ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

[AMALIA]

Βασω...

[Annoula]

[Θοδωράκος]

[Giotoula]

[Βικούλα]

[nondas]

[Μάνος]

Βασούλα μου...
πόσο αλήθεια ήταν όλο αυτό που μόλις διάβασα...(!)

[Μπεττουλα]

Δύσκολο είναι να αγαπάς έναν άλλον άνθρωπο...Και είναι από αυτά τα πράγματα στην Ζωή μας, που προσπαθούν οι άνθρωποι ή να το προσαρμόσουν στην ζωή τους, ή να προσαρμοστούν σ' αυτό και έτσι σε καμία κατάσταση δεν επιτρέπουν στα δύο να ενωθούν ελεύθερα.

Υπάρχουν αυτές οι αξιώσεις από τον άλλον, γιατί η μοναδική μέριμνα του κάθε ανθρώπου είναι να νιώσει εκείνος καλά, και δεν τον ενδιαφέρει αν την ίδια στιγμή ο άλλος δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο "καλά" του άλλου...

Ο Έρωτας ο αληθινός προκύπτει όταν δεν θέλεις να φαίνεσαι τίποτα, όταν δεν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον προσαρμόσεις στην ζωή σου ή να προσαρμοστείς εσύ στην δική του, όταν δεν κόβεις και δεν ράβεις κομμάτια, που όφειλαν να ταιριάξουν μεταξύ τους με το πρώτο.
Και τότε μόνο όλα γίνονται μαγικά ταιριαστά...
Αφήνεις τον άλλον ελεύθερο να σε αγαπήσει, τότε μόνο, όταν και εσύ νιώθεις ελεύθερη να αγαπήσεις...

Γι' αυτό είπα ότι σε έναν αληθινό Έρωτα, ο ένας είναι η προτεραιότητα του άλλου...Να είμαι εγώ εκείνος ο άνθρωπος που θα κάνει τον άλλον να νιώθει καλά...

[Ellaki]

[Valia]

πω πω πολύ αληθινό...ευχαριστούμε

[eirini]

Ειρηνάκι, δεν είσαι μόνο εσύ, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι βιώνουν την ζωή τους μηχανιστικά...
Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και το κάνουν με λάθος τρόπους, επιλέγοντας διαρκώς αυτό που θα τους κάνει δυστυχισμένους στην Ψυχή, παρ' όλα αυτά κάνουν σαν αυτό που επέλεξαν πρέπει, οφείλει, να τους φέρει ευτυχία...

Ρομποτάκια δηλαδή.... Σαν ένα ποστ που έγραφες (στο περιπου) "κοιμασαι, ξυπνασ, πας δουλεια, ξανακοιμασαι....και αντε να βρεθει και κανας έρωτας να σε βγαλει λιγο απο τη μιζερια σου και μετα ξαναμανά τα ίδια"...
Τώρα όσον αφορά τους λάθος τρόπους....πώς να μη φτάσεις σε αυτό το σημείο όταν από τη στιγμή που γεννιεσαι σου μεταδίδουν αυτο το πράγμα???..... "Οταν μεγαλώσεις να βρεις ένα καααλλλλο παιδι, να παντρευτεις, να κανεις παιδια"...τουλάχιστον στις γυναικες... Και δεν είναι μόνο ο γάμος αλλά και χίλια δυο πράγματα άλλα.... για συναισθήματα μηδέν.... για εκφραση συναισθημάτων δε και λογου....
Και μετά αναρωτιέσαι τι δεν πάει καλά...

γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, και επειδή είναι κάτι που δεν έχεις βιώσει εσύ, νομίζεις ότι σε εσένα θα πετύχει...
Νομίζεις ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι "κακοί" και εσύ θα κάνεις τα πάντα για να πετύχει ο γάμος...Και τούτο είναι αποτέλεσμα αυτού που σου έγραψα στην άλλη ενότητα...Η παρατήρησή σου φτάνει στην επιφάνεια των άλλων, χωρίς να βλέπεις τον Εαυτό σου...

