Αμυγδαλές

[Μπεττουλα]

α ρε Βασούλα... α ρε Βασούλα!!! Να γιατί θέλω τα φώτα σου.. ναι μεν καταλάβαινα και εγώ ως ένα σημείο αλλά για τη πλευρά που πρόδωσα πράγματι που να το φανταστώ??? Οι αμυγδαλές μου τώρα πάντως είναι μια χαρά.. μόνο ο σφάχτης μένει ακόμα!!!! ;) ;)

[Μάνος]

Διάβαζοντας το τόπικ κατάλαβα, γιατί οι αμυγδαλές μου με κάνουνε να υποφέρω συχνά πυκνά, κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα...
Είναι όμως και πράγματα ρε παιδιά που "πρέπει" να τα "καταπιείς" γιατί από αυτά εξαρτώνται το μέλλον στη δουλειά σου, τα οικονομικά σου θέματα και κατ επέκταση η επιβίωση σου...
Οπότε...;;;

[Vasoula]

Μάνο μου αυτά που αναφέρεις είναι η κοινωνική μας ζωή και η προσαρμογή μας σε ορισμένους νόμους που αφορούν την κοινωνικοποίηση μας μέσα σε ένα σύνολο και παραπέρα τον τομέα της επιβίωσής μας μέσα σ' αυτό το σύνολο...
Μπορεί πχ. εγώ να μην έχω την αίσθηση της ιδιοκτησίας, όμως χρειάζεται να προσαρμοστώ στους κανόνες της κοινωνίας μέσα στην οποία αναπτύσσομαι και να προστατεύσω την ιδιοκτησία των άλλων, ώστε να μην τους βλάψω... Όπως επίσης χρειάζεται να αφιερώσω χρόνο στον τομέα της εργασίας μου, παρ' όλο που δεν έχω καθόλου καλή σχέση με τον χρόνο...

όμως αυτή δεν είναι όλη η ζωή μας...Έχουμε εσωτερικές συγκρούσεις κυρίως που καθόλου δεν αφορούν τους άλλους...
Η δημιουργικότητα μας πχ. δεν αφορά τόσο στα επιτεύγματά μας, όσο στην ανάπτυξη υγιούς σχέσης με τον Εαυτό μας...
Η επιβίωση είναι η μία πλευρά της σχέσης αυτής, η άλλη πλευρά είναι η Ζωή...

Αυτά που χρειάζεται να "καταπιούμε" λοιπόν δεν είναι παρά η ανατροπή στην σχέση αυτή, που συμβαίνει κυρίως μέσα στον καθένα μας και πάντα εις βάρος του Εαυτού μας, γιατί η προσαρμογή στην κοινωνία δεν αφορά παρά την λιγοστή αντοχή στην έκθεσή μας σ' αυτήν, ενώ παράλληλα δεν αντέχουμε να εκτεθούμε στον Εαυτό μας...

Όταν ερευνάς την Ζωή σου και τον Εαυτό σου, ποτέ δεν θα το κάνεις μονόπλευρα, δηλαδή από έξω προς τα μέσα, χωρίς να ερευνήσεις και το από μέσα προς τα έξω...

Η πιο δύσκολη σχέση είναι αυτή με τον Εαυτό μας...Και όσο αυτή δυσκολεύει, τόσο και η επιβίωση γίνεται αφόρητη...

[Μάνος]

Η δημιουργικότητα μας πχ. δεν αφορά τόσο στα επιτεύγματά μας, όσο στην ανάπτυξη υγιούς σχέσης με τον Εαυτό μας...
Η επιβίωση είναι η μία πλευρά της σχέσης αυτής, η άλλη πλευρά είναι η Ζωή...

