εγώ ξέρω ότι ο άνθρωπος είναι τυφλός και ο Έρωτας η μοναδική του ευκαιρία να βρει το Φως...
Μα αν με εξημερώσεις η ζωή μου θα μοιάζει ηλιόλουστη. Θα γνωρίσω έναν θόρυβο βημάτων που θα διαφέρει από τα άλλα.
Τα άλλα βήματα με κάνουν και τρυπώνω στην γη. Το δικό σου θα με καλεί να βγω από την τρύπα μου, σαν μουσική...
Αυτό σημαίνει Έρωτας...Δεσμός...Να μην φοβάσαι ότι αυτός που έχεις δίπλα σου, θα είναι ένας ακόμα άνθρωπος που σε έκανε να κρυφτείς στην σπηλιά σου...
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες την θάλασσα πανιά
και πιάνω με τα χέρια μου τον κόσμο να τον φτιάξω
και τι γίνεται, αν διαπιστώσεις ότι αντί να φτιάχνεις τον κόσμο, τον καταστρέφεις?
τι γίνεται όταν δεν μπορείς πια να ονειρευτείς?
τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει δημιουργώ δεσμούς...
Χαθήκαμε, άραγε να φταιν” οι αποστάσεις,
κάποτε ταξίδευες χιλιόμετρα,
μαζί μου μια νύχτα να περάσεις, χαθήκαμε…
Χαθήκαμε, ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις,
κάποτε μιλούσαμε μερόνυχτα,
και τώρα στο μυαλό σου δε με φέρνεις, χαθήκαμε…
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Χαθήκαμε, φαίνεται να μοιάζει με αστείο,
ούτε μια φορά δεν το φαντάστηκα,
πως κάποτε θα μου “λεγες αντίο, χαθήκαμε…
Χαθήκαμε, ούτε στην γιορτή μου με θυμάσαι,
όμως να το ξέρεις, κι αν με ξέχασες,
με νοιάζει ευτυχισμένος πάντα να “σαι, χαθήκαμε…
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Χαθήκαμε…
άραγε να φταίν” οι αποστάσεις;
Χαθήκαμε…
Χαθήκαμε…
Αν θέλεις, εξημέρωσέ με, είπε η Αλεπού
Το θέλω πολύ, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο...
Τότε θα με ξεχάσεις...όπως θα σε ξεχάσω κι εγώ...
Μην πιστεύεις αυτούς που σου λένε ότι δεν σε ξεχάσουν, πριν προλάβουν να βρουν χρόνο να περάσουν μαζί σου...
Δε θα με ξεχάσεις,
θα ’μαι σκιά μες στον καθρέφτη, με τα σύνεργα του κλέφτη,
ένα γέλιο να σου κλέψω αν γελάσεις,
δε θα με ξεχάσεις
Δε θα με ξεχάσεις,
θα ’μαι σιωπή και αϋπνία, η κρυφή σου αγωνία,
ο καπνός απ’το τσιγάρο που θ’ ανάψεις,
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις
Δε θα με ξεχάσεις,
θα ’μαι το τέλος σ’ ένα έργο που θα χάσεις,
δε θα με ξεχάσεις
σε ανεξέλεγκτες κρυφές σου καταστάσεις
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις
Δε θα με ξεχάσεις,
θα ’μαι στη νύχτα μια σειρήνα και τα όνειρα εκείνα
που θα τρέχεις βιαστικά να προσπεράσεις,
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις
Δε θα με ξεχάσεις θα ’μαι βροχούλα σ’ένα τζάμι,
ένα δάκρυ,ένα ποτάμι
μια ρυτίδα στη μορφή σου πριν γεράσεις,
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις
Δε θα με ξεχάσεις θα’μαι το τέλος σ’ένα έργο που θα χάσεις
Δε θα με ξεχάσεις
σε ανεξέλεγκτες κρυφές σου καταστάσεις,
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις..!!!!!!
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες την θάλασσα πανιά
και πιάνω με τα χέρια μου τον κόσμο να τον φτιάξω
και τι γίνεται, αν διαπιστώσεις ότι αντί να φτιάχνεις τον κόσμο, τον καταστρέφεις?
τι γίνεται όταν δεν μπορείς πια να ονειρευτείς?
τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει δημιουργώ δεσμούς...
Ακόμα και σ αυτή την περίπτωση, θα πάρεις ένα καλό μάθημα και θα συνεχίσεις...! Στην αντίθετη όμως περίπτωση θα έχεις δημιουργήσει κάτι μοναδικό και θα μπορείς να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι μαζί με τον σύντροφό σου!!!
