Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!

[Christina]

[Επισκέπτης]

Θαλασσινός αέρας στης πόλης τα στενά
στεγνώνει τις σταγόνες που έχω στα γυαλιά μου...
Κι ήταν τα δάκρυα που έχυσα για σένα,
πριν το ηλιοβασίλεμα

Είσαι ένα λούλουδο χαμένο σε λιβάδι
που όχλοι ανθρώπων κυνικών ποδοπατούνε πάλι.
Φόβος γλυκός, στον τρόπο σκέψης μου για σένα,
άλογο η καρδιά μου καλπάζει για τα ξένα.

Ανοίγοντας τα φύλλα σου μυρίζει η ομορφιά σου,
θα κατεβούνε ξωτικά του δάσους να θαυμάσουν!
κι αυτό που με πειράζει είναι
δεν θα' μαι εκεί...
-να κάτσω να θαυμάσω κι εγώ απ' την αρχή.

Πιασμένες οι νεράιδες απ' τις αγκάλες νάνων,
θα ικετεύουν... την ευχή, να στείλουνε κοντά μου,
τις μαραμένες μας ψυχές να ξαναζωντανέψω,
με τ' όνειρο του έρωτα... να 'ρθω και να σε κλέψω

Θαλασσινός αέρας στης πόλης τα στενά
στεγνώνει τις σταγόνες που έχω στα γυαλιά μου...
Κι είναι τα δάκρυα που έχυσα για σένα,
πριν το ηλιοβασίλεμα...

[Επισκέπτης]

Δεν έχει σημασία αν πιστεύετε στις νεράϊδες...
Αρκεί ένας να πιστεύει σ’αυτές για να τις κρατήσει ζωντανές, να δώσει πνοή στα φτερά τους, για να τ’ακούσετε ένα βράδυ να ψιθυρίζουν θροϊζοντας γύρω απ’ το μαξιλάρι σας..

Ενας αρκεί, για να τους δώσει δύναμη, να κάνει την αστερόσκονη να λάμψει ξανά, να γεμίσει μαγεία ένα όνειρο που διαφορετικά θα ήταν ασπρόμαυρο και μουντό...

[Επισκέπτης]

Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα
πάνω στο καράβι
βλέπει το φεγγάρι
τον ύπνο θε’ να πάρει...



Ξάστερος ο ουρανός
φυσάει βοριαδάκι
τα κύμματα κουνούν
το έρμο καραβάκι!



Να ονειρευτεί θέλει,
με τ’ άστρα αγκαλιά!
Νεράϊδες να έρθουν,
να του δώσουνε φιλιά...

[Επισκέπτης]

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό
σ'ένα κόσμο μαγικό
τότε που νεράϊδες πετούσαν
και τα λουλούδια μιλούσαν
ένα χωριό παραμυθένιο
λες κι από όνειρο βγαλμένο
με σπίτια όλα χάρη που και κάστρα τα ζηλεύαν
και τοπία ονειρικά που όλους τους μαγεύαν

Εκεί μεγάλωσε λοιπόν ο Πρίγκηπας, ο ήρωάς μας
παιδί καλό με αρχοντιά,
ο παλληκαράς μας
Με τ'άλογο σεργιάνιζε και
θαύμαζε τη φύση
ώσπου αγνάντεψε κοπέλα λυγερή
σαν κυπαρίσσι
Στεκόταν κάτω στο χώμα
στην ακροποταμιά
χάϊδευε το νερό κι άνεμος της βούρτσιζε τα μαλλιά
Τραγουδούσε ένα σκοπό, ένα τραγούδι θλιβερό
ο Πρίγκηπας δεν το ξέχασε αλλά το 'βαλε στο μυαλό

