Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Μάνος]

Μάλιστα... Μάλιστα...

Σε ευχαριστώ πολύ Βασούλα μου!

[Ελενίτσα]

Μανούλη

Και στο τέλος γίνεται ίδιος και αυτός και καταπιέζει το ίδιο, όσο καταπιέστηκε...

[Μάνος]

Είναι τόσα πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ εδώ, μαζί σας... Όμως από τη μία έχουμε τα δαιδαλώδη μονοπάτια των σκέψεων μου και από την άλλη δεν ξέρω από που να αρχίσω... Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι κάθε απάντηση που λαμβάνω μέσα από το φόρουμ, γεννάει καινούργια ερωτηματικά...(!) Θα ξεκινήσω όμως από κάπου και όπου με βγάλει...

Με αφορμή ένα τελευταίο μοίρασμα που έκανα σε σχέση με τόσα πράγματα που μου λείπουν, τα οποία άρχισα να τα κατονομάζω κι όλας, πήρα μια απάντηση κόλαφο από τη Βασούλα, εξηγώντας μου πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται η μανούλα και πως εκείνη είναι που μου λείπει στην πραγματικότητα! Με έζωσαν τα φίδια και πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου:

Εξακολουθώ να είμαι συναισθηματικά ανώριμος σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και μετά από 20 μήνες στην Μελβούρνη, να εξακολουθώ να έχω ανάγκη την «σιγουριά» και την «ασφάλεια» που «παρέχει» η οικογένεια!!! Ακόμα και μετά από τόσα πράγματα που έχουν ειπωθεί μέσα στο φόρουμ για τα «δώρα» που κάνουν οι «μεγαλόψυχοι» γονείς, απλόχερα στα παιδιά τους από «αγάπη» φυσικά! Τι να πώ! ...Και να σκεφτείτε πως πριν μερικούς μήνες ψιλοβαριόμουνα κι όλας να μιλάω με τη μάνα μου στο skype, γιατί δεν είχαμε και πολλά πράγματα να πούμε. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο να την αποζητάω! Και ο λόγος δεν είναι μόνο η νοσταλγία της «οικογενειακής θαλπωρής». Ο λόγος είναι και κάτι ακόμα που με έκανε να δω για άλλη μια φορά τον βαθμό της ανώριμότητας μου: Εδώ και λίγους μήνες η αδερφή μου έχει γεννήσει ένα κοριτσάκι. Από τότε που ξεκίνησε να πηγαίνει πα΄λι στο γραφείο,αφήνει την μικρή στη μάνα μου τα πρωινά (ασχολίαστο). Από τότε εγώ ξεκίνησα να την ψάχνω, καθ ότι η μανούλα δεν ήταν απίκο στο skype όπως παλιά. Και ο κακομαθημένος μου εαυτός ήθελε να έχει τα φώτα της προσοχής στραμμένα επάνω του, ώστς να παίζει για άλλη μια φορά το ρόλο του θύματος στον περίγυρο του και φυσικά μέσα στο φόρουμ!!! Τραγικό;;; Από την μια να την κράζω και να την ψιλοβαριέμαι όποτε μιλούσαμε και από την άλλη να την αναζητώ για να πούμε μια κουβέντα! Πόσο μα πόσο ανώριμος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος 36 χρονών εν τέλει;;;

Δεν είναι πως ψάχνω να βρώ δικαιολογία στο παραπάνω μοίρασμα, αλλά αφού δεν υπάρχει κανείς ναπεις μια κουβέντα όταν την έχεις ανάγκη, καλή είναι και η μήτηρ! Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι, γιατί εδώ η μοναξιά έχει χτυπήσει κόκκινο. Όσο περνάει ο καιρός μπορεί να ανακαλύπτω μεν από τη μια πόσο βιώσημη πόλη είναι η Μελβούρνη, αλλά τι να το κάνεις που δεν υπάρχει επικοινωνία με τους ανθρώπους. Είτε Έλληνες είτε ξένους. Με τους Έλληνες δεν υπάρχει επικοινωνία γιατί η πρώτη γενιά ελλήνων, οι οποίοι ήρθαν το 60 από κάθε γωνια της ελληνικής επαρχίας με σκουρισμένα μυαλά,ανέβηκαν απότομα από τον γαίδαρο στην μερσεντές και τους έχει μείνει ένα τεράστιο κενό που πρέπει να καλύψουν ακόμα μέχρι σήμερα. Δεν αναφέρομαι στους Έλληνες της δεύτερης και τρίτης γενιάς γιατί είναι ακόμα χειρότεροι!!!

