ALEXOULA]

[Elen75]

[Ινατος]

Πολύ καλά το περιγράφει και η Alice Miller στις "Φυλακές της παιδικής μας ηλικίας"...

http://www.politeianet.gr/books/9789602 ... wgodl70Mjw" onclick="window.open(this.href);return false;

[elenaki]

[Μάνος]

="Βάσω" Η πρώτη επίπτωση είναι ότι μαθαίνει να παραιτείται πρόωρα, οπότε αναστέλλεται παντού η δυνατότητα του να διεκδικεί. Όποιος όμως δε διεκδικεί και δεν μπορεί να πάρει, δύσκολα μπορεί να αποφύγει το συναίσθημα της ζήλειας, όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να παίρνουν χωρίς ενδοιασμό, αυτό που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να απαιτήσει.
Και επειδή η ζήλεια δημιουργεί ενοχές, που τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα, προσπαθεί να την αποφύγει, μετατρέποντας την αδυναμία του σε αρετή. Εξυψώνει δηλαδή την αναστολή του σε ιδεολογία, σε ταπεινοφροσύνη και ολιγάρκεια και με τον τρόπο αυτό παρηγορείται με το συναίσθημα της ηθικής υπεροχής.

Το άρθρο το διάβασα πολύ προσεκτικά... Αυτό όμως το απόσπασμα, ξανά και ξανά!!! ...Και τα ανοξειδωτα πέφτουν βροχή!!!

[Μάνος]

Πέντε χρόνια μετά ξαναδιαβάζω αυτό το άρθρο, βλέποντας πράγματα με διαφορετική αντίληψη. Τότε ένιωσα θλίψη και στεναχώρια γιατί σε πολλά από αυτά είχα δει τον εαυτό μου. Τώρα εξακολουθώ να νιώθω θλίψη, γιατί δυστυχώς ακόμα και μέχρι σήμερα παραμένει επίκαιρο...

Αχ ρε Βασούλα μου...

[Δεκατριούλης]

Επίκαιρο μεν αλλά με μικρές (ή μεγάλες;) αλλαγές απο μέρους μας,ε πρόεδρε;

[Μάνος]

Έτσι ακριβώς Παναγιωτάκο μου


Δεν είμαστε όμως μόνο εμείς... Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πως αυτό το άρθρο είναι ακόμα επίκαιρο στο 100 του. Αυτό είναι που με στεναχώρησε. Τι κι αν περάσανε το χρόνια...
...Αλλά ακόμα και εμείς οι ίδιοι, πόσο έχουμε μετακινηθεί μέσα μας;
Πόσο έχουμε προσπαθήσει ώστε να κάνουμε χώρο σε αυτή την αλλαγή να ανθίσει και να αναπτυχθεί;
Θέλει δουλίτσα και εγρήγορση.
Δεν επαναπαυόμαστε όμως! Προχωράμε...

[Δωρουλα]