E lucevan le stelle - από την όπερα Tosca του Puccini
(Λίγο πριν την εκτέλεσή του για πολιτικούς λόγους, ο ζωγράφος Cavaradossi μιλάει για την αγάπη του με την τραγουδίστρια Tosca)
E lucevan le stelle
(και έλαμπαν τα αστέρια) ed olezzava la terra
(και μοσχοβολούσε η γη) stridea l'uscio dell'orto
(έτριξε η πόρτα του κήπου) e un passo sfiorava la rena.
(και βήματα σύρθηκαν στην άμμο)
Entrava ella, fragrante,
(μπήκε αυτή, ευαίσθητη/εύθραυστη) mi cadea fra le braccia.
(και έπεσε στην αγκαλιά μου)
Oh! dolce baci, o languide carezze,
(Ω, γλυκά φιλιά, ω τρυφερά χάδια) mentr'io fremente
(καθώς εγώ τρεμάμενος) le belle forme disciogliea dai veli!
(άγγιζα την μορφή σου κάτω από το πέπλο σου)
Svani per sempre il sogno mio d'amore
(τώρα φεύγει για πάντα το όνειρο αυτό της αγάπης) L'ora e fuggita
(ο χρόνος μου τελείωσε) e muoio disperato!
(και πεθαίνω δυστυχής)
E non ho amato mai tanto la vita!
(τώρα, που δεν έχω αγαπήσει ποτέ ξανά τόσο πολύ την ζωή) tanto la vita!
(τόσο πολύ την ζωή)
Γνωρίζει κανείς μόνο τα πράγματα που εξημερώνει, είπε η αλεπού.
Οι άνθρωποι δεν έχουν πια χρόνο να γνωρίσουν τίποτα.
Αγοράζουν πράγματα έτοιμα από τους εμπόρους. Αλλά καθώς δεν υπάρχουν έμποροι φίλων, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους.
Αν θέλεις έναν φίλο εξημέρωσέ με...
Τι πρέπει να κάνω? ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας
Πρέπει να είσαι πάρα πολύ υπομονετικός, είπε η αλεπού. Θα καθίσεις λίγο πιο μακριά μου, να έτσι, μέσα στα χορτάρια. Θα σε κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου και δεν θα μου λες τίποτα. Η γλώσσα είναι πηγή παρεξήγησης. Αλλά κάθε μέρα μπορείς να κάθεσαι λίγο πιο κοντά...
Την άλλη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναπήγε...
Θα ήταν καλύτερα να ξαναερχόσουν την ίδια ώρα. Αν έρχεσαι για παράδειγμα στις τέσσερις, εγώ απο΄τις τρεις θα αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη και όσο περνά η ώρα θα αρχίζω να νιώθω πιο ευτυχής. Στις τέσσερις θα έχει κορυφωθεί ή ανησυχία μου...Θα ανακαλύψω τότε το τίμημα της ευτυχίας...
Αν όμως έρχεσαι όποτε τύχει, δεν θα ξέρω ποιά ώρα να προετοιμάσω την καρδιά μου. Χρειάζεται τελετουργία...
Η συνέπεια στον Έρωτα είναι από τα πια βασικά συστατικά του δεσμού που μπορείς να δημιουργήσεις στην καρδιά σου και την καρδιά μου...
