Συντονιστής: Emmaki
Ένας ένας τον ξαναβρίσκει...Vaso έγραψε:Ελενάκι, αυτά τα Λόγια δεν είναι για όσους αναζητούν, αλλά για όσους νομίζουν ότι το κάνουν...
είναι γενικά προς την ανθρωπότητα και όχι για κάποιους...
ολοι μαζί πήραμε τον Δρόμο μας λάθος...αλλά, δυστυχώς, ένας ένας τον ξαναβρίσκει...
Υπέροχα τα κείμενα!!! ...Δεν φαντάζεστε πόσο!!!Ζούμε την ζωή με τα συμβατικά και ανελέητα ζυγιά της!
Γεγονόντα που συχνά δεν βιώνουμε,γεγονόντα που δεν ορίζουμε
ακόμα πιο συχνότερα!
όσες λύπες και χαρές μαζεύτηκαν,οι βεβαιότητες που γίνανε κομμάτια,αμφιβολείες που ανέτειλαν,
το βλέμμα αισθημάτων που θαμπώνει απ τον απέναντι...βλέμματα που διασταυρώθηκαν στο πέρασμα
ενός δρόμου...και χάνονται....
Οι καινούργιοι άνθρωποι που στην πορεία γινοντε φίλοι μας,οι γνώσεις που εισπράτουμε απ τα λάθη και τις ήττες μας!
Ο θυμός που λιγοστεύει και η κατανόηση των άλλων,ο πολλαπλασιασμός της γυάλινης ανοησίας!
η αντοχή τις ώρες της εσωτερικής πυράς!
Τα χαμόγελα που κόβουν σαν λεπίδες όσα χρόνια και αν περάσουν!
Κάτι ξεραμένα λουλούδια στο βάθος μιας τσέπης,ο ενοικιαστής της μοναξιάς!
Η αλήθεια που πάντα δεν θα βλέπουμε....
Τα τσίπουρα απο τις δήθεν δάφνες μας!
Τα όνειρα που μας χρωστάνε...το αψίκορο πάθος μας!
Όλα όσα θα ναι πάντα εδώ και εκείνα που μαράθηκαν ανάμεσα στην μέρα και την νύχτα μας!
όλες οι όμορφες πλάνες μας!
Το βουνό από υλικό της ύπαρξης μας που δεν ξέρουμε να αναιβένουμε!
Φαίνετε πως επικοινωνούμε μεταξύ μας,αλλά εντέλη όλα είναι ενα κλισέ ηθικής,απόψεων και ιδεών..
Σκοτώνουμε ότι μας κάνει να νιώθουμε....ζωντανοί !
Κυριαρχή το εγώ...μιας εποχής του εγωισμού,εξουσιασμου και ναρκισσισμού...
ζούμε σε ένα κόσμο τον οποίο φτιάξαμε μόνοι μας,αυτόχειρες,καταθληπτικοί και έτσι ανοίγουμε
το μέσα μας σε όσων υποτάσσονται κι όσων μπορουμε να χειραγωγούμε.
Ερωτήσεις δήθεν αθώες και αυθορμητες που περιμένουν με την σωστη
απάντηση στη γωνία.
Και που παντα κρίνουμε τον αλλο ερήμην με αποκλειστικά δικα μας
κριτηρια, απολύτως λογικα και χωρις ίχνος συναισθήματος
αλλα και διάθεσης κατανόησης.
Δεν θέλουμε να δούμε την ζωή μας!!
Δεν θέλουμε να δούμε τα κομμάτια που έχουν χάσει το νόημα τους!
Αλλά για να το κάνουμε χρειάζεται ταλέντο,ταλέντο έιναι η τέχνη να ζείς!
Να είσαι πάντα παρών με την καρδιά σου σε ότι γίνετε!Έλλη έγραψε:Καθήσαμε πάνω στους σκονισμένους μας θρόνους με την ματαιδοξία της άγνοιας.
Βάλαμε κουρτινάκια γύρω μας για να αποφύγουμε να αντικρύσουμε την αλήθεια.
Θάψαμε τα συναισθήματα στην λάσπη, τάχατες ότι παίζαμε, και τα ξεχάσαμε.
Δημιουργήσαμε αμέτρητες εξαρτήσεις για να ξεφύγουμε από τη φωνή της ψυχής μας.
Βασούλα έγραψε:δεν ξεγελιέται η καρδιά, αρκεί να της δίνουμε τις ευκαιρίες...