Αυτά που χρειάζεται να "καταπιούμε" λοιπόν δεν είναι παρά η ανατροπή στην σχέση αυτή, που συμβαίνει κυρίως μέσα στον καθένα μας και πάντα εις βάρος του Εαυτού μας, γιατί η προσαρμογή στην κοινωνία δεν αφορά παρά την λιγοστή αντοχή στην έκθεσή μας σ' αυτήν, ενώ παράλληλα δεν αντέχουμε να εκτεθούμε στον Εαυτό μας...

Όταν ερευνάς την Ζωή σου και τον Εαυτό σου, ποτέ δεν θα το κάνεις μονόπλευρα, δηλαδή από έξω προς τα μέσα, χωρίς να ερευνήσεις και το από μέσα προς τα έξω...

Η πιο δύσκολη σχέση είναι αυτή με τον Εαυτό μας...Και όσο αυτή δυσκολεύει, τόσο και η επιβίωση γίνεται αφόρητη...

Ευχαριστώ πολύ Βασούλα μου για τον διαχωρισμό αυτόν!

[Βικούλα]

[Μάνος]

Ρε παιδάκια να σας πω κάτι;
...Εδώ και μια εβδομάδα περίπου ένιωθα μια ελαφριά ενόχληση στον λαιμό,αλλά δεν έδινα σημασία... Περνώντας οι μέρες, αυτή η ενόχληση γίνεται όλο και πιο έντονη... Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν μια ενόχληση - πονόλαιμος όπως εκείνους που κάνω συνήθως... ήταν μια ενόχληση στο σημείο που έχουμε εμείς οι άντρες την καρωτίδα. Σήμερα λοιπόν πήγα στο γιατρό...

Το ψηλάφισε από εδώ, το ψηλάφισε από εκεί... Μου είπε ότι δεν φαίνεται να είναι κάτι το ανησυχητικό, αλλά μου είπε να επισκεφτώ έναν άλλο γιατρό για να μου περάσουνε μέσα από τη μύτη σωληνάκι και να δουν με κάμερα τι συμβαίνει! Αυτό ήταν! Με το που ακούω εγώ σωληνάκι, χέστηκα πάνω μου...! (Να τα λέμε!) Παρ όλα αυτά το ραντεβού κλείστηκε για την Πέμπτη στις 3!

Μου έκανε διάφορες ερωτήσεις (τύπου πότε είχα για τελευταία φορά σεξουαλική επαφή, αν υπάρχει στην οικογένεια ιστορικό καρκίνου, αν υπάρχει μόλυνση του αέρα στο περιβάλλον εργασίας μου, αν είχα ποτέ πρόβλημα με τις φωνητικές μου χορδές...), οι οποίες με τρομάξανε λίγο και από τότε που έφυγα από το ιατρείο νιώθω πολύ άσχημα... Και πολύ μόνος... Μήνες είχα να αισθανθώ έτσι... Για να μην πω από τότε που έμενα ακόμα με τον ξάδερφο μου και τον καλό του.

Σκέφτομαι και λέω, χαλάρωσε μια απλή εξέταση είναι για να βαβαιωθεί ο γιατρός πως όλα πάνε καλά... Μετά πάλι λέω και αν είναι αυτό...; Και αν είναι το άλλο...; Ή το παράλο...;

Επίσης δε θα ήθελα να πάω μόνος μου σε αυτό το ραντεβού, αλλά τι να πω και σε ποιόν... Σκέφτομαι επίσης μήπως ξύπνησε το κακομαθημένο παιδάκι μέσα μου και θέλει να τραβήξει προσοχές και να κάνει τα δικά του. ...Ή μήπως όλο αυτό είναι απλώς φόβος; Όπως και να έχει, λέω στον εαυτό μου: μόνος σου θα πας, τέρμα!

Αλλά ότι νιώθω άσχημα, απέραντη μοναξιά και μια ματαιότητα γενικότερα, το νιώθω... Δε θα σας πω ψέμματα... Νιώθω τόσο άσχημα που μου έρχεται να τα μπήξω από την απελπησία!!!