Να σου πω την αληθεια μου συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά τον γάμο τον φοβάμαι γιατί ξέρω ότι θα είναι αποτυχία.... ασχέτως αν τελικά τον έκανα....μέσα σε όλα αυτά που έχω διαβάσει και από αυτά, τα λίγα, που έχω βιώσει με βλέπω ότι εύκολα θα κατέληγε σε μια δυστυχία....
αλλά τώρα που ξαναδιαβάζω παραπάνω θα τον έκανα με την προυπόθεση να πετύχει...οποτε στο ιδιο καταλήγουμε... (παντα το παθαινω οταν σου απανταω.....γράφω, απανταω μονη μου, σβήνω, ξαναγράφω....)

[eirini]

Είναι σαν να επιλέγω ένα παντελόνι δύο νούμερα μικρότερο, για να φαίνομαι πιο αδύνατη...Και αγωνίζομαι να το κουμπώσω...
Κουμπώνει μεν, αλλά με καταπιέζει, με συνθλίβει, μου αφαιρεί εκείνη την αίσθηση της ελευθερίας, όταν το ρούχο ταιριάζει απόλυτα στο σώμα μου και μου επιτρέπει να κάνω αυθόρμητες κινήσεις, να μην κάθομαι σαν αγγούρι, απλά και μόνο γιατί θέλω να φαίνομαι πιο αδύνατη...

Και όλο αυτό το κάνεις, τελικά, για να πείσεις τον εαυτό σου ή για τα μάτια του κόσμου?????

Ο Έρωτας ο αληθινός προκύπτει όταν δεν θέλεις να φαίνεσαι τίποτα, όταν δεν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον προσαρμόσεις στην ζωή σου ή να προσαρμοστείς εσύ στην δική του, όταν δεν κόβεις και δεν ράβεις κομμάτια, που όφειλαν να ταιριάξουν μεταξύ τους με το πρώτο.
Και τότε μόνο όλα γίνονται μαγικά ταιριαστά...
Αφήνεις τον άλλον ελεύθερο να σε αγαπήσει, τότε μόνο, όταν και εσύ νιώθεις ελεύθερη να αγαπήσεις...

Α βρε Βασούλα...... είχα στερέψει τόσο απο κλάμα, που μου χει βγει μαζεμενο

[Vasoula]

Ειρηνούλα, ξέρω ότι αυτήν την στιγμή μπορεί και να μην με καταλάβεις...να μην με πιστέψεις...

όμως τίποτα στην Ζωή δεν υπάρχει που θα σε κάνει να κλάψεις για οποιονδήποτε άλλο λόγο, παρά μόνο από ευτυχία...
Τίποτα δεν υπάρχει στην Ζωή που είναι επιθετικό, άγριο και αγενές με την Ζωή...

όσο κλαις για οποιονδήποτε άλλο λόγο, είναι ένδειξη ότι έχεις λανθασμένη κατεύθυνση...Νομίζω ότι είναι καλό να κλαίει ένας άνθρωπος, γιατί εκτός του ότι μπορεί να εκφράσει συναισθήματα έτσι, μπορεί να αντιληφθεί την λανθασμένη του κατεύθυνση και να πάρει τον δικό του αληθινό Δρόμο... Έχει τουλάχιστον περισσότερες ευκαιρίες, να το δει και να το νιώσει...

[Ταρούλα]

[eirini]

Δεν εχει τυχει να μη σε πιστεψω... Αληθεια σου λέω.... Ακομα και το πιο απιθανο, για μενα, το ερευνω και εχω το νου μου... Ουτε σε εχω αμφισβητησει ποτε....Ξερω οτι αυτο που θα πεις ειναι και το σωστο αλλιως δε θα το ελεγες... Το ξερω!!!
Καποια πραγματα χρειαζονται Σοφια... Αντιλαμβανομαι οτι δεν ειμαι ετοιμη για ´ολα... Ισως και για τιποτα.. Οποτε κατανοω και τη σιωπη σου ωρες ωρες... Αυτά...