When you tell me that you love me – Diana Ross
θέλω να φωνάξω τα αστέρια
να κατέβουν από τον ουρανό
Θέλω να ζήσω την ημέρα
που δεν τελειώνει ποτέ,
θέλω να αλλάξω τον κόσμο μόνο για εσένα
Όλα τα αδύνατα
θέλω να τα κάνω
Θέλω να σε κρατήσω κοντά
κάτω από τη βροχή
να φιλήσω το χαμόγελό σου
και να νιώσω τον πόνο σου
Ξέρω τί είναι όμορφο
όταν σε κοιτάζω,
σε έναν κόσμο γεμάτο ψέμα
είσαι η μόνη αλήθεια
Και μωρό μου
κάθε φορά που με αγγίζεις
γίνομαι ήρωας
και σε κρατώ προστατευμένο
όπου και αν είσαι
σου φέρνω
ό,τι κι αν ζητήσεις
Τίποτα δεν είναι πολύ για μένα
Λάμπω σαν το κερί στο σκοτάδι
όταν μου λες πως μ’αγαπάς
Θέλω να σε κάνω να δεις
αυτό που ήμουν
να σου δείξω τη μοναξιά
και τί μπορεί να κάνει
ήρθες στη ζωή μου
σταμάτησες τα δάκρυα μου
όλα είναι εύκολα τώρα
που σε έχω εδώ
Σε έναν κόσμο χωρίς εσένα
θα ήμουν πάντα πεινασμένη
το μόνο που χρειάζομαι είναι η αγάπη σου για να νιώθω δυνατή
Vaso έγραψε:
θέλω να φωνάξω τα αστέρια
να κατέβουν από τον ουρανό
Θέλω να ζήσω την ημέρα
που δεν τελειώνει ποτέ,
θέλω να αλλάξω τον κόσμο μόνο για εσένα
Όλα τα αδύνατα
θέλω να τα κάνω
Θέλω να σε κρατήσω κοντά
κάτω από τη βροχή
να φιλήσω το χαμόγελό σου
και να νιώσω τον πόνο σου
Ξέρω τί είναι όμορφο
όταν σε κοιτάζω,
σε έναν κόσμο γεμάτο ψέμα
είσαι η μόνη αλήθεια
Και μωρό μου
κάθε φορά που με αγγίζεις
γίνομαι ήρωας
και σε κρατώ προστατευμένο
όπου και αν είσαι
σου φέρνω
ό,τι κι αν ζητήσεις
Τίποτα δεν είναι πολύ για μένα
Λάμπω σαν το κερί στο σκοτάδι
όταν μου λες πως μ’αγαπάς
Θέλω να σε κάνω να δεις
αυτό που ήμουν
να σου δείξω τη μοναξιά
και τί μπορεί να κάνει
ήρθες στη ζωή μου
σταμάτησες τα δάκρυα μου
όλα είναι εύκολα τώρα
που σε έχω εδώ
Σε έναν κόσμο χωρίς εσένα
θα ήμουν πάντα πεινασμένη
το μόνο που χρειάζομαι είναι η αγάπη σου για να νιώθω δυνατή
και να!
χάλασε η σχέση...μείναμε μόνος του ο καθένας να ψάχνει το επόμενο λιμάνι...
Υπάρχει κατηγορία σ' αυτό?
Ανόητοι και οι δύο ίσως, που δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε δεσμό...
Μα μην με κατηγορείς...
Αν υπάρχει μία περίπτωση να είμαστε μαζί, δεν είναι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν σταμάτησες να με αγαπάς...΄Ίσως τότε ανακαλύψω κι εγώ ότι δεν σταμάτησα να σε αγαπώ...
Αλλιώς θα μείνω στην σπηλιά μου, φοβισμένη, πληγωμένη και μόνη... Και εσύ θα μείνεις μόνος σου με τις κατηγορίες σου...
Ποτέ οι λέξεις δεν είναι αθώες, όταν εκφράζουν πληγές...
Αν είναι κάτι που με κέρδισε σε 'σενα
κάτι που ήξερε πώς να με ξεπερνάει
είναι αγάπη μου αυτή η επιμονή σου
μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει
Αν είναι κάτι που μού είπε να διαλέξω
ούτε τα λόγια σου είναι, ούτε η ομορφιά
Αυτή η υπέροχη, τρελή επιμονή σου
πως είναι κρίμα εμείς να ζούμε χωριστά
Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου
Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου
Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου
Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου
Αν είναι κάτι που με κράτησε απ' τα ξένα
αυτό το φως που δεν υπάρχει σ' άλλη γη
κι αυτή αγάπη μου η ίδια επιμονή σου
να μοιραστούμε αυτά τα σύννεφα μαζί
να μοιραστούμε αυτή τη θάλασσα μαζί
Αυτή η ατέλειωτη η γλύκα σου πως με τραβάει να 'ξερες
Να περπατήσω δίπλα σου με θάρρος στην ζωή
Αυτή η ατέλειωτη η δίψα σου για της ζωής το άγνωστο
Τι μού 'χει δώσει να 'ξερες και πού να φανταστείς
Αγάπη μου τρελή να με ζητάς μην κουραστείς
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Vaso έγραψε:και να!
χάλασε η σχέση...μείναμε μόνος του ο καθένας να ψάχνει το επόμενο λιμάνι...
Υπάρχει κατηγορία σ' αυτό?
Ανόητοι και οι δύο ίσως, που δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε δεσμό...
Μα μην με κατηγορείς...
Αν υπάρχει μία περίπτωση να είμαστε μαζί, δεν είναι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν σταμάτησες να με αγαπάς...΄Ίσως τότε ανακαλύψω κι εγώ ότι δεν σταμάτησα να σε αγαπώ...