Όσο για τους ξένους τι να πεις... Επικοινωνία μηδέν! Και αυτό όχι λόγω γλώσσας! Άλλα να, τα αστεία τους είναι τόσο κρύα... Και όποτε μιλάνε σοβαρά χρησιμοποιούν κάτι εκφράσεις που αν τις μεταφράσεις στα Ελληνικά είναι τόσο υπερβολικές. Πολλές φορές μάλλιστα ηχούν στα αυτιά μου και σαν αγενείς!!! Όμως έτσι είναι ο τρόπος που μιλάνε και φυσικά δνε παίζει να τον αλλάξουν για τον οποιονδήποτε! Όλα αυτά τα συνειδητοποίησα εδώ και 4 μήνες σχεδόν που δουλεύω στο γραφείο, γιατί εκεί συναναστρέφομαι μόνο με ξένους. Καθόλου Έλληνες. Επίσης συνειδητοποίησα πως οι Αυστραλοί είναι ρατσιστές! (Όσο και αν εντύπωση σας κάνει αυτό!) Δύσκολα θα σε βάλουν στον κύκλο τους, αν δεν είσαι δικός τους. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κάτσω να εξηγήσω σε κάποιους ανθρώπους που για τα δικά μου δεδομένα αγγίζουν τα όρια της αγένειας, αλλά από την άλλη λέω κάτσε στα αβγά σου, γιατί μπορεί να ειπωθεί κάτι λάθος στην επεξήγηση και δεν ξέρεις πως θα το πάρει ο καθένας. Δεν γίνεται να ρισκάριες τη δουλειά σου τη στιγμή που σου προσφέρει κάποιες καλές απολαβές οι οποίες λίγο λίγο γίνονται γέφυρα για την Ελλάδα... Οπότε το βουλώνω και δε μιλάω.Ποιο το νόημα;

Όπως είναι φυσικό η μοναξιά είναι κολλητή! Σκέφτομαι όμως από την άλλη και λέω πως την ίδια μοναξιά θα είχα και στην Ελλάδα. Δεν θα αποταμίευα, θα τα έβγαζα δύσκολα πέρα μεν, ΑΛΛΑ θα είχα δυο ανθρώπους να μιλήσω και να με καταλάβουν! Να συζητήσω από το πιο σοβαρό θέμα μέχρι τη μεγαλήτερη μπαλαφάρα!!! Εδώ το μοναδικό θέμα προς συζήτηση είναι μόνο σε ότι έχει να κάνει με το δολάριο! Το πόσο τσιγγούνηδες είναι οι άνθρωποι εδώ ούτε που βάζει ο νους σας!!! Τσιγγούνηδες και τσαμπατζήδες! Συνδιασμός θανατηφόρος.

Ξέρω ωστόσο πως αν δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου θα σου φταίνε όλοι και όλα! Να λοιπόν γιατί στις σχέσεις πάντα μου φταίνε οι άλλοι! Και Ελλάδα να ήμουνα, πάλι τα ίδια θέματα θα αντιμετώπιζα, όμως δεν είναι διαφορετικό να συζητάς αυτά τα πράγματα και διαφορετικό να τα γράφεις υπό το πρίσμα αυτής της ημιμάθειας που έχεις και που προς στιγμήν δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια σημαντική πρόοδο; Δεν είναι διαφορετικό να τα μοιράζεσαι με ανθρώπους, να μοιράζεσαι σκέψεις, συναισθήματα, αγκαλιές... Εδώ με ποιον να τα μοιραστείς όλα αυτά; Με το laptop?

Παρ όλα αυτά, σκέφτομαι να ανανεώσω τη βίζα μου μέχρι τον Ιούνιο του 2017, αφού μπορώ και να κάτσω όσο μπορώ πρισσότερο. Και όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι τότε να τα μαζέψω και να σας έρθω με ελαφρά... Όμως πως θα καταλάβω πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι; Πως μπορώ να διασφαλίσω πως οι λόγοι που θέλω να γυρίσω είναι πραγματικοί λόγοι χωρίς να κρύβεται πίσω από αυτούς η μανούλα! Έχω και αυτή τη νοσταλγία τον τελευταίο καιρό... Η νοστλγία είναι άτιμο πράγμα... Μοιάζει σαν ομίχλη και δεν σε αφήνει τίποτα να δεις καθαρά μπροστά σου! Μετα την απάντηση που μου έδωσες Βασούλα πως πίσω από τη νοσταλγία μου για την Ελλάδα κρύβεται η μανούλα, σκέφτομαι πως η μανούλα σε συνεργασία με το ασυνείδητο μποροεί να κρύβεται οπουδήποτε! Από τον γάμο του αδερφού μου που είναι το καλοκαίρι του 2015, μέχρι και το να σας γνωρίσω!!!! Ακόμα κι εκεί δεν θα μπορούσε να κρύβεται;;; Επίσης δεν θα μπορούσε να κρύβεται και στο οτιδήποτε αρνητικό αντιμετωπίζω εδώ; Πως μπορώ να ξέρω πως είναι πραγματικά αρνητικό αυτό που συμβαίνει και όχι απλώς άλλη μια δικαιολογία που με θέλει να τρέχω πίσω από τα φουστάνια της μητρός ακόμα;;;;

