Βάσω έγραψε:Γιατί οι άνθρωποι, ακόμα κι αν έχουν χρώμα στην ζωή τους, τελικά βλέπουν ασπρόμαυρα?
Χάνουμε το χρώμα όταν είμαστε θυμωμένοι, θλιμμένοι, απογοητευμένοι, βιαστικοί…
Σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορούμε να απολαύσουμε τίποτα από το χρώμα, γιατί δεν υπάρχει στην ζωή μας κανένα ηλιοβασίλεμα που να μας συγκλονίζει, ανάμεσα στις μίξεις του πορτοκαλί, του κόκκινου, του κίτρινου, του βιολετί, «χνάρια» Φωτός που αφήνει η Συνειδητότήτα του ΄Ηλιου για να αγγίξει τα συναισθήματά μας!
Σκεφτόμουν πόσα «ηλιοβασιλέματα» έχουν πάει χαμένα στην ζωή μας…
Πόσα λουλούδια που δεν μπορέσαμε να δούμε, πόσες μυρωδιές που δεν μπορέσαμε να μυρίσουμε…
Πόσο δίκιο έχεις Βασούλα μου
...Και ξέρεις τι; Βλέποντας το βιντεάκι, είμαι σίγουρος πως όταν γεννήθηκα ήρθαν και σε μένα αυτές οι ακτίνες στη ζωή μου! Και για να ακριβόλογώ πρέπει να έρχονται αυτές οι ακτίνες σε όλους τους ανθρπωπους!!!!
Όμως όπως όλοι, έτσι κι εγώ, τις ξεχάσαμε, δεν μείναμε εκεί να νιώσουμε τις δονήσεις του, μπλεχτήκαμε στις εντολές και στα πρότυπα και μείναμε στην επιφάνεια...(!) Που καιρός για χρώματα, φως κι αρώματα...
