Ο άνθρωπος που δεν έχει βρει την Πηγή μέσα του, είναι σαν ένα βαρέλι γεμάτο κρασί που "κερνάει" αδιακρίτως όποιον ανοίγει την κάνουλα για να γεμίσει το ποτήρι του...Και όσο χαίρεται ο άλλος με το κρασί, τόσο χαίρεται και το βαρέλι, ζει μόνο γι' αυτό...Κόσμος πολύς έρχεται στο βαρέλι για να γευτεί το κρασί που έχει και το βαρέλι ξεγελά έτσι την μοναξιά του. Δίνει κρασί και παίρνει παρέα και αποδοχή...
Όταν όμως δεν έχει άλλο κρασί να δώσει, τότε κανείς δεν θυμάται πια να ανοίξει την κάνουλα...Και το βαρέλι μένει άδειο και μόνο...
Ακόμα και το χαμόγελο έχει προσδοκίες
η ευγένεια έχει προσδοκίες, δεν είναι αυθόρμητη...
Είναι ανταποδοτικός ο τρόπος που μεγαλώσαμε
Όταν δεν μπορούμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε, θυμώνουμε
Όταν δίνουμε και μετά ξεχνιέται αυτό που δώσαμε, απογοητευόμαστε
Και ξέρεις γιατί? γιατί ήταν δυσανάλογο αυτό που μάθαμε να δίνουμε, με αυτό που θέλαμε να πάρουμε, σαν παιδιά...
Για να μπορούμε να δίνουμε αυθόρμητα στους άλλους, χρειάζεται να έχουμε πρώτα εμείς ανεξάντλητο, αυτό που μας ζητάνε οι άλλοι να τους δώσουμε...Αλλιώς μας ζητάνε ψωμί και εμείς τους δίνουμε τυρί...
Αν το βαρέλι συνδεόταν με την Πηγή του κρασιού, τότε δεν θα υπήρχε φόβος εξάντλησης, ούτε θα χαιρόταν με τον κόσμο που περίμενε να γεμίσει το ποτήρι του...Θα χαιρόταν που ήταν πλήρες και αυτήν την πληρότητα θα μοιραζόταν μετά με τον κόσμο, σαν κάτι αυτονόητο...
Η Χαρά και η πληρότητα ξεκινάνε πάντα από μέσα...Ποτέ η χαρά και η πληρότητα δεν ξεκινάνε από έξω...
Όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο να χαρεί με την ίδια του την Ύπαρξη, όταν έχει μάθει να την επιβεβαιώνουν πάντα οι άλλοι...
Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν και εξαντλούνται, υπάρχουν εκείνοι που παίρνουν με πλεονεξία, υπάρχουν εκείνοι που δεν μπορούν να πάρουν τίποτα, υπάρχουν εκείνοι που δεν μπορούν να δώσουν τίποτα...
Όλα αυτά είναι διαστρεβλώσεις των βασικών μας ενστίκτων, που καθορίζουν σημαντικά την ωριμότητά μας σε όλα μας τα επίπεδα και αφορούν την Αγάπη, την Ενότητα και την Αυτάρκεια μας...
Κάποιος θα τα ακούσει αυτά και θα σκεφτεί "τι μας λες ρε Βάσω?"
Βλέπεις, η ωριμότητα είναι μια ολόκληρη διαδικασία αυτοεπίγνωσης...Τίποτα δεν είναι δεδομένο, επειδή έτσι το μάθαμε...
