ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

[Δωρουλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[AMALIA]

[Αντρίκος]

"...με τη βουληση μας!" ποσο ωραια ειναι οταν αλλαζουμε με αποφαση. πιο συχνα βεβαια οταν δεν εχω αλλη επιλογη.
ιδανικα ταυτιζονται ετουτα τα δυο(?).
και ποση αναγκη εχω την αποδοχη του/των αλλου/ων. η αυτο που νομιζω/εχω μαθει για αποδοχη. και εκεινες τις στιγμες υποτασομαι. και φοβαμαι. ή γιατι φοβαμαι. λες και η ζωη μου ειναι ματαιη χωρις τους αλλους. εγω ειμαι σκατενιος, δεν την αξιζω. λυπαμαι και θυμωνω την ιδια στιγμη. πλεον περισοοτερο θυμωνω. και μετα σκεφτομαι 'τι νοημα εχει?', ειμαι διατεθημενος να κανω κατι για αυτο? αν οχι, να το παρω αποφαση τουλαχιστον. ναμαι συνεπης. Αλλα μετα θα θελω να τελειωνω με τη ζωη. και ειναι ωραια εδω. με ολες τις προκλησεις που παρουσιαζονται. το χω νιωσει αυτο και εκεινες τις στιγμες
ημουν χαρουμενος χωρις λογο.
κρατα ετουτη η χαρα, λες και αποθηκευεται καπως, και εκφραζεται, μερικους μηνες και μετα, τσουπ!, νατη παλι η αναξιοτητα και η ανεπαρκεια. εκφραζονται κιαυτες... ειναι λιγο καλυτερα τα πραγματα πλεον, γιατι και τις πιο σκοτεινες στιγμες τις βλεπω σαν παιχνιδι ολο και πιο συχνα. ισως βεβαια ειναι απλα διαχειριση αυτο. ομως τις πιο φωτεινες στιγμες
δεν υπαρχει διαχειριση. απλα ειναι (και ειμαι) ετσι.
νατος βεβαια παλι ο διαχωρισμος!

Αυτός που πληγώνει όμως και αυτός που πληγώνεται έχουν ένα μη υγιές καθρέφτισμα… Γιατί στην ουσία είναι «εγώ ο ίδιος», με διαφορά στην ερμηνεία του «Εγώ»…

Ποιος είσαι βρε άνθρωπε?

ο κοσμος και ο θεος ειμαι. ομως μηπως η ερμηνεια μου ειναι και παλι αφοριστικα βολευτικη? λες; μπα οχι μωρε. κατσε να παρω τηλ εκεινο το κοριτσι που με φτηνει τοσο καιρο κιεγω τρεχω να ζητιανεψω λιγη περισσοτερη προσοχη. αντρικια πραματα! εχουμε και αξιοπρεπεια! ... αααχχχ... επισης, μηπως ο 'θεος' χρειαζεται να χασει μερικα κιλα μετα τις γιορτες?? δεν ξερω ποιο ειναι πιο δυσκολο!!

Βασω, παιδια ολα

[Μάνος]

Αχ βρε Ανδρέα μου...
Θέλουμε πολύ δουλειά μέσα μας για να τηρήσουμε τον νόμο της Αβλάβειας...
Εδώ τον έχω τοιχοκολλημένο, κάθε μέρα τον βλέπω και συνεχώς κάνω τα ίδια πράγματα που την προηγούμενη φορά είπα πως δεν θα τα κάνω...
Υπομονή θέλει, επιμονή, παρατήρηση, πίστη...

[Vasoula]

Αντρίκο μου

ψάξε για το Βασίλειο...
Ακούγεται ίσως αστείο και πολύ θρησκευτικό...Γιατί αυτό έκανε η θρησκεία, όσο και να μην πιστεύουν οι άνθρωποι...Τους έβγαλε από το Βασίλειο και τους άφησε μικρούς και μόνους...
Από τον Θεό τους χωρίζει το Χάος...μα και πάλι το Χάος τους ενώνει...
Αυτή η άβυσσος που κάποιοι την λένε "σκοτάδι" και έμαθαν να την αποφεύγουν ζητώντας την μαμά τους...

Χρειάζεται πολύ θάρρος να ζει ο άνθρωπος με ματαιότητα...Το ίδιο όμως θάρρος χρειάζεται για να ζει με αλήθεια...
Βλέπεις δεν αλλάζουν οι ποιότητες, αλλάζουν μόνο τα μάτια μας...

[Αντρίκος]

Μανο μου, ευχαριστω που μου τον θυμησες, πολυ! εκτυπωθηκε και για το γραφειο!
και χαρα βρε Μανο λιγουλακι, οση αντεχουμε! ε; αν και η επιμονη, η παρατηρηση, η πιστη δεν την αποκλειουν! :lol:
Βασω μου, το τι αηδιες (δεν) διαβασα λιγο που αρχισα να ψαχνω, τωρα που ηρεμησαν τα πραγματα στο γραφειο,
δεν λεγεται. προς το παρον κρατω και το νιωθω σημαντικο ετουτο, 'ιδού γάρ η βασιλεία του θεού εντός υμών έστιν'.
Αν κοιταξεις την Αβυσσο, θα σε κοιταξει πισω, ειχε γραψει ο Νιτσε. και δεν εννουσε τη μαμα μου. ... χμμμ.. λες;;
το αντιθετο της αγαπης, ο φοβος. ουτε το μισος ουτε η αδιαφορια. αυτα επονται μαλλον.

Χρειάζεται πολύ θάρρος να ζει ο άνθρωπος με ματαιότητα...Το ίδιο όμως θάρρος χρειάζεται για να ζει με αλήθεια...
Βλέπεις δεν αλλάζουν οι ποιότητες, αλλάζουν μόνο τα μάτια μας...

ειναι λιγο απογοητευτικο αυτο οταν το ξεχνω, μα τοσο ζεστα ενθαρρυντικο οταν το θυμαμαι!
πολλες αγκαλιες για τωρα

[ALEXOULA]

Ανδρέα πολλές

[Vasoula]

[Ellaki]

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

[Μάνος]

Ανδρέα μου

[Βικούλα]

[Αντρίκος]

και ετουτη η καρτα με διαλεξε το πρωι!..
Αλεξια, Βασω, Ελλη, Θοδωρη, Ταρα Μανο, Βικουλα
πολλες αγκαλιες