Πραγματικά τα έχω χαμένα... Δεν ξέρω τι να πω και τι να σκεφτώ. Το σίγουρο είναι πως το ταξίδι μου στη Μελβούρνη έχει ημερομηνιά επιστροφής!!! Και όταν λέω επιστροφή δεν εννοώ διακοπες!!! ...Γιατί εδώ έτσι και αποφασίσω να έρθω διακοπές, σημαίνει πως αυτομάτως παύω να πληρώνομαι, οπότε όλο αυτό το διάστημ α δεν υπάρχει το οποιοδήποτε εισόδημα! Από εκείνη τη στιγμή που θα φύγω θα έχω όλο έξοδα και τίποτα αλλο. Δεν είναι όπως στην εταιρία που δούλευα στην Ελλάδα, που πήγαινα μεν τις διακοπές μου, αλλά παράλληλα ο μισθός έτρεχε... Εδώ όσο δουλεύεις πληρώνεσαι...

...Και τώρα τελευταία θέλω να είμαι στον γάμο του αδερφού μου! Στην αρχή όταν το πρωτοέμαθα, λέω καλά, βλέπουμε. όσο περνάει όμως ο καιρός νιώθω πως θέλω να βρίσκομαι εκεί! Ναι, αλλά αν όλο αυτό είναι ακόμα ένα παιχνίδι της μανούλς και του ασυνείδητου που την καταβρίσκουν να παίζουν μαζί μου τελευταία; Εγώ πως θα το μάθω;;; Αν είναι απλά μια δικαιολογία για να γυρίσω πίσω;;; Θυμάμαι πως παλιότερα που είχε πρωτοτεθεί το ζήτημα είχα πει στον ευατό μου πως δε χρειάζομαι δικαιολογίες για να ερθώ Ελλάδα. Θέλω να έρθω; Θα έρθω! Ανεξάρτητα αν παντρεύεται ο ένας ή ο άλλος! Ναι, αλλά τώρα αν έρθω όποτε έρθω, θα είναι μια και καλή...(!)

...Όσο για το ξεβόλεμα, ξεβολευτήκαμε αρκετά νομίζω. Η Μελβούρνη και εγώ είμαστε δυο προσωπικότητες εκ διαμέτρου αντίθετες. Δεν ταιριάζουμε, πως το λένε. Ξεβόλεμα μπορεί κανείς να βρεί και στον τόπο του, αρκεί να είναι μακρυά από γονείς, ανεξάρτητος, αυτόβουλος, υπεύθυνος για τον ευατό του και να μην περιμένει τίποτα από τους δικούς του. Και σε αυτή την περίπτωση μια χαρά ξεβόλεμα δεν είναι;;; Ότι μάθημα είχα να πα΄ρω από τη Μελβούρνη το πήρα. Είναι κάποιες φορές που όταν ένας κύκλος πλησιάζει στο τέλος του το νιώθεις... ...Ή θεωρείς πως το νιώθεις! ...Γιατί τι γίνεται αν πίσω από αυτό κρύβεται πάλι η γαμωμανούλα;;; Ενας φαύλος κύκλος που νιώθω πως βρίσκομαι στο κέντρο του...

Και να σας πω και κάτι τελευταίο που εντόπισα; Οι άνθρωποι είναι σαν τους φιλάθλους. Όταν ένα παίκης παίζει καλά και σκοράρει, τον έχουν για θεό. Τον προσκυνούν σαν είδωλο! Ένα παραπάτημα, ένα λάθος να κάνει, είναι αρκετό για να τον ρίξουν στον Καιάδα! Ευχαριστώ...

Και σας ευχαριστώ γενικότερα...
...ΓΙΑ ΟΛΑ

[Vasoula]

Μανούλη μου σε νιώθω...