[Fotinoula]

Μάνο μου γλυκιέ είμαστε Μαζί καρδούλα μου
πες μας αν χρειάζεσαι να στείλουμε ενέργεια

σε μια εξέταση οι γιατροί ρωτάνε τέτοια "φοβιστηκά" πράγματα
μην τα παίρνεις όλα μέσα σου σαν πεπραγμένα, ιστορικό παίρνουν,
και επίσης το βρίσκω πολύ φυσικό και ανθρώπινο να θέλεις μαζί σου κάποιον
στην εξέταση και εγώ θα ήθελα να έχω κάποιον μαζί μου
δεν είναι αδυναμία να ζητήσεις την συντροφιά ενός φίλου, ούτε σε κάνει κακομαθημένο
ακόμα και το να ταραχτείς αρχικά και να φοβηθείς είναι μέρος της ζωής,
απλώς δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε σενάρια

αγκαλίτσα μεγάλη

[Δωρουλα]

απλώς δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε σενάρια

ναι Μανούλη αυτό θα σου έλεγα κι εγώ, μην μπαίνεις σε σενάρια, όντως οι γιατροί ζητάνε ιστορικό για τα πάντα όταν πας για εξέταση!

πες μας να σου στίλουμε ενέργεια αν το χρειάζεσαι!

είμαστε Μαζί Μανούλη!

[Μάνος]

Μάνο μου γλυκιέ είμαστε Μαζί καρδούλα μου
πες μας αν χρειάζεσαι να στείλουμε ενέργεια

Δεν ξέρω παιδάκια αν θα πρέπει να μου στείλετε ενέργεια, γιατί μου είπε πως θα μου κάνει τοπική αναισθησία και απ' ότι ξέρω με την ενεργειούλα μπορεί να μην πιάσει το αναισθητικό... Ευχαριστώ πολύ πάντως για την υποστήριξη και την προσφορά Φωτεινούλα μου!!!

σε μια εξέταση οι γιατροί ρωτάνε τέτοια "φοβιστηκά" πράγματα
μην τα παίρνεις όλα μέσα σου σαν πεπραγμένα, ιστορικό παίρνουν,

Ναι Φωτεινούλα μου, το ξέρω, έτσι γίνεται συνήθως. ...Αλλά εγώ πήγα για έναν απλό πονόλαιμο! Πως κατέληξε να με ρωτάει για ιστορικά καρκίνων και φωνητικές χορδές;;; Αυτό μου φάνηκε παράξενο...

δεν είναι αδυναμία να ζητήσεις την συντροφιά ενός φίλου

...ο οποίος φίλος δεν υπάρχει ούτε ένας για δείγμα!

απλώς δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε σενάρια

Το ξέρω Φωτεινούλα μου, αυτό λέω κι εγώ στον εαυτό μου, αλλά αυτός εκεί! Επιμένει...

Δωράκι μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!

[margaritarenia]

απλώς δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε σενάρια

Μάνο μας ...η σκεψη μας και η αγκαλια μας σε συντροφευουν ... :romance-heartsfade:

[Ταρούλα]

Μανούλη

[Giotoula]

Μάνο

[Vasoula]

α όλα κι όλα...Όλοι θα θέλαμε να είχαμε κοντά μας κάποιον άνθρωπο, σε δύσκολες στιγμές...
Τι στο καλό...Ανθρώπινο είναι αυτό Μανούλη μου, και ο Ιησούς ακόμα λυπήθηκε που οι μαθητές του (να μην τους ονομάσω ) κοιμόντουσαν την ώρα που εκείνος πέρναγε τις δύσκολες στιγμές του...

Η αυτάρκεια δεν είναι αυτό...

Κουράγιο καρδούλα...Όχι δεν θα στείλουμε ενέργεια, εννοείται, αλλά μαζί σου μπορούμε να είμαστε...
Και κλάψε μωρέ!!! Τι έγινε?

[Βικούλα]

Μανούλη

[Θοδωράκος]

Μανούλη γλυκιέ