Ένοχη η μητριά για το γεγονός ότι δεν είχε αναπτύξει σχέση εμπιστοσύνης με την κόρη, ώστε αυτή να μπορέσει να της μιλήσει για τα συναισθήματά της προς τον πατριό της, όταν αυτά άρχισαν να της γίνονται αντιληπτά. Ψιλά γράμματα όμως γιατί ο τρόπος που η κόρη την σκότωσε, δείχνει πως είχε αναπτύξει μέσα της μίσος και οργή και αγανάκτηση προς το πρόσωπό της και πως πρέπει να ήταν πολύ καταπιεσμένη από αυτήν (γιατί άλλο 166 μαχαιρίες άραγε?). Δεν αναπτύχτθηκαν μόνα όλα αυτά, ούτε εν μία νυχτί, ούτε αναπτύσσονται σε ένα παιδί χωρίς ο ενήλικας να έχει βάλει το χεράκι του... Το κορίτσι αυτό πρέπει να ήταν ανύμπορο να αρνηθεί στον πατριό έστω με ένα 'Όχι ρε! Αν θέλεις, σκότωσέ την μόνος!'. Και αυτό, προφανώς γιατί στο πρόσωπό του έβρισκε στήριξη (κάτι που πάλι δείχνει πως η μάνα ήταν ο τρομοκράτης του σπιτιού μέχρι να επαναστατήσουν οι άλλοι δύο στην τυρρανία της με το να έχουν μεταξύ τους σχέση αρχικά και με το να την βγάλουν από την μέση αργότερα).
Ο πατριός σαφώς και φταίει! Αν δεν του έκανε για σύντροφος η γυναίκα του, ας την χώριζε. Ή αν ήθελε σώνει και ντε να την σκοτώσει, ας είχε τα καχόνες να το κάνει μόνος! Αν πράγματι είχε αισθήματα 'διαφορετικά' για το κορίτσι, ας έφευγαν παρέα. Κότα ο σύντροφος και ένοχος κι αυτός!
Για τα αίτια που οδήγησαν το κορίτσι να φτάσει να θελήσει να σκοτώσει την γυναίκα, φταίνε οι άλλοι δύο της οικογένειας με κατά πολύ μέγιστο μερίδιο στην μάνα, έστω και θετή.
Για την 'πράξη' του φόνου όμως, φταίει η κόρη. Γιατί ενώ τα εσωτερικά αίτια δεν της ήταν συνειδητά και δεν έφερε καμία ευθύνη για την δημιουργία τους, η πράξη αυτή καθ'ευατή του φόνου, ήταν συνειδητότατη, εφόσων οργανομένη.