Μερικές φορές δεν χρειάζονται λόγια, αλλά αυτή η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος σου στο βύθισμα...

[Vasoula]

Μανούλη μου σε νιώθω...

Μερικές φορές δεν χρειάζονται λόγια, αλλά αυτή η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος σου στο βύθισμα...

[Μπεττουλα]

οχι Μανουκο δεν εισαι μονος σου .. ισχυει οτι το ξεβολεμα ειναι παντου οπου και να σαι αλλα νομιζω οτι αν γυρνουσες τωρα σε αυτη τη συναισθηματικη κατασταση που σε εχει πιασει η νοσταλγια της μανουλας και της ασφαλειας της οικογενειας ισως θα ηταν πολυ δυσκολο να ξεβολευτεις.. εγω οταν αναγκαστηκα να αλλαξω σπιτι πριν ενα χρονο και κατι εκ των πραγματων, μιας και συζουσα και ηθελα να χωρισω, μου ελεγαν γυρνα σε εμας μεχρι να σταθεις στα ποδια σου (μιας και δεν ειχα ουτε δουλεια, ουτε λεφτα στην ακρη ουτε τιποτα)!

ηξερα μεσα μου οτι αν γυρνουσα σε εκεινη την κατασταση που ημουν οτι θα βολευομουν, παρολο που ειχα αρχισει να αντιλαμβανομαι τι μου εχουν δημιουργησει καθως και τον θυμο μου και την αποστροφη μου για αυτους! πολυ δυσκολα μετα θα μπορουσα να απεμπλακω και πρακτικα και συναισθηματικα! και επελεξα να βρω οποιαδηποτε αλλη λυση εκτος απο αυτη παρολο που φαινομενικα δεν υπηρχε καμμια.. δημιουργηθηκαν ομως πολυ γρηγορα αφου ημουν αποφασισμενη οτι δεν ξαναγυρναω και στην αναγκη θα κοιμομουν σε παγκακι!

επισης αυτο που ηθελα να σου πω ειναι μην αυτομαστιγωνεσαι.. δεν αλλαζουμε απο την μια στιγμη στην αλλη επειδη γνωριζουμε καποια πραγματα που πριν αγνοουσαμε.. ναι προβληματιζομαστε και σκεφτομαστε περισσοτερο πιο ψιλιασμενα πια για τις προθεσεις και τα κινητρα μας (και ειναι εξαιρετικο για αρχη!) και καποια πραγματα μπορουμε ισως εξαρχης να τα αλλαξουμε αλλα υπαρχει ο καταλληλος χρονος για τις βιωμενες συνειδητοποιησεις που οδηγουν στην πιο βαθια αλλαγη.. και εκει θελει σεβασμο στον χρονο που χρειαζεται ο καθενας μας..οσο και αν λεμε με το στομα "θελω" η Ψυχη μας ξερει καλυτερα το ποτε.. βιωμενο..

[Ταρούλα]

Μάνο μου

Μπεττούλα μου

[Θοδωράκος]

Μανούλη

Μπετούλα

[Fotinoula]

Μάνο μου ...

Τραγικό;;;

τραγικό δεν είναι καθόλου, το τραγικό είναι να συμβαίνουν όλα αυτά τα παρασκήνια παιχνίδια μέσα μας
και εμείς να εθελοτυφλούμε ότι όλα είναι φυσιολογικά

[eirini]

Μάνο μας
Μπεττουλίνο γλυκο μας

[nondas]

Μανούκο αγκαλίτσες

Μπεττούλα

[Μάνος]

Μανούλη μου σε νιώθω...

Μερικές φορές δεν χρειάζονται λόγια, αλλά αυτή η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος σου στο βύθισμα...

Αυτό ακριβώς Βασούλα μου! Ακριβώς όμως!!!

Μπετούλα μου γλυκιά πόσο βοηθητικά ήταν τα λόγια σου... Για μένα ήταν ένα μάθημα περί ξεβολέματος! Σε θαυμάζω για το θάρρος και την εμπιστοσύνη που έδειξες!!! Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω...

Παιδάκια όλα, πολλά ευχαριστώ για την συμπαράσταση που μου δείχνετε. Δεν φαντάζεστε τι δύναμη μου δινετε για να συνεχίσω... Μόνο για σήμερα σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

[Annoula]

Μανούλη

Μπεττούλα

[Δωρουλα]

Μάνο μου!

[Ellaki]

Μανούλη μου