Ο άνεμος σηκώθηκε απαλά και τα νερά ιρίδισαν
κι η μοίρα άρχισε το παιχνίδι και αισθήματα αγάπης ξεκίνησαν
Ο Πρίγκηπας κι η Νεράϊδα τα λέγανε κάθε μέρα
κι όλους τους άλλους τους κάνανε πέρα
Στο δάσος η Νεράϊδα έκανε όνειρα πολλά
και στο χωριό ο Πρίγκηπας δούλευε γι'αυτούς σκληρά

Στις μέρες που περνούσαν τον χρόνο σταματούσαν
Ο Πρίγκηπας της τραγουδούσε το θλιβερό σκοπό
κι η Νεράϊδα πήγαινε και ζούσαν έρωτα κρυφό

Μα αλοίμονο η Νεράϊδα είχε μεγάλο εχθρό
έναν κακό άνθρωπο που της τον 'ταξαν γι'αρραβωνιαστικό

Τότε η μοίρα άφησε τα παιχνίδια
κι έπιασε ινία σκληρά
κι οι δικοί της το'μάθαν και της έκοψαν τα φτερά
Η αγάπη τους όμως έμελλε να'ναι πιο δυνατή
που στο διάβα της όλα τα σκορπάει
και τίποτε δεν την κρατεί
Έφυγε ο Πρίγκηπας με την Νεράϊδα μαζί
να πάνε σ'άλλου κόσμου άκρη
μάτι κανένα να μην τους δει
Ο άνεμος ξεσηκώθηκε
και τα δέντρα συνωμοτούσαν
όλη η φύση ήταν κοντά τους
του βοηθούσαν

Στην μοίρα δεν άρεσε αυτό
που ξαμόλησε πίσω τους
άγριο κυνηγητό
Ήρθε ο αρραβωνιάρης με φθόνο φοβερό
έχοντας τον εαυτό του τον μόνο τιμωρό
Τους βρήκε, τους εντόπισε
κι έτρεχε γοργά,
να πάρει στα χέρια του τιμωρία βαριά

Σημάδεψε κι άφησε το βέλος
τα στοιχειά σταμάτησαν
προβλέποντας το τέλος..
Τ'άλογο έπεσε χάμω
και αυτοί αγκαλιασμένοι
ούτε ο θάνατος ήθελε
να'ναι χωρισμένοι..
Η φύση όμως δεν πρόλαβε
τους δύο νέους να θρηνήσει
ο ουρανός δεν ήθελε μ'αδικία να μαυρίσει

Δύο ψυχούλες πέταξαν στο ουράνιο γαλάζιο εκεί ψηλά
σαν άστρα μείνανε στον ουρανό
φώτα λαμπερά
Ζήσανε εκεί ευτυχισμένοι
και πάντα ενωμένοι
σαν πρίγκηπες τ'ουρανού
ενός κόσμου καλύτερου και μακρινού

Από τότε πέρασε πολύς καιρός και χρόνια πολλά
ο κόσμος άλλαξε, δεν ήταν όπως παλιά
όλα χάλασαν και το γλυκό το παραμύθι είχε μαραθεί
με ψεύτικες αγάπες & πολέμους είχε αντικατασταθεί
Η μοίρα μαλάκωσε και δεν ήθελε η μαγεία
του αλλοτινού εκείνου κόσμου να χαθεί

Κατέβασε τ'άστρα απ'τον ουρανό
αυτά΄που κάποτε είχε αδικήσει
για να ξαναφέρουν πίσω την μαγεία
που ο κόσμος είχε λησμονήσει
Να ξαναζήσουν την ιστορία τους από την αρχή
να ξαναβρούν την ευτυχία τους στη γη
μέχρι να ξαναπάρουν την θέση τους στον ουρανό
και να κλείσει το παραμύθι με αιώνιο θαύμα μαγικό !

Το θαύμα αυτό είμαστε εσύ & εγώ !
που η μοίρα η καλή
μας επέλεξε να είμαστε μαζί !
Ας ζήσουμε το παραμύθι μας
πάντα ευτυχισμένοι
με αιώνια αγάπη
πάντα ενωμένοι !
Να ζήσουμε εμείς καλά κι οι άλλοι καλύτερα
να θυμούνται την αγάπη μας στου κόσμου τα ύστερα !!!

