Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

[Vasoula]

Πολλά έχουν ειπωθεί για το «εγώ» μας και πόσο ανασταλτικός παράγοντας είναι για την πνευματική μας εξέλιξη, Υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ «εγώ» και «Προσωπικότητας», σαν να είναι ένα και το αυτό, όμως διαφέρουν μεταξύ τους όσο η ημέρα από την νύχτα.
Το «εγώ» είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου, που δεν έχει υγιή Προσωπικότητα και ταυτίζεται με τους προγραμματισμούς, τους μηχανισμούς και τις ελλείψεις του, αποσπασμένος από την Πνευματική του υπόσταση. Είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου, που αναπτύσσεται μόνο οριζόντια, δημιουργεί συνειδήσεις όχλου και ζει σε ένα συναισθηματικό ολόγραμμα με κυρίαρχη κατάσταση τον φόβο. Λένε ότι η μοίρα των ανθρώπων είναι κοινή και αυτό αφορά μόνο τούτο το μέρος τους, που δεν γνωρίζει τίποτα άλλο για τον Εαυτό του, πέρα από τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου, που νομίζει ότι διαφέρει από τους άλλους, ενώ σκέφτεται και πράττει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως όλοι… χωρίς συνέπεια, χωρίς ευφυΐα, χωρίς συνοχή… Είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου που δημιουργεί πολέμους μέσα του, ενώ ο ίδιος ο άνθρωπος θέλει ειρήνη έξω του… Είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου που πιστεύει στον θεό των νεκρών, των δούλων και των αγίων και ονειρεύεται παραδείσους ενώ βιώνει στην ζωή του την κόλαση, ανίσχυρος να αφυπνίσει την αληθινή του Φύση, την χαρισματική ανθρώπινη Φύση, που είναι πολυδιάστατη και Θεία…

Η Προσωπικότητα μας, αντίθετα με ότι πιστεύεται, δεν είναι ένα μόνο μέρος μας… Δεν είναι μόνο ένα όνομα, μια χώρα, μια θρησκεία, ούτε μία υποκειμενικότητα, αλλά μια ευρύτητα της Συνείδησής μας που μπορεί να αναπτυχθεί κάθετα και οριζόντια, πάνω στους άξονες Αγάπη-Σοφία, εγκαταλείποντας τους προγραμματισμούς και τους περιορισμούς και να ζει χαρούμενα και με αυθεντικότητα στον Φυσικό Κόσμο, χωρίς να εξαρτάται από αυτόν.
Η Προσωπικότητά μας είναι η αναγκαία φυσική δομή του αληθινού Εαυτού μας και όχι ο περιορισμός του «εγώ» μας.

Όμως σπάνια δομείται με υγιή τρόπο, από την αρχική μας εκπαίδευσή, που στηρίζεται περισσότερο στις πλάνες της συνείδησης του όχλου, στον φόβο και στην ύλη και διαφοροποιείται στα σημεία της προσωπικής αντίληψης που αποκτά ο καθένας μας για τον εαυτό του και που είναι απλά οικογενειακή υπόθεση κληρονομικότητας των «εγώ» και της ηθικής τους…

Η Προσωπικότητα μας δεν είναι κάτι μονομερές, αλλά μια εστία μεταλλάξεων και αλχημικών διεργασιών που ενώνουν το μέσα με το έξω, την νόηση με τα συναισθήματα, την σκέψη με την πράξη, το Πνεύμα με την Ύλη. Είναι μια εστία που επιτρέπει να συμβούν συνειδησιακά άλματα και ολοκληρώνεται με τους εσωτερικούς Νόμους, ωριμάζοντας πνευματικά, νοητικά και συναισθηματικά και μπορεί να εκφράζει εκείνον τον Εαυτό, που ο άνθρωπος δεν φαντάστηκε ποτέ πως Είναι και παλεύει μεταξύ της Αγάπης και του φόβου, χαμένος στις προσωπικές του ερμηνείες…

Κι όμως… Εκείνος ο Εαυτός που δεν φανταστήκαμε ποτέ πως είμαστε, δεν μπορεί να εκδηλωθεί μέσα στο χάος των προσωπικών ερμηνειών μιας ελλειπτικής Προσωπικότητας, που δεν έχει ανακαλύψει πόσο χαρισματική είναι η Φύση της και δεν έχει εκφράσει το συνειδησιακό της βάθος, μένοντας διαρκώς σε ένα ονοματεπώνυμο, μια θρησκεία, μια χώρα, και πλασματικές αξίες που προκύπτουν από την σύγκριση και τον διαχωρισμό μας

Χρειάζεται μια αποδόμηση όλων των ερμηνειών, που ίσως θα την ονομάζαμε, στα πλαίσια της προσωπικής μας ανάπτυξης, "Αθώωση"...
Όταν σημάνει μέσα μας το τέλος της επίκρισης, τότε μπορούμε πιο εύκολα να αθωώσουμε τον Φυσικό Κόσμο και μέσα από αυτήν την Αθώωση να ξεκινήσουμε από την Αρχή, την δική μας Αναγέννηση...

[Θοδωράκος]

Η Προσωπικότητα μας δεν είναι κάτι μονομερές, αλλά μια εστία μεταλλάξεων και αλχημικών διεργασιών που ενώνουν το μέσα με το έξω, την νόηση με τα συναισθήματα, την σκέψη με την πράξη, το Πνεύμα με την Ύλη. Είναι μια εστία που επιτρέπει να συμβούν συνειδησιακά άλματα και ολοκληρώνεται με τους εσωτερικούς Νόμους, ωριμάζοντας πνευματικά, νοητικά και συναισθηματικά και μπορεί να εκφράζει εκείνον τον Εαυτό, που ο άνθρωπος δεν φαντάστηκε ποτέ πως Είναι και παλεύει μεταξύ της Αγάπης και του φόβου, χαμένος στις προσωπικές του ερμηνείες…

[Βικούλα]

[Giotoula]

[Ταρούλα]

[sofia sourra]

[Δωρουλα]

[elenaki]

Χρειάζεται μια αποδόμηση όλων των ερμηνειών, που ίσως θα την ονομάζαμε, στα πλαίσια της προσωπικής μας ανάπτυξης, "Αθώωση"...
Όταν σημάνει μέσα μας το τέλος της επίκρισης, τότε μπορούμε πιο εύκολα να αθωώσουμε τον Φυσικό Κόσμο και μέσα από αυτήν την Αθώωση να ξεκινήσουμε από την Αρχή, την δική μας Αναγέννηση...

[Annoula]

Χρειάζεται μια αποδόμηση όλων των ερμηνειών, που ίσως θα την ονομάζαμε, στα πλαίσια της προσωπικής μας ανάπτυξης, "Αθώωση"...
Όταν σημάνει μέσα μας το τέλος της επίκρισης, τότε μπορούμε πιο εύκολα να αθωώσουμε τον Φυσικό Κόσμο και μέσα από αυτήν την Αθώωση να ξεκινήσουμε από την Αρχή, την δική μας Αναγέννηση...

[AMALIA]

[Maraki]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Ellaki]

[Έφη]

Όταν σημάνει μέσα μας το τέλος της επίκρισης, τότε μπορούμε πιο εύκολα να αθωώσουμε τον Φυσικό Κόσμο και μέσα από αυτήν την Αθώωση να ξεκινήσουμε από την Αρχή, την δική μας Αναγέννηση...

[Λιζούλα]