[Επισκέπτης]

Χαμογέλα μου....

χαρισέ μου ένα από εκείνα
τα βελούδινα χαμόγελα που σε
μεταμορφώνουν στη πιο γλυκειά νεραίδα...
σ ενα χαρούμενο ξωτικό!

Ξέρω τι σκέφτεσαι....

ότι είναι απλώς χαμόγελα...

πέφτουν κάτω και σβήνουν με την
πρώτη ψυχρή σκέψη...

μα μην ανησυχείς γι αυτό όμως...

Δεν έχεις καταλάβει πώς είμαι εδώ
για να τα μαζεύω πριν πέσουν;

πριν σβήσουν;

Τα φυλάω στην καρδιά μου...

στην καρδιά σου...

στις καρδιές μας...

και θα είμαι πάντα εδώ... για ένα σου χαμόγελο!

[Christina]

Καλημέρα στα αιθέρια πλάσματα.
:lol:

[Panagiotis]

Σε μένα το λες?

ααααα σε ευχαριστώ!

[Christina]

Γειά σου ξωτικούλι! :lol:

[Επισκέπτης]

Όταν μια νεράιδα χάσει τα φτερά της

δεν έχει δύναμη να κάνει μαγικά...

σ ένα δοχείο μαζεύει δάκρυα της

εκεί που κλαίει μες τα σκοτεινά...

[Επισκέπτης]

Η Μικρή Νεραιδούλα κάθισε στο αγαπημένο της βραχάκι δίπλα από τη πράσινη λιμνούλα με τα νούφαρα...

Το μικρό πράσινο βατραχάκι κοιμότανε πάνω σε μια μεγάλη κίτρινη μαργαρίτα.

Ήτανε ένα μπλε σκούρο όμορφο βράδυ.

Στο μικρό σπιτάκι της Ηλιακτίδας ένα μικρό παράθυρο αντανακλούσε το αχνό πορτοκαλί του φως ,πάνω σε μικρά πράσινα φύλλα.

Ξαφνικά ένα μικρό αστεράκι έπεσε δίπλα στο βραχάκι που καθότανε η νεραιδούλα!

Τσουυυυυυυυυυυυυυυπ και βρέθηκε φαρδύ πλατύ στο χώμα... :(

Η νεραιδούλα έσκυψε και το κοίταξε και ήτανε τόσο μικρό και λαμπερό..

Όμως φαινότανε πληγωμένο..

Το πήρε στη παλάμη της..

μμμμμμ σκέφτηκε.... ???

Μικρούλι αστεράκι..

Θα σε κρατήσω κοντά μου.. μέχρι να γίνεις καλά..

Έσκυψε και του έδωσε ένα φιλάκι...


συνεχιζεται...

[zefira]

..................................

[Επισκέπτης]

Μια βόλτα στο παραμύθι μου, ξαποσταίνω σ' ένα ξέφωτο. Ακούω κάτι, κοιτάζω πίσω, μα ναι, είναι μια νεράιδα, γνωστή απ' τα παλιά...

[Επισκέπτης]

πατησε εδω...

http://www.youtube.com/watch?v=6DAFIaSDq1s&NR=1

[kona]

Παλάτια χτίζω στην άμμο της καρδιάς σου
νεράιδες να κρύψω, τα κρυφά όνειρά σου
κυματοθραύστες ρίξε τα μύχια αισθήματά σου
λιμάνια φτιάξε με απάνεμες σκέψεις
άδολα συναισθήματα ρίξε στα νερά τους
στο πέλαγο ανοίξου του απρόβλεπτου ερωτά σου.

Τους πειρατές πολέμησε που σέργουν να αλώσουν
και πάλι στην καρδιά σου,
ψάξε για καταφύγιο εκεί... που κάποτε έκτισα
παλάτι για λιμάνι.